...
Uiteraard hebben we allemaal (mijn aanname) wel eens van die dagen dat we gewoon op een onbewoond eiland willen zitten, of een B&B willen opstarten in een mediterraan land, of dat we tijdens een vakantie een werkplan B maken. Dat zijn herkenbare gedachtes. Maar wat blijkt: één op de vier tot één op de drie artsen heeft die gedachte vaker dan goed voor hen is. En daar blijft het niet bij, ze hebben vaker last van erge vermoeidheid, slapen slecht, voelen emotionele ontregeling en gaan mentaal afstand nemen van het werk. Dat laatste is een soort van zelfverdediging als een disfunctionele poging om verdere uitputting te voorkomen. Dit kunnen allemaal symptomen zijn van burn-out. Lees goed: 'een medische aandoening' die we als artsen zeer goed bij onszelf negeren of niet als ziekte aanzien. Maar waarom - wij zijn toch ook maar mensen?