Het Centre Hospitalier Régional Sambre et Meuse (CHRSM) schuift nabijheid, de menselijke schaal van het ziekenhuis en een goed gerodeerd HR-beleid als voornaamste troeven naar voren.
...
De strategie van het ziekenhuis, met campussen in Namen en Auvelais, omvat vier pijlers. "Blijven herhalen hoe mooi en zinvol zorgberoepen wel zijn, ook al zijn ze moeilijk", dat is volgens Jérôme Massart, directeur van de campus Sambre (Auvelais), van het allergrootste belang. "Wij vormen een van de laatste barrikades als de maatschappij in een crisis verkeert, en daar was corona een recent voorbeeld van." De nieuwe generatie zoekt een beter evenwicht tussen werk en privé, dat is een feit. "Dat staat nu veel meer op de voorgrond dan voorheen", stelt medisch directeur Alexandre Hebert. "Artsen organiseren hun wachtdiensten in functie van hun privéleven, en niet andersom. We zien ook een opvallende shift naar deeltijds werken, zowel bij mannen als bij vrouwen." Naast de dagelijkse puzzel die gelegd moet worden voor het verpleegkundige personeel, wijst dr. Hebert nog op een bijkomend probleem. "Het wordt moeilijk om de zorgcontinuïteit te garanderen als een aantal specialisten hun activiteit ook buiten het ziekenhuis uitbouwen, in een privépraktijk of een polikliniek bijvoorbeeld. Het Riziv legt dezelfde nomenclatuur vast voor de raadpleging bij een specialist in het ziekenhuis en in een privépraktijk, wat het niet eenvoudig maakt om nog wachtdiensten te organiseren. Misschien kan een wacht op het niveau van het zorgbekken of van de regio daarvoor een oplossing bieden - naar analogie met wat de tandartsen doen." Knelpuntberoepen - daar krijgt het CHRSM uiteraard ook mee te maken. Het ziekenhuis rekent op zijn sterke punten om mensen aan te trekken. "Alle ziekenhuizen hebben geprobeerd om hun communicatie om te gooien, om hun salarispakket bij te stellen enz.", stelt de directeur vast. "Er is voor werkzoekenden genoeg keuze. En die keuze hangt niet alleen samen met het loon of met extralegale voorwaarden, maar ook met individuele factoren, zoals de woonplaats, schoolgaande kinderen... Er bestaat geen toverformule om personeel aan te trekken." "Op medisch niveau zitten we in een goede dynamiek", voegt Alexandre Hebert toe. "Om projecten te ontwikkelen, heb je meer mensen nodig. We hebben dan ook 15 nieuwe artsen aangeworven, en twee tandartsen." Zoals elders zorgen de loonschalen van het IFIC (Instituut voor Functieclassificatie, nvdr) voor de nodige kopbrekens. Jérôme Massart: "Het loon is dan wel niet alles, het is best belangrijk. Wat zal de impact zijn van de IFIC-barema's? Wie zal in het systeem stappen? Hoeveel zal de retroactiviteit kosten? Momenteel zijn dat open vragen." "Artificiële intelligentie kan zeker een rol spelen om medewerkers te binden", vindt de medisch directeur. "Dat is een uitdaging. We moeten AI zo goed mogelijk integreren, zodat het de zorgmedewerkers in het ziekenhuis kan ondersteunen. De technologie kan er ook voor zorgen dat zorgpersoneel meer tijd krijgt om met de patiënten bezig te zijn." "Ons managementmodel, dat openstaat naar wat er binnen het ziekenhuis leeft, draagt ertoe bij dat onze medewerkers ons trouw blijven. Waarom zouden ze elders hun geluk willen beproeven? Een aantal moeilijkheden zal zich ook daar voordoen, maar hier is de directie toegankelijk", besluit Jérôme Massart.