...
We riskeren onszelf voorbij te lopen. Om de hoogste efficiëntie te behalen, zoeken we naar ondersteunende middelen, systemen en mensen. Maar deze IT-medaille heeft ook een keerzijde. We riskeren immers slaaf te worden van onze artificieel intelligente toestellen. Hoe kunnen we hier nu mee omgaan? Hangt dit van je karakter af? Van de frustratiedosis? De blootstellingsfrequentie? Of volgen we een Darwiniaanse dynamiek, survival of the fittest? Misschien vallen de meest gemotiveerde perfectionisten eerst af, branden ze uit en verlaten ze de werkvloer. De overblijvenden worden geconfronteerd met een nog hogere belasting, waardoor een sneeuwbaleffect dreigt. We moeten weliswaar oppassen dat we niet beginnen te over-relativeren, want dan houdt de Darwintheorie een groot gevaar in: een selectie van de apathie.