...
Naoki schreef op zijn 13de het poëtische en over- rompelende The Reason I Jump. Auteur David Mitchell (Cloud Atlas) schreef in de inleiding van dat boek hoe Naoki's beschrijvingen van zijn maalstroom aan gedachten, impulsen, gevoelens en herinneringen ons doen begrijpen dat in het autistische lichaam zich een brein bevindt zo subtiel en complex als elk ander. Regisseur Jerry Rothwell besloot tien jaar later verder te gaan dan een loutere boekverfilming en ging op zoek naar andere verhalen van niet-sprekende personen met autisme. Zo voert The Reason I Jump ons tot in de VS, Afrika en Azië. Verbijstering en ontroering vallen u als kijker te beurt. In Senegal zorgen ouders voor hun kinderen zodat de kroost later voor hen zorgt. Een non-verbaal kind met autisme kan dat natuurlijk niet. Dus worden ze vaak achtergelaten in 'the bush'. De vader van zo'n kind besloot een school op te richten waar deze kinderen wel terechtkunnen. Een andere ouder voelt zich schuldig omdat ze haar kind niet begrijpt en door het boek van Naoki inzicht kreeg in de verschrikkingen die haar dochter doormaakt.Rothwell wil - zoals Naoki dat in zijn boek ook deed - het vooroordeel uit de wereld bannen over het autismespectrum dat aan de ene kant zou bestaan uit genieën en aan de andere kant uit zwakbegaafden. Hopelijk zal The Reason I Jump de kijker ertoe aanzetten om over autisme te denken vanuit het innerlijke, en die van de norm afwijkende manier van de wereld aanvoelen te erkennen als mooi en verwarrend. Moge kijkers door de filmische reis te maken langs diverse uitingen van autisme, een overweldigend gevoel krijgen dat de wereld nog fel moet veranderen om helemaal inclusief te worden.Al bevat de film best schokkende beelden zoals wanneer kinderen een zogenaamde meltdown hebben, toch is deze documentaire geen loodzware kost. Integendeel, de film straalt hoop en kracht uit en is eigenlijk verplichte kost voor elke zorgverlener.