...

Euthanasie is geen federale materie en de federale euthanasiecommissie in stand houden is krankjorum. Dat waren bemoedigende conclusies geweest van een eerste evaluatie van de euthanasiewet. In de Zevende Dag van 26 januari lieten de prominenten de kans liggen om de minister van Justitie met die thema's bij de strot te grijpen. De minister zei dat de politiek best een preciezere omschrijving van psychisch ondraaglijk lijden zou geven. De vraag of het geen tijd is medisch-ethische problemen naar de gemeenschappen te verkassen werd niet gesteld.Bij de tweede staatshervorming (1980) kregen de cultuurgemeenschappen de persoonsgebonden aangelegenheden onder hun bevoegdheid. Sindsdien is een ellenlange waslijst van materies naar de gemeenschappen overgeheveld. Ethische kwesties bleven federaal. Daar waar niets persoonlijker is dan wat de stem van het geweten zegt. Gewetensvraagstukken zijn federaal gebleven en wanneer daarover een wet wordt gestemd is er altijd een regeltje over gewetensbezwaren. Dat geeft aan dat het om persoonsgebonden materie gaat.Het volstaat het aantal gedeclareerde gevallen van euthanasie in het Nederlands en het Frans te tellen en de neuzen in het federaal parlement om te zien hoe groot de verschillen over ethische kwesties zijn. Maar een duidelijke meerderheid onder de Nederlandstalige volksvertegenwoordigers kan niet beletten dat het federaal parlement bepaalt hoe Vlaanderen met persoonsgebonden materies dient om te gaan. Een federale staat zou de eigenheid van zijn gemeenschappen moeten erkennen maar die meerwaarde ziet men niet.Ook de paritair samengestelde federale euthanasiecommissie behandelt alle dossiers samen niettegenstaande de cijfers bewijzen hoe anders de cultuur boven en onder de taalgrens is. Maar 'euthanotofielen' uit de gemeenschappen weten elkaar wel te vinden voor abusieve interpretaties van de wet. Enkele ouderdomskwalen samen worden een ernstige ziekte, alsof zeven hoekschoppen een penalty zijn, huisartsgeneeskunde wordt een nieuw specialisme in polypathologie, coma wordt een volgens de wetenschap onomkeerbare vorm van bewustzijnsverlies. Daar waar iedereen mensen kent die dagenlang in coma waren en perfect functioneren. Maar het sterkste is dat op het registratiedocument staat dat een verzoek om euthanasie geldig blijft gedurende de hele tijdspanne nodig voor de uitvoering ervan. Zelfs indien de patiënt na zijn verzoek in een toestand van bewusteloosheid belandt. In de informatiebrochure staat als voorbeeld: ondergetekende... gedomicilieerd... verzoekt om euthanasie. Vermelding van plaats, datum en handtekening is vereist maar een geadresseerde niet. Om de zoveel jaar zo'n papiertje en klaar is Kees!Flagrant is dat in 20 jaar slechts één dossier werd overgemaakt aan het parket. Waarbij de commissie met topjuristen zich grandioos belachelijk maakte daar het om hulp bij zelfdoding ging en niet eens om euthanasie. Erger is dat volgens de commissieverslagen in 2015 vijf gevallen van euthanasie bij autisme schijnbaar probleemloos passeerden en twee jaar later opnieuw vijf. Men ontkomt niet aan de indruk dat de behandelmogelijkheden voor deze mensen onvoldoende werden uitgezocht en dat de commissie alleen sturend optreedt maar door zijn extreme tolerantie de ogen sluit voor ernstige fouten waar patiënten het slachtoffer van zijn.Aan de evaluatie van wilsbekwaamheid wordt veel te weinig aandacht besteed en na honderdduizend gevallen van euthanasie in de Lage Landen zijn er enkel tests die betrekking hebben op de wilsbekwaamheid bij het verlenen van toestemming maar niet bij het verzoeken om euthanasie. Als conclusie werd in de Zevende Dag de Nederlandse hulp bij zelfdoding gebracht om de voorwaarde van medische uitzichtloosheid te ontwijken maar ook bij hulp bij zelfdoding is wilsbekwaamheid vereist.