...
In een geniaal boekje (het verkleinwoord slaat enkel op het handige formaat) werden teksten en/of quotes van Panamarenko tegenover magistrale portretten van Stefan Vanfleteren geplaatst. Beeld en tekst versterken elkaar, zodat je de indruk hebt dat je Panamarenko echt hoort praten in zijn typische klanken. Uit de gepresenteerde teksten distilleer je one-liners die de werkwijze en de filosofie van de kunstenaar perfect illustreren. "Iedereen is op zoek naar een nieuwe Van Gogh, maar dat heeft zo weinig zin." De meest uiteenlopende gedachtekronkels komen aan bod. Zo gaat het bijvoorbeeld over IQ-tests in het leger: "Ik scoorde 157. Het was alsof ik ze zelf had opgesteld". Maar ook over de essentie van zijn kunst: "Ik weet wel dat men denkt dat ik de technologische wereld wilde parodiëren. Ze denken dat ik de boel oplicht, ze zien niet in dat kunst voor mij een serieuze zaak is". Maar anderzijds: "Kunstenaar worden was een spel, natuurkunde, mechanieken, uitvinden, iets maken waarmee ik weg zou kunnen vliegen. Met mijn ballon naar Brigitte Bardot en dat betekende toen nog 't een en 't ander". Aan kunstenaars geeft hij goede raad: "Als je een vliegende schotel wil maken, moet je die ook echt maken, zonder vervalsing, en als het op het laatste ogenblik niet werkt, ja, dan is er ook niets aan te doen". Of deze: "Hoe meer je doet, hoe meer je je blootgeeft om daarna ongelukkig te worden omdat anderen het vodden vinden. Als je niks meer doet, gaat dat weg."Op een onnavolgbare wijze combineert Panamarenko humor en wijsheid. En zo is dit door Jo Coucke zorgvuldig samengestelde boekje een ideale compagnon als je jezelf even wil in vraag stellen en resetten. Zelfs de kunstcriticus krijgt een sneer: "De ene dag schrijft de recensent over een schilderijtje met een grazende koe erop, de volgende dag over mijn vliegende schotels. Maar die begrijpen ze niet, dus benaderen ze mij als een folklorefiguur. Ze hebben van mij altijd een zot willen maken". Heerlijk boekje!