Ik volgde deze week enkele uren navorming. Broodnodig en verplicht om mijn kenmerken van accreditering hoog te houden na een hele dagtaak tussen en voor de patiënten met hun omgeving.
De eerste navorming handelde over een project waarbij verpleegkundigen de kwaliteit van het werk van de huisarts moeten helpen verbeteren. Na het takenlijstje dat vanaf nu voor de verpleegkundigen wordt voorbehouden bekeken te hebben, vond ik het takenlijstje van de huisarts niet meer. Geen nood, het werk van de huisarts zou dan komen uit de verschuiving vanuit het werk van specialisten. Het enige wat niet duidelijk was betrof de financiering van het plaatje: allerlei nog niet duidelijk omschreven bronnen zouden voor een degelijk inkomen moeten zorgen. Dit project werd gepromoot door een wetenschappelijke vereniging. In de navorming waren geen specialisten uitgenodigd.
De tweede navorming ging over een project dat door een zuil was gepromoot en loopt zelfs al - wie wist dat - sinds 2010. Het moet dienen om ouderen minstens een jaar uit het rusthuis te houden. Leek mij niet zó moeilijk als de wachttijd om opgenomen te worden in een rusthuis zowat drie jaar bedraagt. Mensen langer thuishouden en uit het rusthuis houden is natuurlijk voor heel de gemeenschap aan te bevelen. Alleszins voor de verpleegkundige organisatie van die zuil. Overigens loopt dit project maar tot het einde van dit jaar want de Vlaamse minister moet onderdoen voor de federale minister die een ander project op stapel zou staan hebben.
Deze twee voorbeelden zijn zo typerend voor de lobby die vooral de centen in de gezondheidszorg naar zich wil toehalen, minstens en bijna steeds onder het mom van goedkoper gratis. Geen enkel respect bestaat nog voor het deugdelijk werk van al die eerstelijns zorgverstrekkers die sinds jaar en dag via geduldig opgebouwde - maar niet opgelegde - netwerkvorming het beste van zichzelf geven om patiënten wél goed in team te verzorgen, minstens en vooral in de eigen thuisomgeving. Al deze zorgverstrekkers worden zelfs niet vernoemd in de projecten alsof het ontegensprekelijk evident is dat ze ofwel verdwijnen ofwel opgaan in de lobby's.
Ik ben na deze vormingen afgedropen. Sinds decennia wordt mijn beroepsleven beheerst - bijna elke dag opnieuw - door zogenaamde nieuwigheden die ik dan maar moet uitvoeren - telkens opnieuw - omdat een of andere lobby dat heeft kunnen doordrukken bij een of andere minister.
Of ik als zorgverstrekker daarbij happy kon presteren moest altijd bijzaak zijn.
Toch blijf ik werken tot mijn pensioen!
De eerste navorming handelde over een project waarbij verpleegkundigen de kwaliteit van het werk van de huisarts moeten helpen verbeteren. Na het takenlijstje dat vanaf nu voor de verpleegkundigen wordt voorbehouden bekeken te hebben, vond ik het takenlijstje van de huisarts niet meer. Geen nood, het werk van de huisarts zou dan komen uit de verschuiving vanuit het werk van specialisten. Het enige wat niet duidelijk was betrof de financiering van het plaatje: allerlei nog niet duidelijk omschreven bronnen zouden voor een degelijk inkomen moeten zorgen. Dit project werd gepromoot door een wetenschappelijke vereniging. In de navorming waren geen specialisten uitgenodigd.De tweede navorming ging over een project dat door een zuil was gepromoot en loopt zelfs al - wie wist dat - sinds 2010. Het moet dienen om ouderen minstens een jaar uit het rusthuis te houden. Leek mij niet zó moeilijk als de wachttijd om opgenomen te worden in een rusthuis zowat drie jaar bedraagt. Mensen langer thuishouden en uit het rusthuis houden is natuurlijk voor heel de gemeenschap aan te bevelen. Alleszins voor de verpleegkundige organisatie van die zuil. Overigens loopt dit project maar tot het einde van dit jaar want de Vlaamse minister moet onderdoen voor de federale minister die een ander project op stapel zou staan hebben.Deze twee voorbeelden zijn zo typerend voor de lobby die vooral de centen in de gezondheidszorg naar zich wil toehalen, minstens en bijna steeds onder het mom van goedkoper gratis. Geen enkel respect bestaat nog voor het deugdelijk werk van al die eerstelijns zorgverstrekkers die sinds jaar en dag via geduldig opgebouwde - maar niet opgelegde - netwerkvorming het beste van zichzelf geven om patiënten wél goed in team te verzorgen, minstens en vooral in de eigen thuisomgeving. Al deze zorgverstrekkers worden zelfs niet vernoemd in de projecten alsof het ontegensprekelijk evident is dat ze ofwel verdwijnen ofwel opgaan in de lobby's.Ik ben na deze vormingen afgedropen. Sinds decennia wordt mijn beroepsleven beheerst - bijna elke dag opnieuw - door zogenaamde nieuwigheden die ik dan maar moet uitvoeren - telkens opnieuw - omdat een of andere lobby dat heeft kunnen doordrukken bij een of andere minister.Of ik als zorgverstrekker daarbij happy kon presteren moest altijd bijzaak zijn. Toch blijf ik werken tot mijn pensioen!