...

Tiens, hoor ik u denken, er waren toch nog al Belgische films genomineerd voor de Oscars? Klopt, maar ditmaal betreft het niet de Oscar voor beste internationale langspeelfilm, maar wel voor de hoofdprijs: de beste film 'tout court'. Daarvoor moest Sound of Metal de duimen leggen tegen Nomadlan . Van zijn zes nominaties wist de 'Belgische' film wel die voor het beste geluid en voor de montage te verzilveren. De Belgische tint zit hem in het productiehuis Caviar. Op de website lezen we 'If it's creative driven, Caviar's job is to realize it'. Zo rijgt het huis de prijzen aaneen voor televisieseries (Emmy voor Cheer), muziekvideo's, reclamespots of een Super Bowl campagne.In 1996 richtte de huidige CEO Bert Hamelinck samen met oud-studenten van Sint-Lukas, waaronder Frank Van Passel, het productiehuis Roses Are Blue op. Na de fusie met Pix & Motion ontstond in 2004 Caviar. In België had het productiehuis succes met films als Black of de serie De Smaak van de Keyser en Clan. Sound of Metal is intussen al hun zesde Amerikaanse film.In 2017 lanceerde Caviar een zekere Chloé Zhao met haar film The Rider. Diezelfde Zhao won vorige zondag Oscars voor Nomadland en toen Sound of Metal werd bekroond, juichte ze naar verluidt nog voor Bert Hamelinck dat kon, ook al was Zhao's eigen film in dezelfde categorie genomineerd. Sound of Metal is het kind van de regisseurs Derek Cianfrance en Darius Marder. Cianfrance wou van het verhaal - dat op eigen lotgevallen gebaseerd is - een documentaire maken. Darius Marder die eerder al meeschreef aan het scenario van Cianfrance's The Place Beyond the Pines, maakte er samen met zijn broer Abraham uiteindelijk een langspeelfilm van.Oorspronkelijk zouden Matthias Schoenaerts en Dakota Johnson de hoofdrollen voor zich nemen. Wat de uiteindelijke hoofdacteur de Brits-Pakistaanse Riz Ahmed hier neerzet, zou zelfs Schoenaerts amper kunnen overtreffen. Hij slaagt erin op de kijker over te brengen hoe het - zowel fysiek als mentaal - voelt om plots niet meer te kunnen horen. De film gaat niet over een gebrek of de ziekte van de week. Centraal staat omgaan met een verschrikkelijke ervaring, jezelf aanvaarden zoals de dove ex-verslaafden in de aparte gemeenschap waar men zelfs niet wenste terug te kunnen horen.Het is een film over de nood aan rust, stilte en solidariteit. Dat komt sterkt tot uiting in het wijze personage van Joe, vertolkt door acteerveteraan Paul Paci, die - inmiddels boven de 70 - plots een Oscarnominatie kreeg, net als Ahmed zelf trouwens.Ten slotte, een absolute pluim voor het geluidsdepartement dat o zo terecht een Oscar won. Zij slagen erin ons te laten horen wat een man hoort die zo goed als doof is, en hoe een implantaat een krakend veel te scherp resultaat oplevert.In het gratis te verkrijgen puike Belgische filmblad Vertigo (zie ook vertigoweb.be) vertelt Bert Hamelinck: "Ik denk dat de film het zover heeft geschopt omdat hij een universele snaar raakt. Hij vertelt een heel herkenbaar verhaal over iemand die met een beperking moet leren leven." De film moest vorige jaar normaal uitkomen, maar Hamelinck vindt het geen ramp dat de film geen globale bioscooprelease heeft gekregen (hij was wereldwijd te bekijken via Amazon Prime, nvdr.)."Amazon heeft er het maximum uitgehaald. Als de film in de zomer tussen de blockbusters was uitgekomen, is het nog maar de vraag of hij het even goed zou hebben gedaan. Nu hebben we heel positieve reacties gekregen en je merkte tijdens de Oscarceremonie dat de film zeer geliefd is." Hopelijk krijgt de film alsnog een bioscooprelease, ...maar dan niet tijdens de zomer. NIET TE MISSEN.