Jaak Mestdagh (74) is huisarts in Mariakerke bij Gent. Was huisarts, tot 1 juli van dit jaar, toen hij een punt zette achter een rijkgevulde loopbaan ("omdat je tegenwoordig alles met de computer moet regelen"). Afrika was zijn tweede passie maar na een verblijf in Kivu waar flink gevochten werd vond hij dat continent toch wat te gevaarlijk. De 'bekentenis' van zijn schoonvader Joseph Dubois maakte Jaak nieuwsgierig en hij wou wel eens gaan kijken hoe diens fortuin in India besteed werd.
Onze reiziger in Ladakh
Dokter Jaak Mestdagh (°1943) is solohuisarts in Mariakerke (Gent) sinds 1968. Vanaf 1 juli 2017 pensioengerechtigd. Was actief in huisartsennavorming (HAGent West en HVG) tussen 1983 en 2000. Nog steeds raadgevend arts in VMOB-Vlaanderen (hospitaalplan) en dit sinds 1997 tot eind 2017.
Dochter Caroline aarzelde om haar studies geneeskunde in 1990 voort te zetten en Jaak beloofde met haar naar India te reizen als ze zou doorzetten en in haar examens zou slagen. Zo geschiedde. Het vervolg is een verhaal van 35 reizen en veel passie. De dochter zette haar studies voort en werd oftalmologe. "Allicht omdat ze in India waar ze vrijwilligerswerk gedaan heeft, zoveel blinde kindjes gezien heeft", zegt dokter Mestdagh. Caroline Mestdagh is nu verbonden aan het Ziekenhuis in Ieper.
Gebeten door India
"Via uroloog en Indiakenner Johan Mattelaer kwamen we in contact met de dokter Sujit Mandal, die als vluchteling uit Bangladesh in Leuven neonatologie gestudeerd had", zegt Jaak Mestdagh. "In juli 1990 reisde ik met mijn dochter eerst naar Calcutta waar dokter Mandal werkte. Van daaruit ging de reis verder naar de provincie Bihar waar jezuïet Wim Messiaen zijn missiepost had. Enfin, we werden daar ontvangen met een groot feest en met alle honneurs. Maar toen zette de moesson alle kranen open. 'Ik wil India niet meer zien', dacht ik bij de terugreis. Maar na een maand begon het alweer te kriebelen."
Vooral ook omdat zijn vrouw Rika Dubois nog méér gebeten was van India. In het najaar van 1990 maakten Jaak en Rika voor het eerst samen een reis naar het beloofde land. De liefde sloeg definitief over. "In India heb je alles: natuur, cultuur, rijk en arm, alle godsdiensten zijn er verenigd, vriendelijke mensen die nog kunnen lachen. Ondertussen heb ik 35 Indiareizen op de teller. Van elke reis heb ik nauwkeurig een dagboek bijgehouden. Mijn vrouw is al een 50-tal keer naar India gereisd. Zij is de tel kwijt. Zij is gepassioneerd door fotografie. In welk land kan je mooiere foto's maken?"
Never alone in India
Terwijl u dit leest bevinden Jaak en Rika Mestdagh zich - u raadt het al - opnieuw in India, meer bepaald in het noorden waar ze al voor de zesde keer de provincie Ladakh bereizen, een van hun favoriete bestemmingen. Ladakh wordt wel eens Klein Tibet genoemd, verwijzend naar de verbondenheid in cultureel en etnisch opzicht met het grote Tibet. Het gebied is dun bevolkt, de hoofdplaats Leh telt amper 15.000 inwoners, Kargil slechts 10.000. Het is een van de ruigste en meest fascinerende streken van India, uitermate geschikt voor trekkings met zicht op besneeuwde bergpieken.
"Ladakh staat voor adembenemende landschappen. Je hebt er prachtige zandduinen op 3.400 meter hoog. Je waant je op de maan eens je boven de boomgrens bent", zegt Jaak Mestdagh. "In India blijf je steeds nieuwe dingen ontdekken. Zo bereis ik nu voor het eerst de Zanskar vallei en later op de reis rijden we via de hoogst berijdbare weg over Kardungla, boven 5.000 meter, naar de Nubra vallei. Ongelooflijk hoe mensen hier kunnen overleven bij temperaturen die kunnen dalen tot minus 20 graden."
"Kijk, die mensen: mijn kindjes", zegt Rika wanneer we door de fotoboeken bladeren. "Sommigen hebben zelfs blauwe ogen en worden de afstammelingen van Alexander de Grote genoemd die op zijn veroveringstocht tot hier geraakt is. Het is eigenlijk triestig dat ik het moet zeggen: ik ken India beter dan mijn eigen land. You are never alone in India, zegt men. In België heb ik niet zo'n contact met de mensen. Het maakt zelfs niet uit of ze Engels spreken of niet."
Kamperen zoals een Moghulkeizer
Glamping of kamperen in alle luxe, is een reisformule die ook bij ons sinds enige jaren in opmars is. In de Himalaya en India kennen ze er alles van.
De Moghulkeizers reisden door hun uitgestrekte rijk in alle comfort met paardenkaravanen en grote tenten, de Britten kampeerden graag in stijl voorzien van alle westers comfort. De Chamba Camps in Ladakh houden deze eeuwenoude traditie in ere. Elke zomer bouwt men twee luxueuze tentenkampen op: eentje in Thikse en eentje in de brede vallei van Nubra. Verblijven in een Chamba Camp is genieten van nostalgie en comfort in een onvergetelijk kader.
Het kamp in Thikse (op zo'n 20km van Leh) biedt enerzijds zichten op witbesneeuwde Himalayapieken en anderzijds een prachtig panorama op de immense boeddhistische gompa van Thikse, een van de rijkste kloosters van Ladakh.
De luxueuze ruime tenten tillen het begrip 'kamperen' naar een hoger niveau. Elke tent is volledig ingericht met een parketvloer, een groot hemelbed met zachte kussens en mooi meubilair dat aan de tijd van de Raj doet denken. In de ruime badkamer vind je uiteraard een douche en alle nodige accessoires zoals slippers, badjassen, haardroger. Voor warmere dagen is elke tent ook van airco voorzien. Genieten van de omgeving doe je vanop je privéterras of op een van de gemeenschappelijke terrassen aan verschillende waterpartijen in het kamp.
De maaltijden worden genomen in een grote restauranttent waar ook weer aandacht voorzien is voor privacy en persoonlijke benadering. De koks behoren tot de beste van Ladakh en verwennen je smaakpapillen met verfijnde gerechten gebaseerd op traditionele recepten.
Door zijn ligging in de Indusvallei is Chamba Camp Thikse ideaal voor een bezoek aan verschillende boeddhistische kloosters in de omgeving, maar je kan er ook prachtige wandelingen of zelfs fietstochtjes maken naar typische dorpen in de buurt. In combinatie met het zusterkamp in Diskit in de Nubravallei kan je op deze manier Ladakh beleven op een unieke en luxueuze manier.
"Ach, veel mensen denken 'India, daar gaan we nooit naartoe, daar word je alleen maar ziek'. Nooit ben ik ziek geweest in al die reizen en we nemen niet eens pillen tegen malaria. En de jezuïeten die daar hun leven slijten worden allemaal 90 jaar", zegt Jaak Mestdagh. "De gezondheidszorg op een laag pitje? Vergeet het. Mijn vrouw heeft twee keer haar leven te danken aan de Indische dokters. Eerst kreeg ze na een val een septische tromboflebitis en werd ze in Gujarat, in het westen van India, verplicht om in het ziekenhuis te verblijven, wat ze afwees. Rika werd toen ambulant zeer goed verzorgd. De tweede keer kreeg ze een totale netvliesloslating en werd ze in het Aravind Eye Hospital in Madurai geopereerd door professor Kim, terwijl mijn dochter aan de telefoon hing. Ze werd daar zeer goed verzorgd, eten was op dat ogenblik niet belangrijk."
De herinnering aan al die reizen heeft een tastbare vorm gekregen ten huize van Rika en Jaak. Behalve de talrijke voorwerpen uit India die de woonkamer decoreren, hebben ze boven een hele kamer volgestouwd met prachtige fotoboeken (van Rika) en minutieus bijgehouden dagboeken (van Jaak). Schrijven zit Jaak in het bloed: in een vorig leven was hij eindredacteur van het blad HVG-Nieuws van de Huisartsenvereniging Gent.
Het dorp Dubwa
Ondanks de vele reizen heeft India niet alle geheimen prijsgegeven voor Rika en Jaak. In de papieren van Rika's vader vonden ze namelijk aanwijzingen dat er een dorp naar hem genoemd zou zijn, uit erkentelijkheid voor zijn financiële steun. "Het dorp Dubwa (naar Dubois) moet ergens in de buurt van Kodaikanal liggen, maar ondanks verwoede pogingen hebben we het (nog) niet gevonden", zegt Rika. "Weet je, mijn vader heeft zijn geweten laten spreken en wou iets doen voor de arme mensen in India. Met zijn steun werden een groot aantal waterputten aangelegd in de deelstaat Madhya Pradesh die drinkwater verschaffen aan honderden, allicht duizenden mensen."
Op 5 augustus jl. vierden Rika en Jaak, onder hun twee, hun 50ste huwelijksverjaardag. Het feest had plaats in India, wat had u gedacht, meer bepaald in Kashmir. We wensen hen van harte proficiat!
Meer info over reizen in de Himalaya: www.myhimalaya.be
