De interactie tussen brons en licht

Als student kon hij zich verdiepen in het creatief- kunstige proces. Tijdens zijn studies geneeskunde aan de Erasmus Universiteit "mochten we immers aan de Vrije Academie lessen volgen. Grappig is: hoe meer cursussen ik volgde, des te beter werden mijn tentamencijfers aan de universiteit!", klinkt het met een brede lach. "In Rotterdam heb ik in het atelier van een kunstenaar kunnen meewerken, naderhand had ik een atelier thuis dat ik deelde met mijn vrouw (ook een arts-microbiologe, EB). Zoiets is heel handig, dat mis ik hier in Leuven wel."De cardioloog heeft vorig academiejaar al een aantal maanden aan de Alma Mater gewerkt, nu woont en werkt het koppel samen voor een jaar in Leuven. "Ik ben lid van Pincet & Penseel, een vereniging van artsen-kunstenaars en onderdeel van de Nederlandse artsenvereniging KNMG. Wij organiseren jaarlijks een groepstentoonstelling, dus had ik bij mijn eerste passage in Leuven gepolst of we op de campus Gasthuisberg zo'n expositie konden houden. Die tentoonstelling staat gepland in juni 2021." "Werk van collega's samenbrengen is relevant," meent dokter Klop. "Je leert vooral kijken, niet alleen naar andermans werk, ook naar je eigen creaties." Dat laatste is voor een beeldhouwer een voortdurende oefening: "Beeldhouwen is heel driedimensioneel, een constante zoektocht naar de juiste verhoudingen, want elk onderwerp of lichaam is anders. En het eindresultaat moet vanuit alle hoeken mooi ogen." Creëren is trouwens een heel langzaam proces. "Ik hou meer van was en klei als basismaterialen, van (weg)schrapen en weer bijplakken. Als je van hout of marmer te veel wegkapt, kan je niet meer corrigeren." Mijn keuze voor brons heeft meerdere redenen, legt hij uit. "Bronsgieten is een historisch ambacht, dat vind ik heel interessant. Allermooist vind ik de antieke Griekse beelden, de kleuren zijn fantastisch. Maar ook de interactie tussen brons en licht is fascinerend. Een wassen beeldje absorbeert licht en oogt dof, brons reflecteert. Als je brons aan de buitenlucht blootstelt, verandert de lichtinval naargelang het regent, de zon schijnt of de patina die je hebt gebruikt." Doorheen de jaren heeft de Nederlandse arts zowel figuratief als meer abstract werk gemaakt. En daarbij komt de medische wereld wel eens om de hoek loeren. "Voor mijn doctoraal proefschrift (over de interactie tussen bloedcellen en cholesterolpartikels, EB) heb ik zoals een van mijn grote voorbeelden Brancusi foto's van mijn werk gemaakt. In het ziekenhuis van Dordrecht hangt het werk Reliëf van harten: dat toont scans van het hart vanuit diverse ooghoeken. En in Alkmaar staan mijn Gevouwen handen, wat volgens het ziekenhuis een aandachtig luisterende arts voorstelt." Maar ook speelsere onderwerpen, zoals een reeks kinderknuffels of een schildpad voor een koppel dat kinderen spelenderwijs met kunst wilde laten kennismaken, maken deel uit van zijn oeuvre. Boudewijn Klop maakt zowel werk in opdracht (zoals Lezende vrouw, voor een verpleegster) als eigen creaties (bijvoorbeeld Bozzetti, een reeks van elf kleine vrouwenfiguren in verschillende poses). Hoe ga je als kunstenaar om met het feit dat je soms afscheid van je creaties moet nemen? "In het begin had ik het moeilijk om werken af te staan of te verkopen. Dat is vandaag anders: ik zie vaak nog onvolkomenheden in een werk, daardoor kan ik het makkelijker laten gaan. Ik heb van al mijn werken herbruikbare mallen, voor als ik nog een kopie wil laten gieten. Maar zo bekend ben ik nu ook niet dat ik series ga beginnen maken. Cardiologie biedt me meer dan genoeg boeiend studiemateriaal. Beeldhouwen blijft gewoon een heel fijne hobby."