...

Het professioneel traject van dr. Ernest-Tom Loumaye oogt fascinerend: na zijn geneeskundestudies aan de KU Leuven/UCL - "Ik heb nog les gekregen van professor Schockaert" - werkte hij een tijdlang als gynaecoloog in Brussel. "In het begin van de jaren '90 werd ik gecontacteerd door een Zwitsers farmabedrijf om hun klinische onderzoeksteam te gaan leiden. Ik was altijd al geïnteresseerd in het bedrijfsleven. Er is het zakelijk aspect, maar je werk levert ook iets heel tastbaars op: nieuwe medicijnen waar miljoenen potentiële patiënten van kunnen profiteren." Hij kreeg de smaak te pakken: in 2005 creërde dr. Loumaye zijn eigen bedrijf Preglem. "Dat heeft zich relatief snel ontwikkeld, dankzij een medicijn dat wij hadden ontwikkeld voor uteriene fibromen." Preglem werd in 2012 verkocht aan Gedeon Richter voor meer dan 330 miljoen euro. "In 2013 heb ik Obseva gesticht. Ook wij maken medicijnen voor fibroom en om problemen voor vruchtbaarheid en prematuriteit te behandelen. Een zaak runnen is boeiend, maar omdat wij genoteerd staan op de Nasdaq in New York en in Zürich, is het ook erg vermoeiend. De beurs is de makkelijkste manier om kapitaal op te halen, maar je betaalt er een zware prijs voor. De druk van de kwartaalcijfers is zeker niet het leukste aspect van de business", zegt hij met een minzame glimlach. (Lees verder onder de foto)Dokter Loumaye kent de Maasvallei goed: "Ikzelf ben afkomstig uit Hoei. Ik geniet enorm van natuur en bos. Toen we in de buurt een bos hadden gekocht, hebben we deze tuinen ontdekt. Mijn vrouw en ikzelf zijn heel grote liefhebbers van historische tuinen, maar we zagen dat dit domein verwaarloosd was. Toen we in 2017 de kans kregen om dit te kopen, waren het vooral de tuinen die ons hebben overtuigd om de stap te zetten."De gynaecoloog lacht als ik hem pols hoe hij zijn rol ziet: "Ik ben arts, bedrijfsleider en mecenas in één. Ik heb dit kunnen kopen dankzij de verkoop van Preglem. Maar we hebben dit domein ondergebracht in een stichting, en we financieren alles zelf, zonder subsidies. Zo kunnen we bewust de beste vaklui kiezen." Tijdens onze rondgang blijkt de arts een uitstekende gids om het verhaal van Annevoie te duiden. "De tuinen zijn vanaf 1758 aangelegd door Charles-Alexis de Montpellier en zijn zoon, die uit een familie van lokale meestersmeden stammen. Zij lieten zich daarbij inspireren door reizen naar onder meer Versailles en de Villa d'Este. Maar je vindt ook lokale elementen." Zo wijst hij op de trompe-l'oeil-beelden van de Luikse beeldhouwer Guillaume Évrard in de Bassin de l'Artichaut en de Grot van Neptunus, het gietijzeren kanaaltje voor de wateraanvoer of het standbeeld van een everzwijn. "Een gelijkaardig beeld van Giovanni Giambologna had hij in Firenze gezien. Het is het oudste standbeeld in de tuin. Omdat hij brons niet kon bekostigen, heeft hij het beeld in steen laten houwen en het nadien 'gebronzeerd'. Het wordt binnenkort gerestaureerd." (Lees verder onder de foto)Ook het kasteel (niet toegankelijk, want privéwoonst voor het echtpaar Loumaye) was dringend aan restauratie toe: "We hebben de hele gevel gerenoveerd, nieuwe balustrades laten gieten, het dak is vernieuwd. En binnen hebben we fresco's ontdekt geschilderd door de zoon van de stichter. Ze geven een goed idee van hoe Annevoie er in de 18de eeuw uitzag." Het samenspel van tuin en waterpartijen werkt rustgevend, erkent dr. Loumaye. "Als we de watertoevoer in de winter stilleggen, voelt het hier doods aan. Luister nu eens: overal klatert het water. In Adieu à mes jardins evoceert Charles-Alexis de Montpellier niet alleen het visuele maar ook het auditieve aspect van de tuinen. Dat laatste duidt er wellicht op dat hij diabeticus was: hij is op oudere leeftijd blind geworden. En vergeet niet dat hier geen mechanische krachten in het spel zijn: de waterpartijen worden alleen gevoed door te spelen met natuurlijke niveauverschillen!" Pronkstuk ter zake is le Grand Canal, een waterbassin op de heuvel van 365 meter lang, 7 meter breed en eertijds afgezoomd door 52 lindebomen. "Die bomen gaan we opnieuw aanplanten. Bemerk echter de getallen: ze refereren aan het aantal dagen in een week en in een jaar en het aantal weken."De veelheid aan details is fascinerend, de tuinen, aangelegd met veel bon goût, zijn een plezier om in rond te wandelen en dokter Loumaye vertelt met liefde en passie over dit project. "Dit blijft work in progress: we hebben in het bos hierachter nog een tweede tuin gevonden, die gaan we in de komende jaren restaureren. Er loopt ook een studie om een kleine hydro-elektrische centrale te bouwen voor lokaal gebruik. En mijn zoon/cardioloog heeft recent in de buurt de eerste wijnstokken aangeplant. Die willen we vanaf 2022 gaan commercialiseren. Dan moet u zeker eens terugkomen (lacht)."