...
In de ATLANTIS (Assessment of Small Airways Involvement in Asthma) -studie werd een prospectieve cohorte bestudeerd, bestaande uit deelnemers met en zonder astma, uit 29 centra in negen landen (Brazilië, China, Duitsland, Italië, Spanje, Nederland, VK, VS en Canada). De diagnose van astma was minstens zes maanden eerder bevestigd door een longarts met objectieve metingen. De behandeling moest voor inclusie minstens acht weken stabiel zijn en roken beperkt tot maximum tien pakjaren. De controlegroep had geen astma of COPD, normale spirometrie en luchtwegenrespons. De deelnemers kregen spirometrie, lichaamsplethysmografie (meet elasticiteit en luchtweerstand), impulsoscillometrie (meet de luchtwegweerstand bij verschillende frequenties), multiple breath nitrogen washout (MBNW)-test (analyse van stikstof- uitwascurves na inademen van 100% zuurstof), CT-scan (alleen bij geselecteerde patiënten) en vragenlijsten over astmacontrole, levenskwaliteit en gezondheidsstatus. Met modellen werden scores gedefinieerd voor klinische SAD en CT-SAD, zodat de patiënt konden worden opgedeeld in SAD-groepen. Uit de resultaten blijkt dat SAD aanwezig is bij alle astmapatiënten, los van de ernst. De klinische classificatie in een groep met lichte SAD en een groep met ernstigere SAD kan op basis van eenvoudige onderzoeken als impulsoscillometrie en spirometrie, en is gelinkt aan de in GINA gehanteerde ernststadia, astmacontrole, levenskwaliteit, en exacerbaties. Er was geen verband tussen de scores voor klinische SAD en CT-SAD. Postma D et al. Exploring the relevance and extent of small airways dysfunction in asthma (ATLANTIS): baseline data from a prospective cohort study. Lancet Respir Med 2019, Published March 12. DOI:https://doi.org/10.1016/S2213-2600(19)30049-9.