Checkpointremmers: veiligheid bij hiv-patiënten met kanker in het reële leven

Tussen 17/01/2018 en 5/12/2023 hebben de vorsers 150 patiënten in 33 Franse ziekenhuizen gerekruteerd. In Glasgow hebben ze de gegevens gepresenteerd over 140 patiënten na een gemiddelde follow-up van 9,2 maanden. De hiv-infectie was gemiddeld 25 jaar geleden gediagnosticeerd. De gemiddelde duur van de antiretrovirale behandeling was 19,5 jaar en het laagste aantal CD4-cellen was 117/mm³. Distributie van de checkpointremmers: 79,3% kreeg een PD-1-antagonist, 17,9% een PD-L1-antagonist, 2,1% een CTLA-4-antagonist en 0,7% een combinatie van een PD-1-antagonist en een VEGF-antagonist. Vijfenzestig patiënten kregen een checkpointremmer wegens longkanker, vijftien wegens hoofd- en halskanker, twaalf wegens een melanoom, elf wegens leverkanker en negen wegens een hodgkinlymfoom. Checkpointremmers en hiv-infectie: veiligheid in het reële leven Tijdens de follow-up zijn 34 immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerkingen genoteerd bij 20 patiënten, dus een incidentie van circa 26,9 per 100 persoonsjaren. Het aantal patiënten dat minstens één immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerking heeft vertoond, was 13,8% na 6 maanden, 15% na 12 maanden en 18,7% na 18 maanden. Eén patiënt (0,7%) is gestorven aan een myocarditis als complicatie van de behandeling. Risicofactoren voor immunologisch gemedieerde bijwerkingen Bij multivariate analyse was het risico op optreden van een of meer immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerkingen hoger: - bij de patiënten die al 17 jaar of langer seropositief waren; - bij de patiënten met minder dan 200 CD4-cellen/mm³; - bij de patiënten die seropositief waren voor het cytomegalovirus (CMV); - bij de patiënten met een voorgeschiedenis van chirurgie bij de behandeling van hun kanker. Ref.: Baldé R. et al. Mondelinge presentatie 041, HIV Glasgow 2024.