...
Een groep uit Boston heeft de botdichtheid per oppervlakte-eenheid ('areal' botdichtheid) gemeten met DEXA (dual-energy x-ray absorptiometrie), de volumetrische botdichtheid van de wervelkolom met een kwantitatieve CT-scan en de microarchitectuur van het perifere bot (tibia en radius) met een kwantitatieve hogeresolutie-CT-scan gedurende een periode van vijf jaar bij 21 volwassenen (gemiddelde leeftijd 51 jaar) met ernstige obesitas, die maagoverbruggingschirurgie hadden ondergaan. De auteurs hebben ook de evolutie van twee serummarkers van botremodellering (CTX en P1NP) geëvalueerd.Na vijf jaar was de botdichtheid per oppervlakte-eenheid van de wervelkolom en de totale heup gedaald met respectievelijk 7,8% en 15,3% (p ≤ 0,001). Die daling was niet lineair en nam af na de eerste jaren.De volumetrische botdichtheid van het trabeculaire bot van de wervelkolom was na vijf jaar gedaald met gemiddeld 12,1% (p ≤ 0,001). De volumetrische botdichtheid van de perifere beenderen bleef dalen gedurende de follow-up van vijf jaar, wat negatieve invloed had op de microarchitectuur van het trabeculaire en het corticale bot en waardoor de resistentie van het radius en de tibia tegen fracturen daalde met naar schatting respectievelijk 20% en 13%.De markers van botremodellering stegen zeer sterk na de overbrugging en waren vijf jaar later nog altijd verhoogd: stijging van de CTX-spiegel met de helft en van de P1NP-spiegel met een derde (p < 0,001). Daarom is het belangrijk de gezondheid van het bot te volgen bij zwaarlijvige patiënten die maagoverbruggingschirurgie ondergaan.Dr. KG Lindeman et al. J Clin Endocrinol Metab. 2018 Sep 13. [Online gepubliceerd voor de papieren versie]. https://academic.oup.com/jcem/advance-article-abstract/doi/10.1210/jc.2018-01496/5095444?