FREED: urinezuurgehalte en cardio- of cerebrovasculair risico

Het is niet bewezen dat een verlaging van het urinezuurgehalte gepaard gaat met een daling van het cardio- of cerebrovasculaire risico. De FREED-studie is een prospectieve, gerandomiseerde, open studie, waarin de accidenten blind werden beoordeeld (PROBE-mode). De studie werd uitgevoerd bij 1.070 patiënten, die werden gerandomiseerd naar febuxostat in een dosering van 10 mg/d, die geleidelijk werd verhoogd tot 40 mg/d (n = 537) of geen febuxostat (allopurinol als de arts dat wenselijk achtte, n = 533). Het primaire eindpunt was een samengesteld eindpunt van overlijden, myocardinfarct, CVA, ziekenhuisopname wegens hartfalen, perifere revascularisatie, atriumfibrillatie en tekenen van nierlijden (optreden of verergering van albuminurie, verdubbeling van het serumcreatinine, dialysenood). Na een follow-up van 36 maanden was het urinezuurgehalte sterk gedaald met febuxostat (gemiddelde spiegel 4,5 versus 6,8 mg/dl in de controlegroep). De incidentie van het primaire eindpunt was significant lager in de febuxostatgroep (23,3% versus 28,7% in de controlegroep; HR 0,75; 95% BI 0,59-0,95; p = 0,017). Bij een gedetailleerde analyse van de verschillende items van het primaire eindpunt werd vastgesteld dat het gunstige effect op het primaire eindpunt volledig kon worden toegeschreven aan het gunstige effect op de nieren (16,2% versus 20,5%; HR 0,745; p = 0,041).Op de cardio- of cerebrovasculaire eindpunten kon dus geen significant effect worden aangetoond, maar de studie leverde opnieuw aanwijzingen op dat een verlaging van het urinezuurgehalte een nierbeschermend effect heeft.Analyse volgens het urinezuurgehalte wijst op een J-vormige curve: je mag het urinezuurgehalte dus niet te sterk te verlagen in een poging om toch een hypothetisch cardio- of cerebrovasculair effect te verkrijgen.Naar de presentatie van Sunao Kojima. Hot Line Session 4, ESC 2018 München, 25-29 augustus.