Hierdoor werd haar mooie project terug op de lange baan geschoven terwijl er duidelijk heel wat interesse was bij de bevolking. In een aantal Scandinavische landen zoals Zweden en Noorwegen, die reeds met statiegeld werken, is duidelijk bewezen dat deze maatregel echt het verschil kan maken, wellicht omwille van een menselijke eigenschap die zegt dat "als iets geld waard is, je dat niet weggooit."

Plastic is een soort materiaal waarmee we met z'n allen dagelijks te maken hebben. We kennen allemaal de problemen die plastic veroorzaakt in het milieu, meer bepaald bij de vogels en de vissen in en rond onze zeeën en oceanen, die sterven omdat hun lichaam grote of kleine hoeveelheden plastic bevat die ze als vermeend voedsel hebben ingeslikt. De Noorse onderzoeker Kühn stelde vast dat bij 95% van de Noorse Stormvogels plastic aanwezig was in de maag.

De laatste jaren zien we meer en meer studies verschijnen die erop wijzen dat een ongebreideld gebruik en wegwerpen van plastic zo niet verder kan. We zijn ons zelf aan het vergiftigen. We eten plastic, we ademen plastic, het regent plastic en we hebben dagelijks contact met allerlei vormen van plastic. Zo is er de macroplastic, de plastic van grote stukken, de microplastic bij de kleinere stukjes en ten slotte de nanoplastic, de fijne stofdeeltjes die dagelijks via de lucht wordt verspreid en die we inademen. Ons ecosysteem is doordrongen van dit gif en helaas wordt er heel weinig aan gedaan.

We zijn ons zelf aan het vergiftigen. We eten plastic, we ademen plastic, het regent plastic

Minder bekend zijn de studies die hebben vastgesteld dat nanodeeltjes van plastic neerdalen met de regen, zich vervolgens op en in onze voeding nestelen. We eten ze op, we ademen ze in, het komt in de bloedbaan en zou de oorzaak zijn van heel veel chronische ontstekingen. Deze heel kleine nanostofdeeltjes van plastic kunnen ook via de bloedbaan de hersenen bereiken waardoor blijkbaar het risico op de ziekte Parkinson en depressie merkelijk zou verhogen.

Wat is nu de echte kwaaddoener in dit proces? De verantwoordelijke stof voor dit alles zijn de ftalaten. Het zijn die ftalaten die de harde plastic week maken tot zachte plastic, waardoor heel wat praktische mogelijkheden zijn ontstaan die uiteraard het gebruik in de industrie enorm heeft beïnvloed. Denk maar aan folie, aan de talloze petflessen, de fopspeentjes en rietjes bij zuigelingen en kleine kinderen, plakband, en de vele gebruiksvormen bij speelgoed. Ook in de gezondheidszorg komt veel zachte plastic voor zoals bv. in materiaal voor bloedtransfusies, narcose, medicatieomhulsels, en leidingen voor allerlei infusies die levensreddend kunnen zijn.

Ftalaten zijn dus bijna niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, doch de keerzijde van deze medaille is schrikbarend. Gelukkig is er reeds een verbod gekomen op fltalaten in speelgoed voor jonge kinderen. Evenzo is de industrie reeds verplicht om research te doen naar alternatieve oplossingen. Deze ftalaten zouden bij geregeld gebruik zelfs veranderingen kunnen teweegbrengen in ons DNA, onze basisgenetica waardoor schadelijke effecten van generatie op generatie zouden kunnen overgaan.

Tevens zijn er aanwijzingen dat er deze essentiële plasticstoffen schade kunnen berokkenen aan onze immuniteit, onze eigen weerstand, aan onze hormonenhuishouding en de vruchtbaarheid enz.

We staan erbij, kijken ernaar en er gebeurt zo weinig. We moeten met z'n allen onze verantwoordelijkheid nemen, elk in zijn eigen leefwereld of samen in onze maatschappij. Zowel regionale, nationale als Europese overheden zijn er aan gehouden concrete maatregelen te treffen die ons zelf, onze kinderen en kleinkinderen een wereld , een leefwereld kunnen verzekeren waar ze gezond kunnen leven, eten, ademen, voelen en ruiken.

Ftalaten zijn bijna niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, doch de keerzijde van deze medaille is schrikbarend

Wat we zelf kunnen, moeten we doen. Minder plastic gebruiken, minder weggooien , meer recycleren. De industrie van haar kant moet zoeken naar bio-afbreekbare alternatieven en naar meer mogelijkheden om het gerecycleerde wegwerpmateriaal effectief en meer te gebruiken. Het project van het statiegeld van minister Joke Schauvliege, dat zijn deugdelijkheid in diverse landen reeds heeft bewezen, dient dringend terug op de agenda van de overheid geplaatst.

Hoewel het reeds vijf voor twaalf is, kan ons ecosysteem nog gecorrigeerd en aangepast worden, maar wachten tot morgen is uit den boze. Elke stap in de goede richting is een stap voorwaarts. Er blijft echter nog heel, heel veel werk aan onze plasticwinkel.

Het goede nieuws is dat meer en meer mensen zich bewust worden van deze bedreigende problematiek. Denk bijvoorbeeld aan Vrede op aarde, het eindejaarsprogramma op televisiezender één, waarin het plasticprobleem als 'Wereldverbeterend idee van het jaar' werd verkozen.

Hierdoor werd haar mooie project terug op de lange baan geschoven terwijl er duidelijk heel wat interesse was bij de bevolking. In een aantal Scandinavische landen zoals Zweden en Noorwegen, die reeds met statiegeld werken, is duidelijk bewezen dat deze maatregel echt het verschil kan maken, wellicht omwille van een menselijke eigenschap die zegt dat "als iets geld waard is, je dat niet weggooit."Plastic is een soort materiaal waarmee we met z'n allen dagelijks te maken hebben. We kennen allemaal de problemen die plastic veroorzaakt in het milieu, meer bepaald bij de vogels en de vissen in en rond onze zeeën en oceanen, die sterven omdat hun lichaam grote of kleine hoeveelheden plastic bevat die ze als vermeend voedsel hebben ingeslikt. De Noorse onderzoeker Kühn stelde vast dat bij 95% van de Noorse Stormvogels plastic aanwezig was in de maag. De laatste jaren zien we meer en meer studies verschijnen die erop wijzen dat een ongebreideld gebruik en wegwerpen van plastic zo niet verder kan. We zijn ons zelf aan het vergiftigen. We eten plastic, we ademen plastic, het regent plastic en we hebben dagelijks contact met allerlei vormen van plastic. Zo is er de macroplastic, de plastic van grote stukken, de microplastic bij de kleinere stukjes en ten slotte de nanoplastic, de fijne stofdeeltjes die dagelijks via de lucht wordt verspreid en die we inademen. Ons ecosysteem is doordrongen van dit gif en helaas wordt er heel weinig aan gedaan.Minder bekend zijn de studies die hebben vastgesteld dat nanodeeltjes van plastic neerdalen met de regen, zich vervolgens op en in onze voeding nestelen. We eten ze op, we ademen ze in, het komt in de bloedbaan en zou de oorzaak zijn van heel veel chronische ontstekingen. Deze heel kleine nanostofdeeltjes van plastic kunnen ook via de bloedbaan de hersenen bereiken waardoor blijkbaar het risico op de ziekte Parkinson en depressie merkelijk zou verhogen. Wat is nu de echte kwaaddoener in dit proces? De verantwoordelijke stof voor dit alles zijn de ftalaten. Het zijn die ftalaten die de harde plastic week maken tot zachte plastic, waardoor heel wat praktische mogelijkheden zijn ontstaan die uiteraard het gebruik in de industrie enorm heeft beïnvloed. Denk maar aan folie, aan de talloze petflessen, de fopspeentjes en rietjes bij zuigelingen en kleine kinderen, plakband, en de vele gebruiksvormen bij speelgoed. Ook in de gezondheidszorg komt veel zachte plastic voor zoals bv. in materiaal voor bloedtransfusies, narcose, medicatieomhulsels, en leidingen voor allerlei infusies die levensreddend kunnen zijn. Ftalaten zijn dus bijna niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, doch de keerzijde van deze medaille is schrikbarend. Gelukkig is er reeds een verbod gekomen op fltalaten in speelgoed voor jonge kinderen. Evenzo is de industrie reeds verplicht om research te doen naar alternatieve oplossingen. Deze ftalaten zouden bij geregeld gebruik zelfs veranderingen kunnen teweegbrengen in ons DNA, onze basisgenetica waardoor schadelijke effecten van generatie op generatie zouden kunnen overgaan. Tevens zijn er aanwijzingen dat er deze essentiële plasticstoffen schade kunnen berokkenen aan onze immuniteit, onze eigen weerstand, aan onze hormonenhuishouding en de vruchtbaarheid enz.We staan erbij, kijken ernaar en er gebeurt zo weinig. We moeten met z'n allen onze verantwoordelijkheid nemen, elk in zijn eigen leefwereld of samen in onze maatschappij. Zowel regionale, nationale als Europese overheden zijn er aan gehouden concrete maatregelen te treffen die ons zelf, onze kinderen en kleinkinderen een wereld , een leefwereld kunnen verzekeren waar ze gezond kunnen leven, eten, ademen, voelen en ruiken. Wat we zelf kunnen, moeten we doen. Minder plastic gebruiken, minder weggooien , meer recycleren. De industrie van haar kant moet zoeken naar bio-afbreekbare alternatieven en naar meer mogelijkheden om het gerecycleerde wegwerpmateriaal effectief en meer te gebruiken. Het project van het statiegeld van minister Joke Schauvliege, dat zijn deugdelijkheid in diverse landen reeds heeft bewezen, dient dringend terug op de agenda van de overheid geplaatst.Hoewel het reeds vijf voor twaalf is, kan ons ecosysteem nog gecorrigeerd en aangepast worden, maar wachten tot morgen is uit den boze. Elke stap in de goede richting is een stap voorwaarts. Er blijft echter nog heel, heel veel werk aan onze plasticwinkel. Het goede nieuws is dat meer en meer mensen zich bewust worden van deze bedreigende problematiek. Denk bijvoorbeeld aan Vrede op aarde, het eindejaarsprogramma op televisiezender één, waarin het plasticprobleem als 'Wereldverbeterend idee van het jaar' werd verkozen.