Afgelopen weekend was er ophef over voetbalclub AA Gent en de verkoop van nicotinezakjes. Stichting tegen Kanker is zeer begripvol en behulpzaam naar rokers toe, dat bewijst onze lopende rookstopcampagne Buddy Deal. Richting tabaksbedrijven zijn we minder mals, simpelweg omdat hun strategie erin bestaat rokers nicotineverslaafd te houden. Liever dan rokers te zien nadenken over hun verslaving, neemt tabaksgigant BAT ze graag bij de hand op plaatsen waar je niet meer mag roken, zoals bijvoorbeeld een voetbalmatch.
Stoppen met roken vergt inspanning. Rookverboden in voetbalstadions of op treinperrons, waarvoor het federale parlement vorige week groen licht gaf, helpen de beslissingsbalans van een roker overhellen naar een stoppoging. Wanneer roken op meer en meer plaatsen verboden wordt, ondervindt de roker meer nadelen van zijn verslaving. En het is net daarop dat deze tabaksfabrikant graag ingrijpt.
Winst voor de aandeelhouders blijft het doel van zo'n bedrijf. En zeker de grote baas van BAT zal er wel bij varen. In het Verenigd Koninkrijk kwam er recent kritiek op de incentives die de CEO kan opstrijken als hij de bedrijfsdoelstellingen haalt: tot 750 procent van zijn salaris oftewel een deal die 11,8 miljoen Britse pond waard zou zijn. Als dat geen woekerwinst is!
BAT is het bedrijf bij uitstek dat systematisch de bestaande reclameregels van de tabakswetgeving uitdaagt. Vorige donderdag bij de rechtbank van eerste aanleg te Brussel werd BAT nogmaals veroordeeld voor illegale tabaksreclame.
Maar de boetes zijn erg laag en tussen het opstellen van het PV door de controlediensten en een uitspraak door de rechtbank zit soms 2 tot 6 jaar tijd, als de PV's al behandeld worden door de parketten. Veel afschrikking straalt dat dus niet uit.
Dit gaat allemaal niet over rokers helpen maar over het vinden van een nieuw doelpubliek voor nieuwe verslavende producten
Wat raden wij als Stichting tegen Kanker dan aan? Allereerst de opmars van die nicotinepouches stoppen. Wegwerp e-sigaretten die vooral bij jongeren populair zijn en die bovendien een enorme belasting van het milieu betekenen, kunnen we ook missen als kiespijn.
Waar ook een halt aan mag komen, is het alsmaar groeiend aantal smaakjes bij e-sigaretten en de verleidelijke benamingen om jongeren te lokken. Om rokers van het roken af te helpen hebben we niet die enorme wildgroei aan alternatieve nicotineproducten nodig zoals we die nu kennen.
Verder vinden we dat de grote tabaksbedrijven met hun woekerwinsten mogen betalen voor de gezondheidsschade die ze aanrichten zodat er geld vrijkomt voor betere tabakspreventie, rookstopbegeleiding en patiëntenzorg.
Ten slotte vragen we de interministeriële conferentie die de strategie voor een rookvrije generatie gaat finaliseren naar een duidelijke langetermijnstrategie over het aanbod aan nicotinevervanging en de -verkoop zodat we als maatschappij vooruit kijken en voorop lopen i.p.v. telkens achterna te hollen en overgeleverd te blijven aan de praktijken van winst najagende multinationals. "Winst maken mag, veel winst maken mag ook."
Maar woekerwinsten maken en het positieve effect van een rookvrij stadion uithollen door er nicotinezakjes te verkopen, dat is er toch echt ver over. Net zoals een display met nicotinezakjes in dancings, vlak naast de Red Bull en de slogan "ready to party?".
Dit gaat allemaal niet over rokers helpen maar over het vinden van een nieuw doelpubliek voor nieuwe verslavende producten.