In Artsenkrant van 11 maart laatstleden (nr. 2664) maakte ik in een opiniestuk duidelijk waarom ik mij midden februari niet wou laten vaccineren tegen covid-19. Hieronder volgt mijn verder relaas.

We schrijven vrijdag 25 juni. In het nieuws van 12 uur op Radio 1 doet Schepen Rudy Coddens een oproep aan alle Gentenaars van 16 jaar of ouder om die dag zonder afspraak een eerste Pfizer-vaccin te laten zetten. In een impulsieve bui bel ik naar de Gentse Vaccinatielijn. Als men nu reeds 16-jarigen wil vaccineren, moet ik mij nu ook laten vaccineren.

Twee uur later zit ik klaar voor mijn eerste prik. Bij het aanhoren van de voorafgaande vragenlijst dwalen mijn gedachten even af. Of bij mij in de laatste 14 dagen een corona-infectie werd vastgesteld? Juist, we zijn in België. Het land waar men dag 15 na het vaststellen van een infectieziekte, vaccineert tegen dezelfde infectieziekte! Is dit Evidenced-Based Medicine?

Een dag later komen ook de twijfels weer naar boven als ik op de radio hoor dat op het Afrikaanse continent covid-19 vaccins geleverd zijn voor slechts 1% van de bevolking. Ik troost me met de volgende gedachte. Het was waarschijnlijk ijdele hoop dat ik winst aan Qaly's kon bekomen door in februari mijn plaatsje voor een vaccin aan een andere Gentenaar te geven. Het is echter zéker een illusie dat verder uitstel eind juni één vaccin meer in Afrika zou krijgen.

Op 30 juli zit ik opnieuw in de Flanders Expo-hal te wachten, ditmaal mijn tweede prik, en kan ik weer even nadenken over het vaccinatiebeleid.

Het is een illusie dat mijn vaccin verder uitstellen één vaccin meer in Afrika zou krijgen

In mijn eerste opiniestuk schreef ik dat ik geloof in de groepsimmuniteit. Ik vraag mij nu af of de deskundigen er zelf nog in geloven. Het vereiste vaccinatiepercentage is immers ondertussen van 70 naar 90% opgelopen. Om dit zo vlug mogelijk te bereiken worden 12- tot 15-jarigen uitgenodigd om zich te laten vaccineren, vrijwillig benadrukt men! Hoezo, was het voor de andere leeftijdsgroepen dan niet vrijwillig?

Een voordeel voor de jongeren zelf is nog niet bewezen. Maar ook zij kunnen langdurig klachten behouden na infectie. Anderzijds zijn ze niet vrij van risico op bijwerkingen van het vaccin. Is het offer dat men hen vraagt niet te groot? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat er weerom absoluut geen rekening gehouden wordt met het reeds doorgemaakt hebben van de infectie.

Ikzelf heb geen kinderen in die leeftijdsgroep. Ik verzeker u echter dat indien dit wel zo was en zij reeds een infectie doorgemaakt zouden hebben, er geen haar op mijn hoofd aan zou denken om ze nog eens het zeer kleine risico van een vaccinatie te laten lopen.

Maar vanaf heden ben ik volledig gevaccineerd. Zoals het volgens de meerderheid van de collega's en de beleidsmakers hoort. Het zij zo.

In Artsenkrant van 11 maart laatstleden (nr. 2664) maakte ik in een opiniestuk duidelijk waarom ik mij midden februari niet wou laten vaccineren tegen covid-19. Hieronder volgt mijn verder relaas. We schrijven vrijdag 25 juni. In het nieuws van 12 uur op Radio 1 doet Schepen Rudy Coddens een oproep aan alle Gentenaars van 16 jaar of ouder om die dag zonder afspraak een eerste Pfizer-vaccin te laten zetten. In een impulsieve bui bel ik naar de Gentse Vaccinatielijn. Als men nu reeds 16-jarigen wil vaccineren, moet ik mij nu ook laten vaccineren. Twee uur later zit ik klaar voor mijn eerste prik. Bij het aanhoren van de voorafgaande vragenlijst dwalen mijn gedachten even af. Of bij mij in de laatste 14 dagen een corona-infectie werd vastgesteld? Juist, we zijn in België. Het land waar men dag 15 na het vaststellen van een infectieziekte, vaccineert tegen dezelfde infectieziekte! Is dit Evidenced-Based Medicine?Een dag later komen ook de twijfels weer naar boven als ik op de radio hoor dat op het Afrikaanse continent covid-19 vaccins geleverd zijn voor slechts 1% van de bevolking. Ik troost me met de volgende gedachte. Het was waarschijnlijk ijdele hoop dat ik winst aan Qaly's kon bekomen door in februari mijn plaatsje voor een vaccin aan een andere Gentenaar te geven. Het is echter zéker een illusie dat verder uitstel eind juni één vaccin meer in Afrika zou krijgen.Op 30 juli zit ik opnieuw in de Flanders Expo-hal te wachten, ditmaal mijn tweede prik, en kan ik weer even nadenken over het vaccinatiebeleid.In mijn eerste opiniestuk schreef ik dat ik geloof in de groepsimmuniteit. Ik vraag mij nu af of de deskundigen er zelf nog in geloven. Het vereiste vaccinatiepercentage is immers ondertussen van 70 naar 90% opgelopen. Om dit zo vlug mogelijk te bereiken worden 12- tot 15-jarigen uitgenodigd om zich te laten vaccineren, vrijwillig benadrukt men! Hoezo, was het voor de andere leeftijdsgroepen dan niet vrijwillig? Een voordeel voor de jongeren zelf is nog niet bewezen. Maar ook zij kunnen langdurig klachten behouden na infectie. Anderzijds zijn ze niet vrij van risico op bijwerkingen van het vaccin. Is het offer dat men hen vraagt niet te groot? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat er weerom absoluut geen rekening gehouden wordt met het reeds doorgemaakt hebben van de infectie.Ikzelf heb geen kinderen in die leeftijdsgroep. Ik verzeker u echter dat indien dit wel zo was en zij reeds een infectie doorgemaakt zouden hebben, er geen haar op mijn hoofd aan zou denken om ze nog eens het zeer kleine risico van een vaccinatie te laten lopen. Maar vanaf heden ben ik volledig gevaccineerd. Zoals het volgens de meerderheid van de collega's en de beleidsmakers hoort. Het zij zo.