In het Radio 1-programma De Wereld Vandaag kwam professor G. Matthijs, géén arts maar moleculair bioloog, beweren dat een NIP-test in een universitair centrum voor menselijke erfelijkheid thuis hoort. Ik heb prompt mijn wagen aan de kant gezet en verontwaardigd getweet dat dit wel zeer kort door de bocht was en niets anders dan een pro domo pleidooi. Een dag later moest ik ook VRT-journaliste Goedele Devroy erop wijzen dat NIP-testing wel degelijk in andere labs kan mits voldaan is aan twee criteria: kwaliteit en kostprijs. Ik tweette dan maar dat 'bijvoorbeeld AZ Delta Roeselare aan deze criteria beantwoordt' want, pittig detail, doordat AZ Delta Roeselare met hun test "op de markt kwam" moest ook UZ Gasthuisberg zijn prijs zo goed als halveren.

Maar het bleef oorverdovend stil in AZ Delta, zo ook in Virga Jessa, Sint-Lucas Gent en AZ Sint-Jan Brugge, allemaal ziekenhuizen die de test uitvoeren. Ik hoorde ze niet. Pas later kwam een persbericht, té laat, waardoor dit niet opgepikt werd door de media. De snelheid waarmee tegengas gegeven wordt, is cruciaal in de hedendaagse communicatie. Twitter is een ideaal medium daarvoor. Maar ik zag niets verschijnen op twitter, noch op facebook. Net op het moment dat alle kranteneditorialen vraagtekens plaatsten bij counseling, had ik verwacht dat artsen erop zouden wijzen dat dit net één van de vele redenen is waarom precies zij wel en de niet-medisch geschoolde moleculair biologen niet die testing zouden moeten doen.

Ik wond me op. Ook omdat ik het gevoel heb dat ik vaak alleen sta te roepen in de woestijn. Of het nu gaat over 'chronische Lyme' (wat dus niet bestaat) (http://www.knack.be/nieuws/belgie/als-politici-ervoor-kiezen-de-wetenschap-te-negeren-dan-moeten-ze-daarover-duidelijk-communiceren/article-opinion-605869.html), over evidence based medicine, of over accreditatie van ziekenhuizen, ik heb vaak het gevoel dat jullie, mijn collega's, liggen te slapen.

De snelheid waarmee tegengas gegeven wordt, is cruciaal in de hedendaagse communicatie.

Slapen doen jullie niet. Jullie werken hard, op zaal, op consultatie, in het OK, in het laboratorium. Dag na dag leveren jullie topprestaties. Jullie hébben gelijk, maar vechten niet voor dat gelijk.

Op de sociale media - die steeds meer disruptive zijn (http://www.knack.be/nieuws/belgie/de-media-dat-zijn-we-zelf/article-column-784137.html)- hebben alterneuten, lobbyisten, gezondheidstheoretici... helaas veel meer stem dan artsen. Zo mocht 'ostheopatic football consultant' Thomas D'havé in Van Gils en Gasten onlangs nog verkondigen dat je dankzij migraine langer zou leven (http://www.knack.be/nieuws/belgie/waarom-de-wetenschap-verliest-als-we-de-kerk-te-veel-in-het-midden-willen-houden/article-opinion-854959.html). Ik had massaal reacties van jullie, onze Vlaamse artsen, verwacht, maar jullie stem is te beperkt in de mainstream media. En dat is de fout van... de artsen zelf wegens onvoldoende actief in het publieke debat. Nogmaals, gelijk hebben is niet voldoende: er moet geknokt worden voor dat gelijk. Artsen zijn er veel te gerust in dat beleidsmakers, journalisten, opiniemakers voldoende medisch-wetenschappelijk geschoold zijn om het kaf van het koren te kunnen scheiden. Dit is niet zo. De media werkt hoogstens met woord en wederwoord waardoor de alterneut, de lobbyist, of degene die spreekt zonder kennis van zaken proportioneel altijd in het voordeel is. Daarom kan het interessant zijn de communicatie zélf in handen te nemen door gebruik te maken van sociale media.

Ik daag alle artsen uit: open een account op twitter en facebook. Bericht over de topgeneeskunde die je uitvoert. Las je een artikel in The Lancet: neem een foto en becommentarieer in korte vulgariserende woorden wat het belang is. Neem een foto van erythema chronicum migrans en zet er bij dat adequate diagnose nodig is en dat ettelijke maanden antibiotica overbodig zijn. Wijs op de gevaren van chiropractie als in je praktijk een dissectie van je halsslagader zag.

Wordt wakker collega's, het is hoog tijd!

In het Radio 1-programma De Wereld Vandaag kwam professor G. Matthijs, géén arts maar moleculair bioloog, beweren dat een NIP-test in een universitair centrum voor menselijke erfelijkheid thuis hoort. Ik heb prompt mijn wagen aan de kant gezet en verontwaardigd getweet dat dit wel zeer kort door de bocht was en niets anders dan een pro domo pleidooi. Een dag later moest ik ook VRT-journaliste Goedele Devroy erop wijzen dat NIP-testing wel degelijk in andere labs kan mits voldaan is aan twee criteria: kwaliteit en kostprijs. Ik tweette dan maar dat 'bijvoorbeeld AZ Delta Roeselare aan deze criteria beantwoordt' want, pittig detail, doordat AZ Delta Roeselare met hun test "op de markt kwam" moest ook UZ Gasthuisberg zijn prijs zo goed als halveren.Maar het bleef oorverdovend stil in AZ Delta, zo ook in Virga Jessa, Sint-Lucas Gent en AZ Sint-Jan Brugge, allemaal ziekenhuizen die de test uitvoeren. Ik hoorde ze niet. Pas later kwam een persbericht, té laat, waardoor dit niet opgepikt werd door de media. De snelheid waarmee tegengas gegeven wordt, is cruciaal in de hedendaagse communicatie. Twitter is een ideaal medium daarvoor. Maar ik zag niets verschijnen op twitter, noch op facebook. Net op het moment dat alle kranteneditorialen vraagtekens plaatsten bij counseling, had ik verwacht dat artsen erop zouden wijzen dat dit net één van de vele redenen is waarom precies zij wel en de niet-medisch geschoolde moleculair biologen niet die testing zouden moeten doen.Ik wond me op. Ook omdat ik het gevoel heb dat ik vaak alleen sta te roepen in de woestijn. Of het nu gaat over 'chronische Lyme' (wat dus niet bestaat) (http://www.knack.be/nieuws/belgie/als-politici-ervoor-kiezen-de-wetenschap-te-negeren-dan-moeten-ze-daarover-duidelijk-communiceren/article-opinion-605869.html), over evidence based medicine, of over accreditatie van ziekenhuizen, ik heb vaak het gevoel dat jullie, mijn collega's, liggen te slapen.Slapen doen jullie niet. Jullie werken hard, op zaal, op consultatie, in het OK, in het laboratorium. Dag na dag leveren jullie topprestaties. Jullie hébben gelijk, maar vechten niet voor dat gelijk.Op de sociale media - die steeds meer disruptive zijn (http://www.knack.be/nieuws/belgie/de-media-dat-zijn-we-zelf/article-column-784137.html)- hebben alterneuten, lobbyisten, gezondheidstheoretici... helaas veel meer stem dan artsen. Zo mocht 'ostheopatic football consultant' Thomas D'havé in Van Gils en Gasten onlangs nog verkondigen dat je dankzij migraine langer zou leven (http://www.knack.be/nieuws/belgie/waarom-de-wetenschap-verliest-als-we-de-kerk-te-veel-in-het-midden-willen-houden/article-opinion-854959.html). Ik had massaal reacties van jullie, onze Vlaamse artsen, verwacht, maar jullie stem is te beperkt in de mainstream media. En dat is de fout van... de artsen zelf wegens onvoldoende actief in het publieke debat. Nogmaals, gelijk hebben is niet voldoende: er moet geknokt worden voor dat gelijk. Artsen zijn er veel te gerust in dat beleidsmakers, journalisten, opiniemakers voldoende medisch-wetenschappelijk geschoold zijn om het kaf van het koren te kunnen scheiden. Dit is niet zo. De media werkt hoogstens met woord en wederwoord waardoor de alterneut, de lobbyist, of degene die spreekt zonder kennis van zaken proportioneel altijd in het voordeel is. Daarom kan het interessant zijn de communicatie zélf in handen te nemen door gebruik te maken van sociale media. Ik daag alle artsen uit: open een account op twitter en facebook. Bericht over de topgeneeskunde die je uitvoert. Las je een artikel in The Lancet: neem een foto en becommentarieer in korte vulgariserende woorden wat het belang is. Neem een foto van erythema chronicum migrans en zet er bij dat adequate diagnose nodig is en dat ettelijke maanden antibiotica overbodig zijn. Wijs op de gevaren van chiropractie als in je praktijk een dissectie van je halsslagader zag. Wordt wakker collega's, het is hoog tijd!