Beste jaargenoten,
Intake
Laatst kreeg ik de vraag van een patiënt waarom ik voor huisartsgeneeskunde had gekozen - hij vond het maar een gekke keuze. Zoveel jaar studeren, bedacht hij, om griepjes te behandelen? Voelde ik me soms geen administratief kantoor?
Ik stond even perplex, want ik had zonet mooi een consultatie open getrokken. Bovendien kwam zijn visie niet overeen met de mijne. Weten jullie nog met welke verwachtingen jullie aan deze opleiding zijn begonnen?
Ikzelf keek tijdens mijn huisartsenstages in de basisopleiding met grote ogen naar mijn stagemeesters. De veelzijdigheid van hun kennis viel mij pas op wanneer ik als observator in hun kabinet aanwezig mocht zijn. De warme handdrukken die ze kregen van patiënten na een consultatie maakten me duidelijk wat een verschil je kan maken in de eerste lijn.
Anamnese
Laat ons nu net de generatie HAIO's zijn die hun opleiding moest beginnen met mondmaskers, face shields en afstandelijke begroetingen. Voor patiënten leek het soms alsof we een digitale dienst waren. Het zorgde er niet alleen voor dat emotionele verhalen van patiënten deels werden toegedekt met een lapje stof.
Ook onze eigen ventilatiemogelijkheden tijdens seminariegroepen gebeurde in eerste instantie van achter de computer of op ruime afstand in een absurd grote kring.
Momenten om bij te praten tijdens de pauze op lesdagen vielen weg, want de online lessen lieten ons op eerder eenzame eilandjes zitten. De start van een opleiding is sowieso geen evidentie, maar het vak leren tijdens een wereldwijde pandemie was ronduit pittig.
We mogen onszelf dubbel en dik vieren
Klinisch onderzoek
En dus mogen we onszelf vandaag dubbel en dik vieren. Onze flexibiliteit, onze veerkracht, onze vooruitgang. Ik geloof dat we allemaal verschillende getijden hebben mogen ervaren gedurende de laatste drie jaar. Een orkaan van uitputtend ongeloof aan de start. "Ga ik vakgebied wel volledig onder de knie krijgen?" Een geruststellende stroom mocht vaak volgen. Want ondertussen weet ik dat we nu nog niet volleerd moeten zijn. Alsof we dat ooit zullen zijn.
Het belangrijkste is dat we mochten surfen op de golven van bekwame artsen die ons vertrouwen in eigen handelen leerden opzoeken. Dat we in de veilige baai van seminariegroepen twijfels mochten benoemen en herkennen bij anderen. Dat we geleerd hebben om onszelf onder de loep te nemen. Dat het geen schande is dat we ons handelen eens te moeten bijstellen.
Beleid
We hebben bij het afstuderen en afscheid nemen van opleidingsjaren dus ook wel wat mensen te bedanken. Wanneer de laatste jaren vlot zijn verlopen, zullen de praktijkopleiders en seminariebegeleiders bijna als vanzelfsprekend bedankt worden. En terecht. Maar laat ons ook de reco's niet vergeten die voor studenten zijn ingesprongen wanneer het moeizamer liep.
Zelf wil ik ook vooral het ICHO en haar medewerkers niet vergeten. Als voorzitter van 't HOP heb ik op de eerste rij mogen aanschouwen dat ze het steeds het beste voorhebben met de HAIO's. Ze dragen de kwaliteit en menselijkheid in onze opleiding hoog in het vaandel. Dat ik hier als pas afstuderende huisarts evenveel spreektijd krijg als mijn twee befaamde voorgangers, bewijst nog maar eens dat we als een waardige partner aan de vergadertafel mogen aanschuiven.
Hoewel veranderingen vaak een werk van lange adem zijn, voelde ik me steeds gehoord. Alleen daarom al zou ik zonder enige twijfel opnieuw voor de huisartsenspecialisatie kiezen.
Ik hoop dat we met z'n allen hetzelfde doel delen: de meerwaarde van ons vakgebied in de verf zetten, zodat patiënten zich niet meer afvragen waarom we voor huisartsgeneeskunde gekozen hebben
Planning
Ons werk is natuurlijk nog niet gedaan. Doorheen het jaar hebben verschillende van jullie kritische vragen en bedenkingen geformuleerd aan ons of aan het ICHO. Ik hoop dat we met z'n allen ook na ons afstuderen deze strijdvaardigheid kunnen behouden.
Enerzijds door misschien later zelf de stagebegeleider, PO of STACO te worden die we graag hadden of graag hadden gehad. Om op deze manier zelf bij te dragen aan een nog betere omkadering voor HAIO's of stagiairs. We zullen de extra helpende handen nodig hebben, nu er steeds meer studenten mogen starten aan de basisopleiding.
Op termijn betekent dat hopelijk ook een toename aan collega huisartsen. In de tussentijd voelen we de werkdruk wellicht nog eventjes toenemen. Op individueel niveau kunnen we niet meer doen dan elk ons eigen steentje bijdragen.
Iedereen zal op een andere manier aan de slag gaan met z'n huisartsdiploma, maar ik hoop dat we met z'n allen hetzelfde doel delen: de meerwaarde van ons vakgebied in de verf zetten, zodat patiënten zich niet meer afvragen waarom we voor huisartsgeneeskunde gekozen hebben.
In een maatschappij die met steeds specifiekere gezondheidsvragen - of verwachtingen op consultatie komen, zijn generalisten steeds belangrijker. Het zal meer dan ooit nodig zijn om als vuurtoren op te treden. Niet alleen om alle scheepsvrachten informatie te bundelen, ook om zelf nieuwe gezondheidsaspecten te belichten. Ons werk gaat verder dan een aanmeldingsklacht. Laat onze patiënten zien hoeveel troeven we uit onze mouw kunnen schudden.
Durf je plaats als huisarts op te nemen in een versnipperd, veeleisend en vooral erg boeiend gezondheidslandschap. Maar wees ook mens. Alleen zo maken we het verschil voor elkaar.