De uitreiking van de Galenusprijzen voor medische hulpmiddelen drukt ons andermaal met de neus op de feiten. De ideale wereld is niet voor morgen. De overheid heeft boter op het hoofd,maar evengoed is de gezondheidszorg nog niet doordesemd van de medisch-technologische mogelijkheden en van het nieuwe digitale normaal. Een ronde tafel van beMedTech met de ziekenfondsen legt in dat verband enkele ongemakkelijke waarheden bloot.
Soms is het lang wachten op een afspraak bij de dermatoloog (zie ook AK 2772). Via een app mogelijk verdachte huidvlekjes scannen en ze laten beoordelen door een arts, kan soelaas brengen.
Hoewel. Blijkt het vlekje effectief verdacht en is er een fysieke afspraak nodig dan belandt de patiënt toch weer op een maandenlange wachtlijst.
Patiënten worden om de oren geslagen worden met digitale gezondheidsadviezen
De hond bijt in zijn staart. In de woorden van de ronde tafel, analoog en digitaal zijn yin en yang, het ene kan niet zonder het andere.
Komt bij dat patiënten om de oren geslagen worden met digitale gezondheidsadviezen. Jongeren zijn er allicht sneller mee weg. Maar weten of een gezondheidsapp betrouwbaar is, heeft natuurlijk niets met leeftijd te maken. 'Digital health literacy', mensen leren betrouwbare van onbetrouwbare informatie te scheiden, is dus essentieel.
Verder. Mensen nemen steeds meer het heft voor hun eigen gezondheid in handen. Dat is mooi. Telemonitoring evolueert best naar telecoaching en van één- naar tweerichtingsverkeer. De patiënt ondergaat niet lijdzaam.
Maar hoe dan? Wie komt er in actie als het tool de diabetespatiënt waarschuwt voor een hypoglycemie? De patiënt zelf? Het zorgteam? En hoe urgent moet de reactie zijn? Antwoorden op die vragen kunnen letterlijk levensbepalend zijn maar evident is het allemaal nog niet.