...

De verhouding meten tussen twee biomarkers - de placentale groeifactor (PlGF) en soluble Fms-like tyrosine kinase-1 (sFlt-1) - is een methode om het risico op pre-eclampsie te voorspellen. Een hoge verhouding wijst op een placenta-gerelateerde stoornis, mogelijk pre-eclampsie. Een lage verhouding sluit pre-eclampsie uit.De kracht van de test ligt vooral in het laatste. Een verhouding van minder dan 38 sluit met 99% zekerheid uit dat zich in de volgende week pre-eclampsie zal ontwikkelen. Deze negatieve voorspellende waarde ligt veel hoger dan die van de klassieke methode waarbij de arts afgaat op de meting van de bloeddruk en van de proteïnurie van de patiënt.Een onnodige ziekenhuisopname vermijden spaart naar schatting 350 euro uit - meer als neonative intensive care moet worden ingebracht. Dokter Marc Moens (BVAS) is zelf klinisch bioloog en wees ons het belang van deze maatregel.Tweemaal terugbetaaldZoals bekend is pre-eclampsie een ernstige conditie die snel kan leiden tot complicaties als hersenbloeding, het HELLP-syndroom, nierfalen, longoedeem,... en zelfs tot verlies van de vrucht, of overlijden van de moeder of de pasgeboren baby.De enige manier om de dreiging af te wenden is om de bevalling te induceren.De test wordt aanbevolen bij een onduidelijk beeld van pre-eclampsie, vermoeden van pre-eclampsie of het HELLP-syndroom of een hoog risico van pre-eclampsie (hypertensie, diabetes, chronisch nierfalen,...)De test zou tweemaal kunnen terugbetaald worden tussen week 20 en 34 van de zwangerschap. Jaarlijks zijn er meer dan 11.000 zwangerschappen in België en met pre-eclampsie moet rekening gehouden worden in 10%.Jaarlijks schat het Riziv dat het zo een 18.000 tests zal moeten terugbetalen. Het Riziv schat dat dat ongeveer 635.000 euro zal kosten.AppropriateBuitenlandse en internationale richtlijnen bevelen het gebruik van de test aan, vooral om pre-eclampsie uit te sluiten. In België werd de test ook al gebruikt, maar dan wel op rekening van de patiënt. De test kan het Riziv kosten voor een onnodige ziekenhuisopname uitsparen, maar het budget voor de terugbetaling is al gefinancierd. In december 2020 keurde de Nationale Commissie immers het voorstel goed om een ureumtest (BUN) maar in bepaalde indicaties nog terug te betalen. In België was het aanvragen van deze test een gewoonte geworden, hoewel het resultaat meestal geen nut heeft voor het klinisch beleid.Dat leverde een besparing in de klinische biologie op van 4,5 miljoen euro. Daarvan kunnen dus een aantal nuttigere tests in de klinische biologie wel worden terugbetaald.De besparing op de ureumtests dateert al van voor het akkoord artsen-ziekenfondsen en deze maatregel past dus niet in het rijtje van voorstellen voor appropriate care waarvoor het akkoord een budget van 40 miljoen euro vond in het huidige artsenbudget. Maar het straalt eigenlijk wel dezelfde filosofie uit.