'Tattoo als dol-fijn cadeau aan mezelf'

Deze verwijst naar de rechtopstaande dolfijn die op haar rechterschouder prijkt. "Eenmaal ik voor mezelf had beslist dat ik voor een tattoo zou gaan, wist ik ook dat het een dier moest worden. Ik ben immers een grote dierenvriend. We hebben een enthousiaste hond zoals je wel hebt gemerkt, maar een tattoo van onze hond vond ik onfair tegen al zijn voorgangers in huis. Zo ben ik uiteindelijk op een dolfijn uitgekomen. Dolfijnen vind ik prachtige dieren. Ik heb ze al een aantal keren gezien op reis, ze symboliseren voor mij vrijheid en agiliteit, maar ze zijn ook bijzonder intelligent. Wist je dat dolfijnen, als ze rusten, een helft van hun hersenen kunnen laten slapen? Dat vind ik hoogst intrigerend." En waren er ook geen andere dieren die je als tattoo had kunnen kiezen? Dokter Ringoet knikt: "Ik ben heel blij met mijn dol-fijn cadeau, maar het klopt: mijn vader had me als jong meisje beloofd dat ik mocht paardrijden. Het is er helaas nooit van gekomen, en nu zeker niet meer: na die neurochirurgische ingrepen durf ik niet meer paardrijden. Het risico als ik zou vallen, is te groot." Dat behoeft enige nadere uitleg. Bij de pneumologe is in 2008 naar aanleiding van 'een acuut neurologisch probleem' een tumor vastgesteld in de rechter frontale hersenhelft, recapituleert ze. "Die is in 2011 operatief verwijderd, maar ik heb in de nasleep wel longembolen gehad. De neurochirurg had de tumor volledig kunnen weghalen. Helaas! Drie jaar later is hij opnieuw opgedoken en in 2015 nogmaals operatief verwijderd. Mijn tattoo heb ik in de herstelperiode hierna laten zetten.""Alhoewel ik een benigne tumor 'met atypisch gedrag' heb, voelde het toch alsof ik geconfronteerd werd met het zwaard van Damocles. Mijn grootvader is overleden als gevolg van een agressieve hersenkanker, zoiets spookt wel door je hoofd." En dat geldt zeker toen de neurochirurg in september '21 opnieuw een lokale recidive opmerkte: "Opereren was ditmaal geen optie meer, het is radiotherapie geworden. Toen de tumor enkele maanden later groter leek geworden, zorgde dat voor een moeilijk moment: je denkt echt dat je laatste levensjaar is ingegaan, dat blijven werken geen zin meer heeft. Maar gelukkig, gisteren (december '22 (nvdr)) heb ik te horen gekregen dat de tumor opnieuw krimpt," zegt ze met een diepe zucht van opluchting.Hoe reageert je omgeving uiteindelijk op de tattoo? "Mijn partner en zoon waren er niet bepaald enthousiast over. Ze vonden het iets marginaals. Mijn partner is nog steeds geen voorstander, maar ik vind het best grappig om te zien dat mijn zoon intussen zelf twee tattoos heeft. Recent is hij door Noorse medestudentes trouwens aangesproken op een van die tattoos. Hij heeft de naam van onze hond Thor in runeschrift laten tattoeëren, en die studentes konden dat dus lezen, dat is wel straf."De keuze om de dolfijn op haar schouder te vereeuwigen, was een hele bewuste. "Ik wilde sowieso een sobere tattoo, niets opvallends, zeker geen veelkleurige. Een collega-dermatologe, die erg houdt van bodyart, had me er op gewezen dat kleurtattoos toch wel risico's inhouden, dat je best kiest voor een tattoo met enkel zwart." "Bovendien", zegt ze, "lijken tattoos vandaag een beetje een modegebonden fenomeen. In de Maoricultuur zijn tattoos perfect te begrijpen, maar voetballers vol tattoos of veelkleurige tattoos, dat vind ik kitscherig." De dolfijn springt vanop haar schouder fier omhoog: "Een tattoo op mijn arm of onderarm zag ik niet zitten, ik wil niet constant aangesproken worden op die tattoo, vandaar de keuze voor de schouder. Als ik 's zomers een kleedje draag, is mijn tattoo niet 100% discreet, maar je loopt er ook niet echt mee te koop. Zo heeft mijn moeder het ook toevallig ontdekt. 'Zeg, wat is dat?', klonk het toen." "In het ziekenhuis weten mijn collega's-longartsen intussen ook wel dat ik een tattoo heb. Ze waren wel verrast, maar reageerden niet afwijzend. Ook andere personeelsleden in het ziekenhuis reageren verbaasd en verrast wanneer ik, als het toevallig over tattoos gaat, aangeef dat ik er zelf ook een heb. Maar dat geeft dus wel gespreksstof."