Stop de discriminatie tussen ziek(t)en

Wat te doen als een werknemer kanker krijgt? Voor de werkgever, voor de collegae, voor de organisatie maar zeker voor de werknemer zelf is dit nieuws soms moeilijk te verwerken. Naast het menselijke aspect - wat al niet eenvoudig is - is er ook de economische realiteit, zeker bij kleine KMO's, om de langdurige afwezigheid op te vangen. Een nieuwe website, kankerenwerk.be, moet een houvast geven.

Een mooi initiatief, maar waarom het onderscheid maken tussen (langdurige) arbeidsongeschiktheid bij een zieke met kanker en bij een zieke met een andere aandoening? Ik kon het woord "kanker" doorheen de website letterlijk vervangen door "depressie" of "chronische lage rugpijn" en de hele website was ook van toepassing.

Sterker, verander het woord "kanker" gewoon in "langdurige ziekte-afwezigheid" en de website wordt opeens wel heel breed toepasbaar. Helaas blijkt dit een terugkerend en bijzonder hardnekkig fenomeen te zijn. Om Orwell te parafraseren: "alle ziek(t)en zijn gelijk maar sommige zijn meer gelijk dan andere".

Een slogan van de geestelijke gezondheidszorg borduurt hier verder op met "Geen gezondheid zonder geestelijke gezondheid" naar aanleiding van de kloof tussen zogenaamd lichamelijke en zogenaamd mentale aandoeningen. De aandacht en zorg voor aandoeningen van "lichamelijke" aard lijken meer gelijk te zijn dan deze voor aandoeningen van mentale aard.

Het Cartesiaans dualisme van de 17de eeuw wordt wel eens al ontstaansmoment/idee benoemd voor deze onrechtvaardige en discriminerende kloof. Zoals we weten is Descartes' lichaam gestorven, heeft het Cartesiaans Dualisme niet stand gehouden maar blijkbaar leeft Descartes' geest nog verder want als het over ziek(t)en gaat, wordt er nog steeds een fundamenteel verschil gemaakt en wordt er gediscrimineerd tussen ziek(t)en.

De overheden discrimineren: het noodprogramma van de Staten-Generaal GGZ beschrijft dat er budgettair niet alleen te weinig middelen zijn om alle zorgen te financieren, "lichamelijke" of "mentale". Maar zeker dat de geestelijke gezondheid er proportioneel ook nog eens slecht uit komt: slechts 6% van het totale budget gaat naar geestelijke gezondheid en dus 94% naar "lichamelijke" gezondheid hoewel neuropsychiatrische aandoeningen "garant" staan voor 30% van alle verloren gezonde levensjaren. Ter vergelijking: voor kanker is dit 15%.

Zelfs de zieke discrimineert door voor zichzelf iets te willen maar niet voor een ander te ijveren

De verzekeringsmaatschappijen discrimineren door sommige "geestelijke" problematieken uit te sluiten, met name de kosten na een suïcidepoging of bij verslaving.

Zelfs de ziekenfondsen discrimineren door hun onderling concurrentie waarbij de ene een saunabezoek terugbetaalt en een ander een hoger terugbetalingstarief hanteert voor bv. brilglazen. De essentiële functie van ziekenfondsen is juist om er te zijn voor alle zieken op een gelijkwaardige manier zodat iedereen een verzekerd inkomen heeft bij ziekte en dat ziekenkosten, onafhankelijk van welke aard, gelijkwaardig worden terugbetaald. Quod non.

De artsen discrimineren ook door bij patiënten met een geestelijke problematiek minder aandacht te geven aan hun lichamelijke klachten.

De maatschappij discrimineert door niet te revolteren tegen al het bovenstaande, maar ook niet tegen ongelijkwaardige behandelingen waarbij noodzakelijke medicatie voor sommige ziek(t)en gratis is (insuline bij diabetes bv.). Alsof andere medicatie niet noodzakelijk zou zijn; door gratis vervoer naar dialyseklinieken te organiseren maar voor andere ziek(t)en niet.

Zelfs de zieke discrimineert door voor zichzelf iets te willen maar niet voor een ander te ijveren.

Laten we niet alleen het onderscheid tussen "lichamelijke" en "geestelijke" ziek(t)en overstijgen. Laten we elke vorm van discriminatie en wedijver tussen ziek(t)en overstijgen. Wanneer er nu aandacht (en fondsen) wordt gevraagd voor een bepaalde ziek(t)e, dan reageren bovenstaande actoren dat er toch geen discriminatie tussen ziekten mag *ontstaan*.

Dat je het lijden van ziek(t)en niet kan vergelijken en dat bovenstaande argumenten dus moreel verwerpelijk zijn. Dat de een zijn dood, de ander zijn brood is en dat je dus niet kan investeren in iets zonder te moeten afnemen van een ander. Drogredeneringen die ontstaan door op voorhand reeds te discrimineren tussen ziek(t)en, die het debat vervolgens monddood maken en de discriminatie verder in stand houden en vaak zelfs versterken.

Behandel elke ziek(t)e op gelijkwaardige manier zonder zinloze verschillen te maken. Laten we voor elke ziek(t)en zorgen dat werknemers weten hoe hiermee om te gaan. Dat is niet alleen logisch en wenselijk, het is gewoon menselijk. Stop de discriminatie tussen ziek(t)en.