Sinds enkele weken biedt het UZ Brussel aan ouders met een baby op de afdeling neonatologie de mogelijkheid om hun kindje via een webcam te volgen. Wanneer ouders niet op de afdeling zijn, kunnen ze op die manier hun kindje zien, wanneer het in een bedje of couveuse ligt. Ouders blijken heel blij met dit aanbod, want ze gaan er unaniem op in.
Andere ziekenhuizen met een NICU en N*-dienst zullen dit nieuws wellicht aandachtig hebben gelezen. Mogelijk zijn ook zij geïnteresseerd in dergelijke toepassingen.
Niet onverdeeld positief
Ouders naar hun kind laten kijken met een webcam: een eindpunt, maar zeker niet het begin.
Vooraleer meteen met webcams aan de slag te gaan, is het echter belangrijk om stil te staan bij voor- en nadelen van dit aanbod. De (beperkte) onderzoeksevidentie voorhanden geeft aan dat de 24/7 beschikbaarheid die zo'n webcam biedt in elk geval ouders aanspreekt. In alle contexten ervaren ze het als positief, in het bijzonder wanneer moeders omwille van hun eigen gezondheid moeilijk tot niet aanwezig kunnen zijn bij hun kindje. Er zijn echter ook een aantal kanttekeningen te maken. Continue kunnen inchecken bij je baby heeft bijvoorbeeld mogelijk het nadeel dat je als ouder moeilijker even kan loslaten of op adem komen. Dat is belangrijk bij een baby met een normale ontwikkeling, maar weegt nog meer door in de context van een kwetsbaar kind. Verder lijken camera's wel enige ongerustheid te induceren, bijvoorbeeld wanneer een camera niet toegankelijk blijkt 'omwille van verzorging', zeker wanneer dat voor langere duur is. Ook wanneer ouders vaststellen dat het niet goed gaat met de baby of dat de baby stress heeft en ze zelf niets kunnen doen, kan dat ongerustheid of angst uitlokken. Hulpverleners geven daarbij aan beduidend meer telefoontjes te krijgen van ongeruste ouders.
NIDCAP
Webcams kunnen dus zeker iets betekenen, maar dan is het wel belangrijk om een duidelijk kader te creëren waarbinnen ze worden gebruikt. Belgische ziekenhuizen zorgen idealiter dat ze eerst over een basisaanbod beschikken, namelijk dat van ontwikkelingsgerichte zorg. Die praktijk raakt in toenemende mate ingeburgerd, maar is zeker nog niet overal standaard. Zo ontvingen 10 ziekenhuizen (waaronder UZ Brussel) al in 2015 overheidssteun voor een opleiding rond NIDCAP, het Newborn Individualized Developmental Care Assessment Program. Dat programma heeft als doel om zorg te installeren die uitgaat van het gedrag van het kind zelf. Denk bijvoorbeeld aan hard geluid en fel licht vermijden, het waak- en slaapritme van het kindje volgen, voorkomen van pijn en stress... Momenteel zijn er nog 28 ziekenhuizen bezig met het opzetten van hun werking volgens deze principes, maar zijn er nog wel wat te gaan.
Belang van doordacht gebruik
Webcams kunnen dus zeker een toegevoegde waarde betekenen. Die moeten wel vooral als een extra, goed doordachte functionaliteit worden gezien. Daarbij is het belangrijk om voor- en nadelen grondig door te spreken met ouders en de ruimere context waarbinnen ze worden ingezet niet uit het oog te verliezen.
Andere ziekenhuizen met een NICU en N*-dienst zullen dit nieuws wellicht aandachtig hebben gelezen. Mogelijk zijn ook zij geïnteresseerd in dergelijke toepassingen. Niet onverdeeld positiefVooraleer meteen met webcams aan de slag te gaan, is het echter belangrijk om stil te staan bij voor- en nadelen van dit aanbod. De (beperkte) onderzoeksevidentie voorhanden geeft aan dat de 24/7 beschikbaarheid die zo'n webcam biedt in elk geval ouders aanspreekt. In alle contexten ervaren ze het als positief, in het bijzonder wanneer moeders omwille van hun eigen gezondheid moeilijk tot niet aanwezig kunnen zijn bij hun kindje. Er zijn echter ook een aantal kanttekeningen te maken. Continue kunnen inchecken bij je baby heeft bijvoorbeeld mogelijk het nadeel dat je als ouder moeilijker even kan loslaten of op adem komen. Dat is belangrijk bij een baby met een normale ontwikkeling, maar weegt nog meer door in de context van een kwetsbaar kind. Verder lijken camera's wel enige ongerustheid te induceren, bijvoorbeeld wanneer een camera niet toegankelijk blijkt 'omwille van verzorging', zeker wanneer dat voor langere duur is. Ook wanneer ouders vaststellen dat het niet goed gaat met de baby of dat de baby stress heeft en ze zelf niets kunnen doen, kan dat ongerustheid of angst uitlokken. Hulpverleners geven daarbij aan beduidend meer telefoontjes te krijgen van ongeruste ouders.NIDCAPWebcams kunnen dus zeker iets betekenen, maar dan is het wel belangrijk om een duidelijk kader te creëren waarbinnen ze worden gebruikt. Belgische ziekenhuizen zorgen idealiter dat ze eerst over een basisaanbod beschikken, namelijk dat van ontwikkelingsgerichte zorg. Die praktijk raakt in toenemende mate ingeburgerd, maar is zeker nog niet overal standaard. Zo ontvingen 10 ziekenhuizen (waaronder UZ Brussel) al in 2015 overheidssteun voor een opleiding rond NIDCAP, het Newborn Individualized Developmental Care Assessment Program. Dat programma heeft als doel om zorg te installeren die uitgaat van het gedrag van het kind zelf. Denk bijvoorbeeld aan hard geluid en fel licht vermijden, het waak- en slaapritme van het kindje volgen, voorkomen van pijn en stress... Momenteel zijn er nog 28 ziekenhuizen bezig met het opzetten van hun werking volgens deze principes, maar zijn er nog wel wat te gaan. Belang van doordacht gebruikWebcams kunnen dus zeker een toegevoegde waarde betekenen. Die moeten wel vooral als een extra, goed doordachte functionaliteit worden gezien. Daarbij is het belangrijk om voor- en nadelen grondig door te spreken met ouders en de ruimere context waarbinnen ze worden ingezet niet uit het oog te verliezen.
