Aan onderwerpen deze week geen gebrek. Gele Franstalige hesjes die in Brussel de wegenwerkers hielpen opruimen. Het dossier in De Morgen over artseninkomens. En het bommetje over de twilight zone van de implantaten. Geeuw. We zijn de facto in lopende zaken.
Als je denkt dat er zes maanden voor de verkiezingen nog hard doorgewerkt zal worden in de Wetstraat - het mantra bij elk interview - heb je te veel naar 'De 16' gekeken. Het enige dat roet in het eten kan gooien van die wetmatigheid is wat 'een dioxinecrisis' heet in politieke middens.
De implant files tonen een jarenlang toegedekt majeur systeemprobleem in vele Europese landen. Het is stuitend maar niet nieuw. Hoe verklaar je anders dat de 'vaginale matjes' - het woord alleen al - rustig op de markt mochten blijven van het FAGG, terwijl het Riziv op basis van alle internationale signalen de terugbetaling noodgedwongen op nul zette. Patiëntveiligheid ondergeschikt aan commerciële belangen.
De persberichten van het FAGG bulken van hoogdravende woorden als veiligheid en transparantie. Wie gelooft dat? Zouden ze bij het FAGG de wet op de patiëntenrechten al gelezen hebben? In de replieken van het FAGG hoor je dat de (domme) patiënt niet nodeloos ongerust mag gemaakt worden. De implanterende arts zal met enig schaamrood de patiënt wel inlichten bij de volgende consultatie.
De 'implant files' hebben alles in zich om een 'dioxinecrisis' te worden
Als je als ziekenhuis na terugtrekking van een knieprothese een brief van een prothesefabrikant ontvangt waarin zelfs die al spreekt van een "mogelijk snellere nood tot revisie", dan krijg je het laconieke officiële antwoord dat "het FAGG het niet noodzakelijk vindt dat u de patiënten die het kniesysteem geïmplanteerd kregen individueel op de hoogte brengt". Hallo? Ik zou als patiënt wel onmiddellijk willen weten dat mijn knieprothese van bedenkelijk allooi is. Waarom wordt ze anders van de markt gehaald?
De 'implant files' hebben alles in zich om een 'dioxinecrisis' te worden. Deskundige onderzoeksjournalisten. Indruk van obscurantisme vanwege een overheid. Traceerbaarheid die meer dan vijf jaar na het PIP-schandaal een IT-probleempje blijkt. Anonieme getuigenissen en rijen patiënten die staan te drummen om hun probleem te beschrijven.
Maar dit schandaal zal geen dioxinecrisis worden
Sommigen waren al aan het watertanden om CEO's en leidend ambtenaren te zien opdraven voor een onderzoekscommissie. Collega Maggie was er dus als de kippen bij om te stellen dat bij het FAGG en het Riziv er vele extra VTE's aangeworven zijn de voorbije jaren. Dat is ook zo. Op het Riziv is dat te merken. De kans dat je sinds 2015 nog een nieuw implantaat terugbetaald krijgt zonder klinische evidence van werkzaamheid en veiligheid is betrekkelijk klein.
De publieke transparantie van die evaluatierapporten is - in analogie met die van de CTG voor geneesmiddelen - beloofd. Bij deze dan ook een vernieuwde oproep om ze asap ook op de website van het Riziv te plaatsen. Dat mag met fierheid, want die evaluaties en de bijhorende transparantie over de belangenconflicten van experten mogen gezien worden.
Maar dit schandaal zal geen dioxinecrisis worden. En dat dankzij Marrakech. Dat hadden de journalisten niet zien aankomen. Hun timing is daardoor volstrekt kaduuk. Mijn studenten vonden de timing wonderbaarlijk. De week voor de implant files kregen ze toevallig net hun introductie in health technology assessment waarin een aantal door de pers aangehaalde voorbeelden de revue passeerden.
Als het een beetje meezit, duurt de regeringscrisis nog even en geraken de implant files snel ondergesneeuwd. Tegen de feestdagen spreekt niemand hier nog over, het borstimplantaat onder de kerstboom niet te na gesproken. Het was deze week Sinterklaas. Konden we die obsolete vaginale matjes dan niet gebruiken om mandarijntjes in te verpakken? Misschien dat ze daartoe wel een nieuw CE-label moeten kopen.
Als je denkt dat er zes maanden voor de verkiezingen nog hard doorgewerkt zal worden in de Wetstraat - het mantra bij elk interview - heb je te veel naar 'De 16' gekeken. Het enige dat roet in het eten kan gooien van die wetmatigheid is wat 'een dioxinecrisis' heet in politieke middens.De implant files tonen een jarenlang toegedekt majeur systeemprobleem in vele Europese landen. Het is stuitend maar niet nieuw. Hoe verklaar je anders dat de 'vaginale matjes' - het woord alleen al - rustig op de markt mochten blijven van het FAGG, terwijl het Riziv op basis van alle internationale signalen de terugbetaling noodgedwongen op nul zette. Patiëntveiligheid ondergeschikt aan commerciële belangen.De persberichten van het FAGG bulken van hoogdravende woorden als veiligheid en transparantie. Wie gelooft dat? Zouden ze bij het FAGG de wet op de patiëntenrechten al gelezen hebben? In de replieken van het FAGG hoor je dat de (domme) patiënt niet nodeloos ongerust mag gemaakt worden. De implanterende arts zal met enig schaamrood de patiënt wel inlichten bij de volgende consultatie. Als je als ziekenhuis na terugtrekking van een knieprothese een brief van een prothesefabrikant ontvangt waarin zelfs die al spreekt van een "mogelijk snellere nood tot revisie", dan krijg je het laconieke officiële antwoord dat "het FAGG het niet noodzakelijk vindt dat u de patiënten die het kniesysteem geïmplanteerd kregen individueel op de hoogte brengt". Hallo? Ik zou als patiënt wel onmiddellijk willen weten dat mijn knieprothese van bedenkelijk allooi is. Waarom wordt ze anders van de markt gehaald?De 'implant files' hebben alles in zich om een 'dioxinecrisis' te worden. Deskundige onderzoeksjournalisten. Indruk van obscurantisme vanwege een overheid. Traceerbaarheid die meer dan vijf jaar na het PIP-schandaal een IT-probleempje blijkt. Anonieme getuigenissen en rijen patiënten die staan te drummen om hun probleem te beschrijven.Sommigen waren al aan het watertanden om CEO's en leidend ambtenaren te zien opdraven voor een onderzoekscommissie. Collega Maggie was er dus als de kippen bij om te stellen dat bij het FAGG en het Riziv er vele extra VTE's aangeworven zijn de voorbije jaren. Dat is ook zo. Op het Riziv is dat te merken. De kans dat je sinds 2015 nog een nieuw implantaat terugbetaald krijgt zonder klinische evidence van werkzaamheid en veiligheid is betrekkelijk klein. De publieke transparantie van die evaluatierapporten is - in analogie met die van de CTG voor geneesmiddelen - beloofd. Bij deze dan ook een vernieuwde oproep om ze asap ook op de website van het Riziv te plaatsen. Dat mag met fierheid, want die evaluaties en de bijhorende transparantie over de belangenconflicten van experten mogen gezien worden.Maar dit schandaal zal geen dioxinecrisis worden. En dat dankzij Marrakech. Dat hadden de journalisten niet zien aankomen. Hun timing is daardoor volstrekt kaduuk. Mijn studenten vonden de timing wonderbaarlijk. De week voor de implant files kregen ze toevallig net hun introductie in health technology assessment waarin een aantal door de pers aangehaalde voorbeelden de revue passeerden.Als het een beetje meezit, duurt de regeringscrisis nog even en geraken de implant files snel ondergesneeuwd. Tegen de feestdagen spreekt niemand hier nog over, het borstimplantaat onder de kerstboom niet te na gesproken. Het was deze week Sinterklaas. Konden we die obsolete vaginale matjes dan niet gebruiken om mandarijntjes in te verpakken? Misschien dat ze daartoe wel een nieuw CE-label moeten kopen.
