...

Dokter Vanclef, kan u even uitleggen wat er juist gebeurd is?Ik was vrijdagavond van wacht. Rond 22u30 kreeg ik een oproep: een diabetespatiënte was onwel geworden. De persoon die mij opbelde had mijn telefoonnummer gekregen via het oproepnummer 1733. Maar achteraf bleek dat de oproep vanuit een telefooncel was gebeurd. Het was een valstrik.En toen?Toen ik ter plaatse aankwam, merkte ik dat ik in een doodlopende straat terecht was gekomen. Het was er erg duister. Ik parkeerde de wagen en toen besefte ik dat ik niet alleen was. Twee individuen doken op aan beide kanten van mijn auto. Ik stond dus alleen tegenover vier personen. Ze gooiden me op de grond en sloegen me. Daarna zetten ze me terug in de auto en stapten ze zelf mee in. We hebben dan een kwartier lang rondgereden in de buurt van Blaton en Bernissart. Het leek wel een eeuwigheid.Waren ze gewelddadig?Ze dreigden dat ze me zouden vermoorden en begraven. Ik weet niet of ze gewapend waren: af en toe voelde ik een voorwerp in mijn nek, maar ik kan niet zeggen of dat een wapen was. Ze wilden geld, maar ik had niet veel cash op zak. Daarop pakten ze mijn telefoon en gingen ze op zoek naar foto's van mijn kinderen. Ze zouden hen ook iets aandoen, dreigden ze. Ze zijn dan teruggereden naar mijn huis in Péruwelz, waar ze dachten meer geld en kredietkaarten te vinden. Als ik niet meewerkte, zouden ze mijn vrouw van kant maken.Toen we parkeerden in mijn straat, op een vijftigtal meter van mijn huis, had ik geluk: er kwamen twee auto's aan, waaronder die van een buur. Mijn overvallers zijn daarvan geschrokken, en ik heb van de gelegenheid gebruik kunnen maken om te ontsnappen en bij een buur binnen te vluchten. De vier individuen zijn weggevlucht. Iets later is mijn auto uitgebrand teruggevonden.Hoe voelt u zich nu?De dag nadien (zaterdag, nvdr) heb ik verscheidene onderzoeken ondergaan. Ik heb last van mijn knieën, niets gebroken maar meerdere kneuzingen en misschien een lichte hersenschudding. Lichamelijk kom ik er nog goed van af, vind ik, het had erger kunnen zijn. Maar psychisch ben ik nog altijd in shock.Was dit de eerste keer dat u overvallen werd?Ja. Met verbale agressie ben ik wel al vaak geconfronteerd geweest - te vaak. Maar we dienen in zulke gevallen geen klacht in, dus daar lees je niets over in de kranten. In deze regio heerst er wel degelijk een gevoel van onveiligheid tijdens de wachtdienst. Sommige vrouwelijke collega's nemen hun man of hun vader mee als ze 's nachts op huisbezoek moeten. Vindt u dat normaal?De huisartsen uit de regio hebben uit solidariteit besloten om de wachtdienst op te schorten. Begrijpt u die keuze?Uiteraard. Ook al is dat jammer voor de grote meerderheid van de patiënten die zich wel correct gedraagt. Maar in deze omstandigheden kunnen wij geen wachtdienst meer garanderen. Wij zullen ijveren voor de afschaffing van de wachtdienst. Dat huisartsen zich 's nachts verplaatsen, is voortaan uitgesloten. Gaat het om een ernstig geval, dan moet de Mug uitrukken. Is er sprake van een huiselijke ruzie of een dronken of agressieve persoon, dan is het niet onze taak om tussen te komen. Zo eenvoudig is het.Mocht er in de toekomst toch nog een wachtdienst worden opgelegd, voelt u zich dan nog in staat om daaraan deel te nemen?Neen, eerlijk gezegd niet. Ik zie mij niet meer alleen 's nachts op huisbezoek gaan. Dat lukt niet meer.