Met de verhoogde zorgnood, stijgt ook de vraag naar een manier om het levenseinde te plannen. "Jaarlijks sterven in België ongeveer 110.000 mensen, waarvan 6 op 10 overlijdens in Vlaanderen niet-plotse overlijdens zijn. Daarnaast lijdt een derde van de volwassen bevolking aan een langdurige ziekte, aandoening of handicap", schetsen Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone. In het kader van hun masterproef huisartsgeneeskunde stelden de twee studenten een online beslishulp op in verband met vroegtijdige zorgplanning.

Gezien de wet geen registratiesysteem voorziet voor een negatieve wilsverklaring, is echter niet bekend hoeveel wilsverklaringen jaarlijks worden opgemaakt. "Van de 502 deelnemers had het merendeel al gehoord van een wilsverklaring. Slechts 17 van hen, hadden reeds een wilsverklaring opgesteld, terwijl 21 personen nooit een wilsverklaring willen", citeren Charlotte en Loesia de resultaten van een studie van Scholten et al.

Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone: "Uit het onderzoek blijkt verder dat 80 procent van de onderzoekspopulatie zelf het initiatief wil nemen. De helft van de deelnemers wil dat ook de arts een actieve rol speelt. Tot slot blijkt dat 30 procent het document in kader van de wilsverklaringen moeilijk begrijpt."

Vlottere consultatie

Patiënten wensen vaker, in samenspraak met de arts, hun eigen beslissingen te maken, zo vatten Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone samen. "Maar ondanks de nodige informatie die te vinden is op diverse websites, blijkt dus dat de opstelling van de negatieve wilsverklaring niet altijd even duidelijk is."

Om patient empowerment te bevorderen, kunnen beslishulpen een meerwaarde bieden, aldus de studenten huisartsgeneeskunde. De online beslishulp die ze ontwikkelden laat toe om thuis, op een gestructureerde manier, na te denken over een negatieve wilsverklaring.

Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone zouden graag zoveel mogelijk antwoorden ontvangen op deze beslishulp. En daarvoor kijken ze onder andere naar de lezers van Artsenkrant. "Als artsen het bestaan van deze beslishulp kennen, kan het hen helpen/ondersteunen in de consultaties rond vroegtijdige zorgplanning. Als de patiënt over dit onderwerp, aan de hand van de beslishulp, thuis al heeft nagedacht verloopt de consultatie veel vlotter."

De beslishulp is hier terug te vinden.

Met de verhoogde zorgnood, stijgt ook de vraag naar een manier om het levenseinde te plannen. "Jaarlijks sterven in België ongeveer 110.000 mensen, waarvan 6 op 10 overlijdens in Vlaanderen niet-plotse overlijdens zijn. Daarnaast lijdt een derde van de volwassen bevolking aan een langdurige ziekte, aandoening of handicap", schetsen Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone. In het kader van hun masterproef huisartsgeneeskunde stelden de twee studenten een online beslishulp op in verband met vroegtijdige zorgplanning.Gezien de wet geen registratiesysteem voorziet voor een negatieve wilsverklaring, is echter niet bekend hoeveel wilsverklaringen jaarlijks worden opgemaakt. "Van de 502 deelnemers had het merendeel al gehoord van een wilsverklaring. Slechts 17 van hen, hadden reeds een wilsverklaring opgesteld, terwijl 21 personen nooit een wilsverklaring willen", citeren Charlotte en Loesia de resultaten van een studie van Scholten et al. Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone: "Uit het onderzoek blijkt verder dat 80 procent van de onderzoekspopulatie zelf het initiatief wil nemen. De helft van de deelnemers wil dat ook de arts een actieve rol speelt. Tot slot blijkt dat 30 procent het document in kader van de wilsverklaringen moeilijk begrijpt."Vlottere consultatiePatiënten wensen vaker, in samenspraak met de arts, hun eigen beslissingen te maken, zo vatten Charlotte Doise en Loesia Tryssesoone samen. "Maar ondanks de nodige informatie die te vinden is op diverse websites, blijkt dus dat de opstelling van de negatieve wilsverklaring niet altijd even duidelijk is."Om patient empowerment te bevorderen, kunnen beslishulpen een meerwaarde bieden, aldus de studenten huisartsgeneeskunde. De online beslishulp die ze ontwikkelden laat toe om thuis, op een gestructureerde manier, na te denken over een negatieve wilsverklaring.