Over afzienbare tijd gaat allicht de betonstop in voege, want in navolging van de klimaatbeweging, die zich zoals hyfen in de samenleving aan het enten is, vinden onze politici het een lumineus idee om de uitdijende bevolking zoveel mogelijk te concentreren in vormloze woontorens in overbevolkte steden waar 4m2 betegelde tuin een zeldzaam privilege is dat op gejuich onthaald wordt.
Ikzelf, als jonge snaak opgegroeid tussen glooiende tarwe velden, dichtbegroeide boswegels en West-Vlaamse dikbilkoeien, heb tijdens mijn opleiding tot arts wel meer argumenten verzameld om de stad te ontvluchten. In Leuven stroomden lichaamsvochten allerhande uit de brievenbus, in Roeselare kwam de frietgeur door alle kieren en spleten binnenwaaien, en in Aalst had de straalbezopen rondbuikige conciërge er een demonisch genoegen in om ruzies met zijn krijsende eega 's nachts uit te vechten, liefst begeleid door zoveel mogelijk gebulder, gestamp, en brekende borden en ramen. Om maar niet te spreken over luidruchtig voorbijknallende pizzakoeriers, piepende vrachtwagenremmen, en zwaar dieselende lijnbussen in de vroege uurtjes. Inderdaad, nachtlawaai staat met stip op nummer één in mijn hitlijst van stedelijke overlast.
Maar, hoor ik u al zeggen, waarom ga je dan wonen op een steenworp van het circuit van Zolder? Wel, eerlijk, dat sporadisch nachtelijk gezoem werkt zo hypnotiserend als een soundtrack met walvisgeluiden, en verzinkt in het niets bij het luidkeelse bronstige gekwaak dat de opgewonden groene boomkikkers in onze achtertuin ten berde brengen tijdens de zwoele zomeravonden.
Nachtlawaai staat met stip op nummer één in mijn hitlijst van stedelijke overlast.
Ondanks mijn inherente afkeer voor nachtlawaai kan ik overigens maar weinig begrip opbrengen voor de onverdraagzaamheid van enkele buurtbewoners, die - zogezegd in het belang van de fietsende jeugd, maar eigenlijk gedreven door geluidshygiënische redenen - een strategisch kruispunt in onze wijk lieten afsluiten. Dat dat meer auto's in de buurt van andere fietstrajecten richting school brengt, daar hadden de bevoegde gemeentebeambten natuurlijk geen rekening mee gehouden... Gaan wonen langs een doorgangsweg en dan klagen dat er teveel lawaaiige voertuigen doorheen de straat rijden? Als je een huis koopt naast de luchthaven, ga je toch ook niet zeuren dat er te veel Boeings overvliegen? Dan ben je al lang blij dat ze niet in je tuin neerstorten...
Bovendien weegt de overlast van het verkeer echt niet op tegen het werkelijk irritantste nachtelijke geluid. Dat kon ik onlangs, geperst in een minuscuul kartonnen tentje tijdens het Wonderweekend in de plantentuin van Meise, aan den lijve ondervinden: luidruchtige halfdronken conversaties zijn nefast voor ieders nachtrust. Maar niemand is een onbesproken blad, want net zoals Pukkelpop (toch ettelijke kilometers verderop) integraal te volgen is in onze tuin, zo zijn de nachtelijke crises van mijn dochtertje ongetwijfeld ook hoorbaar tot op de weide in Kiewit. Ik kan u enkel met aandrang aanraden om oordopjes mee te nemen op de camping volgend jaar...
Reactie of opinie? akopinie@roularta.be
Ikzelf, als jonge snaak opgegroeid tussen glooiende tarwe velden, dichtbegroeide boswegels en West-Vlaamse dikbilkoeien, heb tijdens mijn opleiding tot arts wel meer argumenten verzameld om de stad te ontvluchten. In Leuven stroomden lichaamsvochten allerhande uit de brievenbus, in Roeselare kwam de frietgeur door alle kieren en spleten binnenwaaien, en in Aalst had de straalbezopen rondbuikige conciërge er een demonisch genoegen in om ruzies met zijn krijsende eega 's nachts uit te vechten, liefst begeleid door zoveel mogelijk gebulder, gestamp, en brekende borden en ramen. Om maar niet te spreken over luidruchtig voorbijknallende pizzakoeriers, piepende vrachtwagenremmen, en zwaar dieselende lijnbussen in de vroege uurtjes. Inderdaad, nachtlawaai staat met stip op nummer één in mijn hitlijst van stedelijke overlast.Maar, hoor ik u al zeggen, waarom ga je dan wonen op een steenworp van het circuit van Zolder? Wel, eerlijk, dat sporadisch nachtelijk gezoem werkt zo hypnotiserend als een soundtrack met walvisgeluiden, en verzinkt in het niets bij het luidkeelse bronstige gekwaak dat de opgewonden groene boomkikkers in onze achtertuin ten berde brengen tijdens de zwoele zomeravonden.Ondanks mijn inherente afkeer voor nachtlawaai kan ik overigens maar weinig begrip opbrengen voor de onverdraagzaamheid van enkele buurtbewoners, die - zogezegd in het belang van de fietsende jeugd, maar eigenlijk gedreven door geluidshygiënische redenen - een strategisch kruispunt in onze wijk lieten afsluiten. Dat dat meer auto's in de buurt van andere fietstrajecten richting school brengt, daar hadden de bevoegde gemeentebeambten natuurlijk geen rekening mee gehouden... Gaan wonen langs een doorgangsweg en dan klagen dat er teveel lawaaiige voertuigen doorheen de straat rijden? Als je een huis koopt naast de luchthaven, ga je toch ook niet zeuren dat er te veel Boeings overvliegen? Dan ben je al lang blij dat ze niet in je tuin neerstorten...Bovendien weegt de overlast van het verkeer echt niet op tegen het werkelijk irritantste nachtelijke geluid. Dat kon ik onlangs, geperst in een minuscuul kartonnen tentje tijdens het Wonderweekend in de plantentuin van Meise, aan den lijve ondervinden: luidruchtige halfdronken conversaties zijn nefast voor ieders nachtrust. Maar niemand is een onbesproken blad, want net zoals Pukkelpop (toch ettelijke kilometers verderop) integraal te volgen is in onze tuin, zo zijn de nachtelijke crises van mijn dochtertje ongetwijfeld ook hoorbaar tot op de weide in Kiewit. Ik kan u enkel met aandrang aanraden om oordopjes mee te nemen op de camping volgend jaar...
