Intussen zijn er in België meer dan 500.000 langdurig zieken langer dan één jaar arbeidsongeschikt, de zieken in het eerste jaar zijn niet inbegrepen. Om hieraan iets te doen, legt onze overheid de grootste verantwoordelijkheid bij de zieken en bij artsen, naast huisartsen vooral bij arbeids- en bij adviserend artsen.
Voor een daling van het ziektecijfer moet niet alleen gekeken worden naar arbeidsongeschikten en artsen, maar ook naar werkgevers.
Waarom? De medische wetenschap heeft de voorbije jaren zeer grote stappen vooruitgezet. De positieve gevolgen van deze vooruitgang zijn merkbaar in de afname van het aantal zieken in meerdere domeinen. Tot op heden heeft dit nog geen evenredige effecten op het aantal langdurig zieken...
Laten we ook kijken naar de manier waarop in België het vervangingsinkomen van slachtoffers van een arbeidsongeval wordt geregeld. Elke werkgever moet verzekerd zijn bij een privéverzekeraar. De hoogte van de te betalen premie houdt rekening met het aantal dagen arbeidsongeschiktheid na een arbeidsongeval.
Werkgevers hebben er dus alle belang bij dat er een goede preventie is, dat er veilig wordt gewerkt en dat medewerkers snel hervatten na een arbeidsongeval. Er is een heel aparte behandeling voor re-integratie van medewerkers met een privé- dan wel een arbeidsongeval.
Door te wijzen op de positieve zingeving van werk kan u de zieke positief stimuleren
Bovendien hebben werkgevers de mogelijkheid om hieraan iets te doen, zowel wat betreft het niet ziek worden van werknemers, als wat betreft het opnieuw aan het werk laten gaan van (langdurig) zieken.
Voor preventie en het verminderen van ziekteverzuim is een belangrijke rol weggelegd voor leidinggevenden. Zij dienen meer rekening houden bijv. bij de werkverdeling met competenties, interesses en draagkracht van medewerkers. Door goede gesprekken te houden, kunnen leidinggevenden de nog niet benutte competenties in kaart brengen.
Een andere belangrijke reden om gesprekken te houden, is het bieden van meer menselijke ondersteuning. Zo kunnen medewerkers een betere werk-privé-balans op het werk vinden, echte steun ervaren, en kan ziekte-uitval door burn-out worden vermeden.
En zoals de leidinggevenden hun rol hebben bij de preventie van (langdurige) ziekte, krijgen zij best ook een grotere rol bij het zoeken naar mogelijkheden tot re-integratie.
Ook huisartsen kunnen een rol spelen.
Het 'thuis-geschreven-worden' door hun huisarts ervaren vele zieken als onrustwekkend. Ze mogen van hun arts niet gaan werken, terwijl ze op het werk een grote berg werk zien die er zeker niet kleiner op wordt. Ze tobben over klanten en collega's "die ze in de steek hebben gelaten"...
Huisartsen dienen hun patiënten nog duidelijker uit te leggen waarom ze rust voorschrijven en hoe ze die rust kunnen vinden, bijv. door in de eerste periode echt afstand te nemen van het werk.
Heel veel onrust komt doordat patiënten allerlei overtuigingen hebben, die hen met allerlei verplichtingen opzadelen en druk opleggen... Mensen zitten zo vol van allerlei 'moetens' dat ze barsten onder de druk op het werk.
Voor een daling van het ziektecijfer moet niet alleen gekeken worden naar arbeidsongeschikten en artsen, maar ook naar werkgevers
Wellicht is de tijd van een doktersconsult te kort om daar in het lang en in het breed op in te gaan. U kan een eerste aanzet geven en voor meer doorverwijzen naar een psycholoog of een coach.
Ook al is het raadzaam om in de eerste periode van de ziekte het contact met het werk te beperken tot het minimum (cf. supra), te lang wachten om opnieuw contact op te nemen met de werkgever is te vermijden. Ook daarin is uw advies enorm belangrijk.
Door te wijzen op de positieve zingeving van werk, bijv. door expliciet te vragen naar het waarom van het werken, kan je de zieke positief stimuleren.
Ook al zijn vele patiënten bevreesd om na een lange ziekteafwezigheid opnieuw contact op te nemen, in de meeste gevallen staan werkgevers positief tegenover medewerkers die zelf de eerste stap naar re-integratie zetten!
En is de stap naar de leidinggevende nog te groot, rechtstreeks contact met de arbeidsarts of arbeidspsycholoog maakt de drempel zeker minder hoog!
Bronnen beschikbaar op aanvraag.