Heel wat verhalen kwamen als een waterval aan het licht dankzij deze buitensporige zaak. Plots kleurden ze niet enkel de dagelijkse media, maar scheen zelfs zo overmatig veel licht op dit seksueel machtsmisbruik, dat het dreigde verblindend te worden. Zoals vele media-overspoelende onderwerpen (denk maar aan de milieuspijbelaars), dreigde ook dit gevoelige onderwerp zodanig uit de hand te lopen dat het tegen de slachtoffers keerde, vaak vrouwen in een mannenwereld van geld en macht zoals dat ook bij Weinstein het geval was. Er werd geopperd dat deze vrouwen overdreven, de zaak misbruikten, zelf de uitlokkende factor waren en zich schuldig maakten aan opportunisme om hun carrière met open benen een boost te geven.

Uiteraard is dat niet het geval. Het feit dat dit zoveel jaren, decennia en misschien zelfs eeuwen de geplogenheid was van vele sterke narcistische mannen met macht, zonder dat iemand dit wilde of durfde aanklagen, stemt tot nadenken. Sommige vrouwen werden min of meer gedwongen toe te geven aan seksuele perversiteiten van sommige roofdieren. Maar heel wat vrouwen werden gekwetst, beledigd en kozen het hazenpad. Dit kostte niet zelden hun carrière, of toch de loopbaan die zij op het oog hadden.

Wanneer je als vrouw in deze wereld, zelf in zulke situaties terechtkomt,...

De schrijnende verhalen en frappante getuigenissen die we te zien kregen in bovengenoemde documentaire, waren beklijvend. Ze stemden tot nadenken over het waarom, maar ook over de eigen levensloop en mogelijke wandaden in andere professionele situaties dan de filmwereld.

Als je zelf zulke situaties meemaakte en voldoende initiatief had om tijdig het hazenpad te kiezen, kan je fier terugkijken op jouw min of meer heroïsche ontsnapping. Maar je kan ook nadenken over wat gebeurde, beseffende dat niet iedereen de kans, het lef of de snelle reactie heeft om te ontkomen en zulke feiten even vlot te verwerken.

Maar wat zo goed als zeker is: als het jou overkwam, was je vermoedelijk niet de eerste en helaas ook niet de laatste. Net dat mag onze verantwoordelijkheidszin wat meer aanspreken. Helaas bestaan seksuele roofdieren in bepaalde professionele werelden waar macht dreigt te erotiseren, dus ook in geneeskunde en wetenschap. Wanneer je als vrouw in deze wereld, ambitieus als je bent, met respect en bewondering voor bepaalde topfiguren, zelf in zulke situaties terechtkomt, ben je niet enkel verbouwereerd en gedegouteerd, het beïnvloedt ook je verdere carrière. Sterk als we zijn in onze academie, zo naïef zijn we als #metoo aanklopt.

...ben je niet enkel verbouwereerd en gedegouteerd, het beïnvloedt ook je verdere carrière

Zo herinner ik me een situatie waarbij een zeer ambitieus internationaal wetenschapper me op een avond tijdens een ontzettend baanbrekend congres over Dupuytren onverwacht nauw in de hoek dreef 'om carrière te maken'. Zo'n situatie verwacht je niet: je voelt je medewetenschapper, collega, gewoon 'one of the guys'. Maar dat ben je uiteraard nooit helemaal. Koelbloedig lukte het me een zo diplomatisch mogelijke ontsnappingspoging te verzilveren via een geveinsde sanitaire stop en inventieve sluipweg op handen en knieën achter plantenbakken. Hilarisch, dat wel, maar niet zonder gevolgen. Zo'n incident beïnvloedt onvermijdelijk je loopbaan. Nooit wil je met zo'n onbetrouwbaar narcistisch pervert nog samenwerken. Ook al biedt hij machtige opportuniteiten en begrijpen vele collega's niet waarom je contact vermijdt. Dat mogen we niet meer tolereren.

Ik deel dit verhaal ook naar aanleiding van de prachtig boeiende roman 'Het Grote Gelijk' van Rik Torfs. Ooit vertelde ik Rik wat me overkwam tijdens een filosofische babbel over pro's en contra's van de #metoo beweging. Tot mijn grote verbazing verwerkte hij er deze passage anoniem in. Ik heb nooit beseft dat dit, hoewel grappig, ook een ernstig feit was en vond dat ik mijn verhaal nu wel eens beter deelde.

Bij deze. Laat ons allemaal alert en voorzichtig zijn en vooral goed op mekaar passen.

Heel wat verhalen kwamen als een waterval aan het licht dankzij deze buitensporige zaak. Plots kleurden ze niet enkel de dagelijkse media, maar scheen zelfs zo overmatig veel licht op dit seksueel machtsmisbruik, dat het dreigde verblindend te worden. Zoals vele media-overspoelende onderwerpen (denk maar aan de milieuspijbelaars), dreigde ook dit gevoelige onderwerp zodanig uit de hand te lopen dat het tegen de slachtoffers keerde, vaak vrouwen in een mannenwereld van geld en macht zoals dat ook bij Weinstein het geval was. Er werd geopperd dat deze vrouwen overdreven, de zaak misbruikten, zelf de uitlokkende factor waren en zich schuldig maakten aan opportunisme om hun carrière met open benen een boost te geven.Uiteraard is dat niet het geval. Het feit dat dit zoveel jaren, decennia en misschien zelfs eeuwen de geplogenheid was van vele sterke narcistische mannen met macht, zonder dat iemand dit wilde of durfde aanklagen, stemt tot nadenken. Sommige vrouwen werden min of meer gedwongen toe te geven aan seksuele perversiteiten van sommige roofdieren. Maar heel wat vrouwen werden gekwetst, beledigd en kozen het hazenpad. Dit kostte niet zelden hun carrière, of toch de loopbaan die zij op het oog hadden.De schrijnende verhalen en frappante getuigenissen die we te zien kregen in bovengenoemde documentaire, waren beklijvend. Ze stemden tot nadenken over het waarom, maar ook over de eigen levensloop en mogelijke wandaden in andere professionele situaties dan de filmwereld. Als je zelf zulke situaties meemaakte en voldoende initiatief had om tijdig het hazenpad te kiezen, kan je fier terugkijken op jouw min of meer heroïsche ontsnapping. Maar je kan ook nadenken over wat gebeurde, beseffende dat niet iedereen de kans, het lef of de snelle reactie heeft om te ontkomen en zulke feiten even vlot te verwerken. Maar wat zo goed als zeker is: als het jou overkwam, was je vermoedelijk niet de eerste en helaas ook niet de laatste. Net dat mag onze verantwoordelijkheidszin wat meer aanspreken. Helaas bestaan seksuele roofdieren in bepaalde professionele werelden waar macht dreigt te erotiseren, dus ook in geneeskunde en wetenschap. Wanneer je als vrouw in deze wereld, ambitieus als je bent, met respect en bewondering voor bepaalde topfiguren, zelf in zulke situaties terechtkomt, ben je niet enkel verbouwereerd en gedegouteerd, het beïnvloedt ook je verdere carrière. Sterk als we zijn in onze academie, zo naïef zijn we als #metoo aanklopt.Zo herinner ik me een situatie waarbij een zeer ambitieus internationaal wetenschapper me op een avond tijdens een ontzettend baanbrekend congres over Dupuytren onverwacht nauw in de hoek dreef 'om carrière te maken'. Zo'n situatie verwacht je niet: je voelt je medewetenschapper, collega, gewoon 'one of the guys'. Maar dat ben je uiteraard nooit helemaal. Koelbloedig lukte het me een zo diplomatisch mogelijke ontsnappingspoging te verzilveren via een geveinsde sanitaire stop en inventieve sluipweg op handen en knieën achter plantenbakken. Hilarisch, dat wel, maar niet zonder gevolgen. Zo'n incident beïnvloedt onvermijdelijk je loopbaan. Nooit wil je met zo'n onbetrouwbaar narcistisch pervert nog samenwerken. Ook al biedt hij machtige opportuniteiten en begrijpen vele collega's niet waarom je contact vermijdt. Dat mogen we niet meer tolereren. Ik deel dit verhaal ook naar aanleiding van de prachtig boeiende roman 'Het Grote Gelijk' van Rik Torfs. Ooit vertelde ik Rik wat me overkwam tijdens een filosofische babbel over pro's en contra's van de #metoo beweging. Tot mijn grote verbazing verwerkte hij er deze passage anoniem in. Ik heb nooit beseft dat dit, hoewel grappig, ook een ernstig feit was en vond dat ik mijn verhaal nu wel eens beter deelde. Bij deze. Laat ons allemaal alert en voorzichtig zijn en vooral goed op mekaar passen.