De Vlaamse overheid , onder impuls van minister van Volksgezondheid Jo Vandeurzen (CD&V) heeft voorziet reeds enkele jaren een aanmoedigingspremie van 20.000 euro voor artsen die ervoor kiezen zich te vestigen in een huisartsarme gemeente. Ze zorgde ook voor een tegemoetkoming voor het tewerkstellen van administratief personeel . Zowat de helft van de effectieve personeelskosten kunnen hierdoor worden gerecupereerd .

Deze maatregelen hebben er voor gezorgd dat het tekort aan huisartsarme gemeenten niet meer is toegenomen. Het aantal is niet verminderd doch gestabiliseerd. Zo zijn er momenteel nog 195 gemeenten waar er een tekort is, terwijl er dat vorig jaar nog 199 waren.

Waar knelt het schoentje? En wat kan hier aan gedaan worden? Wat is het paardenmiddel ?

Het beroep van huisarts moet dringend geherwaardeerd of opgewaardeerd worden

Het beroep van huisarts moet, en dat beweert ook Dr. Jos Vanhoof , voorzitter van het Limburgs huisartsenplatform, dringend geherwaardeerd of opgewaardeerd worden. Het stimuleren van groepspraktijken en samenwerkingsverbanden kan het beroep van huisarts al heel wat aantrekkelijker maken. Groepswerking is efficiënter, schept meer vrijdom en stabiliseert beter de balans werk en privé. Deze samenwerking kan met huisartsen onderling maar ook met diverse andere zorgverleners uit de eerste lijn zoals met kinesisten, psychologen, diëtisten...

Tevens moet er iets gedaan worden aan het imago van de huisarts. In een recente column in Artsenkrant van 21 september, 'Of word je maar huisarts?' doet studente Anouk Buelens -Terryn een zeer ernstige oproep hiervoor. Ook mijn aanvoelen en dat van vele huisartsen is dat bij veel studenten 'de huisarts' nog steeds ondergewaardeerd wordt als zijnde slechts een basisopleiding en een noodoplossing voor die studenten die niet worden aangenomen voor een specialisatie. Huisartsen hebben momenteel een heel specifieke specialisatieopleiding genoten van twee jaar haio en dienen hiervoor ook erkend en gewaardeerd te worden.

Tevens moet er iets gedaan worden aan het imago van de huisarts

Helaas zijn er recent onbegrijpelijke aanpassingen en wijzigingen gekomen in de organisatie van de stages in de eerstelijnszorg. Zo is de verplichte maand huisartsstage voor alle studenten geneeskunde in het stagejaar aan de alma mater te Leuven geschrapt en vervangen door een keuzestage van zes weken. De studenten die nu opteren voor huisartsgeneeskunde kunnen zich reeds helemaal inleven in het actieve leven van een huisarts op de eerste lijn. Jammer genoeg volgt een meerderheid van de studenten, en zeker diegenen die een specialisatie willen aanvatten, deze huisartsstage niet.

Geneeskundestudente Babette Salaets doet in haar column van 7 september in Artsenkrant daarom een "Warme oproep aan de huisarts". Onbegrijpelijk dat de verplichte huisartsstage voor alle studenten vervalt. Dit was de enige en ideale gelegenheid om alle studenten te laten ervaren hoe divers, mooi en boeiend het werk van een huisarts kan zijn, en niet zo maar een beroep waarbij je "slechts briefjes en attesten schrijft en allerlei banaal routinematig werk verricht".

Ik kan begrijpen dat, gezien er dit jaar een dubbele cohorte van geneeskundestudenten hun basisopleiding beëindigt, er tijdelijk een tekort aan stageplaatsen zou kunnen zijn, maar toch...

De verplichte huisartsenstage kan heel wat problemen op de spoed oplossen

Deze verplichte huisartsstage is voor elke toekomstige arts zeer nuttig en zinvol. Elke specialist zal met andere ogen en met een positievere waardering naar de collega- huisarts kijken en minder op hem neerkijken. Het kan alleen maar het imago ten goede komen en ertoe bijdragen om een groot aantal twijfelaars over de brug te trekken om toch eventueel te kiezen voor het mooie beroep van huisarts.

Aldus kunnen ook heel wat van de problemen op de spoed opgelost worden. Deze werden recent aangekaart door de jonge arts dr. Quentin in Mediquality van 15 september. Het probleem hier was dat het grootste deel van de patiënten die zich aanmelden op de spoed met klachten kwamen die eigenlijk thuis horen in de huisartspraktijk en niet op de spoeddienst van een ziekenhuis.

Vandaar ook mijn warme oproep om dringend terug werk te maken van de verplichte huisartsstage voor alle geneeskundestudenten in het stagejaar van de masters. Een stage die minstens even belangrijk kan zijn als de andere drie maanden durende stages in een ziekenhuis. Deze maand huisartsstage kan, mits een grondige en kwaliteitsvolle aanpak , een stimulans scheppen in de keuzes van de studenten om meer te kiezen voor huisartsgeneeskunde. Deze stage kan ook de problemen op de spoed deels of volledig oplossen en kan bij de specialisten meer begrip en waardering leren opbrengen voor het belangrijke basiswerk van de hun collega's huisartsen op de eerste lijn.

De Vlaamse overheid , onder impuls van minister van Volksgezondheid Jo Vandeurzen (CD&V) heeft voorziet reeds enkele jaren een aanmoedigingspremie van 20.000 euro voor artsen die ervoor kiezen zich te vestigen in een huisartsarme gemeente. Ze zorgde ook voor een tegemoetkoming voor het tewerkstellen van administratief personeel . Zowat de helft van de effectieve personeelskosten kunnen hierdoor worden gerecupereerd . Deze maatregelen hebben er voor gezorgd dat het tekort aan huisartsarme gemeenten niet meer is toegenomen. Het aantal is niet verminderd doch gestabiliseerd. Zo zijn er momenteel nog 195 gemeenten waar er een tekort is, terwijl er dat vorig jaar nog 199 waren. Waar knelt het schoentje? En wat kan hier aan gedaan worden? Wat is het paardenmiddel ? Het beroep van huisarts moet, en dat beweert ook Dr. Jos Vanhoof , voorzitter van het Limburgs huisartsenplatform, dringend geherwaardeerd of opgewaardeerd worden. Het stimuleren van groepspraktijken en samenwerkingsverbanden kan het beroep van huisarts al heel wat aantrekkelijker maken. Groepswerking is efficiënter, schept meer vrijdom en stabiliseert beter de balans werk en privé. Deze samenwerking kan met huisartsen onderling maar ook met diverse andere zorgverleners uit de eerste lijn zoals met kinesisten, psychologen, diëtisten...Tevens moet er iets gedaan worden aan het imago van de huisarts. In een recente column in Artsenkrant van 21 september, 'Of word je maar huisarts?' doet studente Anouk Buelens -Terryn een zeer ernstige oproep hiervoor. Ook mijn aanvoelen en dat van vele huisartsen is dat bij veel studenten 'de huisarts' nog steeds ondergewaardeerd wordt als zijnde slechts een basisopleiding en een noodoplossing voor die studenten die niet worden aangenomen voor een specialisatie. Huisartsen hebben momenteel een heel specifieke specialisatieopleiding genoten van twee jaar haio en dienen hiervoor ook erkend en gewaardeerd te worden. Helaas zijn er recent onbegrijpelijke aanpassingen en wijzigingen gekomen in de organisatie van de stages in de eerstelijnszorg. Zo is de verplichte maand huisartsstage voor alle studenten geneeskunde in het stagejaar aan de alma mater te Leuven geschrapt en vervangen door een keuzestage van zes weken. De studenten die nu opteren voor huisartsgeneeskunde kunnen zich reeds helemaal inleven in het actieve leven van een huisarts op de eerste lijn. Jammer genoeg volgt een meerderheid van de studenten, en zeker diegenen die een specialisatie willen aanvatten, deze huisartsstage niet. Geneeskundestudente Babette Salaets doet in haar column van 7 september in Artsenkrant daarom een "Warme oproep aan de huisarts". Onbegrijpelijk dat de verplichte huisartsstage voor alle studenten vervalt. Dit was de enige en ideale gelegenheid om alle studenten te laten ervaren hoe divers, mooi en boeiend het werk van een huisarts kan zijn, en niet zo maar een beroep waarbij je "slechts briefjes en attesten schrijft en allerlei banaal routinematig werk verricht". Ik kan begrijpen dat, gezien er dit jaar een dubbele cohorte van geneeskundestudenten hun basisopleiding beëindigt, er tijdelijk een tekort aan stageplaatsen zou kunnen zijn, maar toch...Deze verplichte huisartsstage is voor elke toekomstige arts zeer nuttig en zinvol. Elke specialist zal met andere ogen en met een positievere waardering naar de collega- huisarts kijken en minder op hem neerkijken. Het kan alleen maar het imago ten goede komen en ertoe bijdragen om een groot aantal twijfelaars over de brug te trekken om toch eventueel te kiezen voor het mooie beroep van huisarts. Aldus kunnen ook heel wat van de problemen op de spoed opgelost worden. Deze werden recent aangekaart door de jonge arts dr. Quentin in Mediquality van 15 september. Het probleem hier was dat het grootste deel van de patiënten die zich aanmelden op de spoed met klachten kwamen die eigenlijk thuis horen in de huisartspraktijk en niet op de spoeddienst van een ziekenhuis. Vandaar ook mijn warme oproep om dringend terug werk te maken van de verplichte huisartsstage voor alle geneeskundestudenten in het stagejaar van de masters. Een stage die minstens even belangrijk kan zijn als de andere drie maanden durende stages in een ziekenhuis. Deze maand huisartsstage kan, mits een grondige en kwaliteitsvolle aanpak , een stimulans scheppen in de keuzes van de studenten om meer te kiezen voor huisartsgeneeskunde. Deze stage kan ook de problemen op de spoed deels of volledig oplossen en kan bij de specialisten meer begrip en waardering leren opbrengen voor het belangrijke basiswerk van de hun collega's huisartsen op de eerste lijn.