...
De resolutie is zeer omvangrijk, tien bladzijden in het parlementair document. Alle in de wet op de rechten van de patiënt van 22 augustus 2002 geregelde rechten komen uitvoerig aan bod. De resolutie is grotendeels een inventaris van alle bestaande en vermeende problemen in deze wet. En daarbij het verzoek aan de regering om er iets aan te doen. Verder komen ook het medisch beroepsgeheim en 'het recht op bezoek' aan bod.Daarnaast bevat de resolutie ook vier 'algemene aanbevelingen'. Ten eerste moet er bij de concrete toepassing van de rechten van de patiënt bijzondere aandacht gaan naar de noden van kwetsbare groepen - personen met mentale problemen, een handicap of financiële kwetsbaarheid, kinderen, ouderen enz.. Daarnaast wordt aanbevolen om de weerslag na te gaan van artificiële intelligentie op de rechten van de patiënt en op de relatie tussen de arts en de patiënt. Ten derde moet blijvend geïnvesteerd worden in het informeren van mensen over alle aspecten van het verlenen van toestemming tot gegevensdeling.Tot slot dient er bijzondere aandacht te gaan naar de positie van minderjarige patiënten, hun interactie met zorgverleners en (de uitoefening van) hun rechten in de gezondheidszorg. Allemaal behartenswaardige aangelegenheden. Zij houden echter veel meer verband met de toepassing van de rechten van de patiënt in de zorgpraktijk dan met de inhoud en de wettelijke regeling ervan.Soms worden de aanbevelingen zeer concreet en dan loert de regeldrift om de hoek. Een voorbeeld hiervan is een aanbeveling bij het recht van de patiënt op informatie omtrent zijn gezondheidstoestand, geregeld in artikel 7 van de wet. Het concept "duidelijke taal" in artikel 7, § 2, zou als volgt moeten worden verduidelijkt: "duidelijke taal die past bij het actuele bevattingsvermogen van de patiënt". Dit spreekt voor zich en verduidelijkt helemaal niets. Het leidt slechts tot overbodige wetgeving. Een ander voorbeeld betreft het recht van de patiënt op inzage in zijn patiëntendossier (artikel 9). Tenzij onrechtstreeks kan de patiënt geen inzage krijgen in de persoonlijke notities van de zorgverstrekker. In plaats van dit paternalistisch overblijfsel van het begin van deze eeuw te schrappen, beveelt de resolutie aan het begrip 'persoonlijke notities' te 'verduidelijken'. Nochtans spreken die woorden voor zich: notities die iemand voor zich maakt. Zo zijn er nog voorbeelden. Een wet moet niet meer bevatten dan wat werkelijk noodzakelijk is voor een goede toepassing ervan.