Moderator Jan Leyers stelde de vraag of ik nu een arts was, dan wel een ondernemer. En of een ziekenhuis nu wel of niet een 'onderneming' is. Interessant om even bij stil te staan.

Onder-nemen betekent etymologisch zoiets als 'iets van onderen vastpakken, en er de schouders onderzetten'. Symbolisch het eigenaarschap van een vraag, een probleem, een uitdaging, een opdracht,... opnemen. En proberen op te lossen, uiteraard.

In die zin, is - denk ik - elke arts ook wel ondernemer : ik heb het nu even niet over het technisch- fiscaal-juridisch-financieel statuut van een arts als zelfstandige of managementvennoot, dan wel gesalarieerde of ambtenaar - dit maakt geen ene moer uit - maar over het feit dat een arts zich 'eigenaar' maakt van het probleem van een patiënt, en probeert het op te lossen. En deze problematiek steeds 'beter' probeert aan te pakken, en dus onderzoekt, innoveert,... Ja, een arts is voor mij een onder-nemer.

Er zijn enkele uitdagingen in onze gezondheidszorg die een gezonde portie ondernemerschap kunnen gebruiken

Ook in die zin beschouw ik mij als arts-CEO een onder-nemer : het vastpakken van de problemen van een bedrijf met 3800 werknemers, 300.000 ambulante patiëntencontacten, 30.000 opnames en evenveel dagopnames, valt wel onder dit lemma, denk ik. Overigens, ben ik het er volledig mee eens dat ondernemerschap - in déze betekenis - absoluut verspreid en gedeeld moet worden binnen een organisatie zoals een ziekenhuis. Ik stel wel eens de vraag, wanneer we rond een ingewikkelde probleemstelling aan het draaien zijn, 'wie er wakker van ligt'. Dat kan eigenlijk iedereen wel zijn, ongeacht rang of stand. Iedereen ondernemer, dus.

Op de eerste rij in de BOZAR zaten 14 ministers en staatssecretarissen. Eigenlijk - bedenk ik mij nu, te laat dus - had ik de vraag moeten terugkaatsen naar de zaal. Zijn onze excellenties eigenlijk dan ook wel genoeg ondernemer? 'Iets vastpakken, er de schouders onderzetten, er symbolisch van wakker liggen, en het oplossen'? Of zijn zij veeleer rentmeesters van de macht? Wordt de pre-electorale Strategodoos niet al te vroeg uit de kast gehaald?

Want er zijn nog wel enkele uitdagingen, in onze gezondheidszorg bijvoorbeeld, die een gezonde portie ondernemerschap kunnen verdragen.

Ik vermoed - evenwel zonder te veralgemenen - dat de vraag stellen, meteen ook de vraag beantwoorden is.

Moderator Jan Leyers stelde de vraag of ik nu een arts was, dan wel een ondernemer. En of een ziekenhuis nu wel of niet een 'onderneming' is. Interessant om even bij stil te staan.Onder-nemen betekent etymologisch zoiets als 'iets van onderen vastpakken, en er de schouders onderzetten'. Symbolisch het eigenaarschap van een vraag, een probleem, een uitdaging, een opdracht,... opnemen. En proberen op te lossen, uiteraard.In die zin, is - denk ik - elke arts ook wel ondernemer : ik heb het nu even niet over het technisch- fiscaal-juridisch-financieel statuut van een arts als zelfstandige of managementvennoot, dan wel gesalarieerde of ambtenaar - dit maakt geen ene moer uit - maar over het feit dat een arts zich 'eigenaar' maakt van het probleem van een patiënt, en probeert het op te lossen. En deze problematiek steeds 'beter' probeert aan te pakken, en dus onderzoekt, innoveert,... Ja, een arts is voor mij een onder-nemer.Ook in die zin beschouw ik mij als arts-CEO een onder-nemer : het vastpakken van de problemen van een bedrijf met 3800 werknemers, 300.000 ambulante patiëntencontacten, 30.000 opnames en evenveel dagopnames, valt wel onder dit lemma, denk ik. Overigens, ben ik het er volledig mee eens dat ondernemerschap - in déze betekenis - absoluut verspreid en gedeeld moet worden binnen een organisatie zoals een ziekenhuis. Ik stel wel eens de vraag, wanneer we rond een ingewikkelde probleemstelling aan het draaien zijn, 'wie er wakker van ligt'. Dat kan eigenlijk iedereen wel zijn, ongeacht rang of stand. Iedereen ondernemer, dus.Op de eerste rij in de BOZAR zaten 14 ministers en staatssecretarissen. Eigenlijk - bedenk ik mij nu, te laat dus - had ik de vraag moeten terugkaatsen naar de zaal. Zijn onze excellenties eigenlijk dan ook wel genoeg ondernemer? 'Iets vastpakken, er de schouders onderzetten, er symbolisch van wakker liggen, en het oplossen'? Of zijn zij veeleer rentmeesters van de macht? Wordt de pre-electorale Strategodoos niet al te vroeg uit de kast gehaald? Want er zijn nog wel enkele uitdagingen, in onze gezondheidszorg bijvoorbeeld, die een gezonde portie ondernemerschap kunnen verdragen.Ik vermoed - evenwel zonder te veralgemenen - dat de vraag stellen, meteen ook de vraag beantwoorden is.