Om met de deur in huis te vallen: een geboren positivo ben ik zeker niet. Kritiek spuien is me daarentegen op het lijf geschreven. Daarom wellicht bevallen de tweets me die Michel De Munck, huisarts in Lokeren, met de regelmaat van een klok de wereld instuurt. Recent nog: @Maggie-De Block Wéééééééral geen MyCareNet... Want het is inderdaad toch godgeklaagd dat systemen niet volledig uitgetest zijn alvorens ze op het medisch korps worden losgelaten.
Om maar te zeggen. Het is geen toeval dat we dokter De Munck vroegen in het kader van '30 dagen zonder klagen' een klaagboek bij te houden. Met klagen is het evenwel zoals met zoeken. Minstens moet er een kans bestaan dat men vindt wat men zoekt. Minstens moet de mogelijkheid bestaan dat aan een klacht een goed gevolg wordt gegeven. De hoop op een (klein beetje) betere wereld, weet u wel. En hier zijn we zo vrij onszelf even in de bloemetjes te zetten. Want met zijn klachten ontziet dokter De Munck niets of niemand. Ook Artsenkrant niet.
Met klagen is het evenwel zoals met zoeken. Minstens moet er een kans bestaan dat men vindt wat men zoekt
Pakweg anderhalf jaar geleden meldde hij de redactie dat we quasi onleesbaar waren geworden. Te veel tekst, te klein lettertype, petieterige fotootjes... Evenzoveel doornen in het oog. Aangezien we opmerkingen en kritiek van lezers ernstig nemen, togen we aan het werk. Een kleine steekproef leerde dat ook andere artsen met dezelfde leesproblemen kampten. Van lettertype en lay-out veranderen, is een ingrijpend proces. Heel wat mensen en afdelingen moeten er hun zegje over doen. En dus duurde het even. Ongeveer een jaar geleden was het echter zover. Dankzij dokter De Munck heeft de krant nu een frissere, beter toegankelijke en leesbare lay-out. Klagen kan dus lonen.
Om maar te zeggen. Het is geen toeval dat we dokter De Munck vroegen in het kader van '30 dagen zonder klagen' een klaagboek bij te houden. Met klagen is het evenwel zoals met zoeken. Minstens moet er een kans bestaan dat men vindt wat men zoekt. Minstens moet de mogelijkheid bestaan dat aan een klacht een goed gevolg wordt gegeven. De hoop op een (klein beetje) betere wereld, weet u wel. En hier zijn we zo vrij onszelf even in de bloemetjes te zetten. Want met zijn klachten ontziet dokter De Munck niets of niemand. Ook Artsenkrant niet. Pakweg anderhalf jaar geleden meldde hij de redactie dat we quasi onleesbaar waren geworden. Te veel tekst, te klein lettertype, petieterige fotootjes... Evenzoveel doornen in het oog. Aangezien we opmerkingen en kritiek van lezers ernstig nemen, togen we aan het werk. Een kleine steekproef leerde dat ook andere artsen met dezelfde leesproblemen kampten. Van lettertype en lay-out veranderen, is een ingrijpend proces. Heel wat mensen en afdelingen moeten er hun zegje over doen. En dus duurde het even. Ongeveer een jaar geleden was het echter zover. Dankzij dokter De Munck heeft de krant nu een frissere, beter toegankelijke en leesbare lay-out. Klagen kan dus lonen.
