Naast een eerste emotionele reactie op Twitter was ik ook wetenschappelijk geïnteresseerd en ben ik toch eens in de wetenschappelijke literatuur over de effecten van "Same Sex Parenting SSP" gaan grasduinen op zoek naar 'de fact check'.
Ik wist niet dat daar zelf zoveel onderzoek over gedaan werd en wordt maar het is alvast boeiende literatuur. Via Pubmed kom je snel uit bij een 200-tal studies.
Wat blijkt nu? Alleszins dat kinderen uit SSP-gezinnen het minstens even goed doen en volgens sommige studies zelfs beter dan kinderen uit de traditionele hetero oudergezinnen. Opvallend is dat er ook geen verschil is tussen gezinnen die adopteren en gezinnen die via draagmoederschap of moederschap kinderen krijgen. Ook is er geen verschil tussen homokoppels en lesbische koppels.
De fact check van "de brug te ver": onwaar.
Als men dan toch bezorgd is over het lot van kinderen, dan moet men even op zoek naar problemen die ertoe doen. De problemen die kinderen ervaren zijn niet gerelateerd aan het geslacht van hun ouders maar wel aan de socio-economische status van het gezin en aan de stabiliteit van de relatie. Inderdaad blijkt vooral kinderarmoede een belangrijke brug te ver te zijn voor kinderen en ook ruzies tussen ouders en onstabiele relaties verstoren het psychisch evenwicht van kinderen.
Dus beste politici, als u bezorgd bent over het welzijn van onze kinderen, zoek dan een oplossing voor het probleem van de kinderarmoede en voor de problemen van gezinsstabiliteit.
Beste politici, als u bezorgd bent over het welzijn van onze kinderen, zoek dan een oplossing voor het probleem van de kinderarmoede en voor de problemen van gezinsstabiliteit
Elk gezin dat in armoede leeft, of de ouders al dan niet van hetzelfde geslacht zijn, impliceert een hoog risico voor fysisch en psychisch welzijn van kinderen. Om jullie een idee te geven, daar waar een 200-tal studies rapporteren over de afwezigheid van negatieve effecten op de kinderen van SSP, vind ik snel meer dan 10.000 studies in de literatuur die zwart op wit de negatieve aspecten van armoede op gezondheid van kinderen aantonen. Dit gaat van ongezonde voeding, over tandzorg, obesitas, ondergewicht, kindermisbruik, tienerzwangerschappen, huishoudelijk geweld, psychische problemen, infectieziekten en ik kan zo nog lang doorgaan.
Als de politiek iets wezenlijk wil doen voor de bevolking dan pakt ze het armoedevraagstuk aan en meer specifiek het vraagstuk van kinderarmoede. Gratis tandzorg voor min 18-jarigen is een goed voorbeeld van wat kan. Maar kinderen die in armoede leven in de stoel voor de gratis tandzorg krijgen, is blijkbaar een drempel te hoog. Algemeen is de drempel voor arme mensen naar de eerstelijnszorg nog steeds veel te hoog en moet daar dringend werk van gemaakt worden. Wijkgezondheidscentra zijn goede voorbeelden van drempelverlagende zorg.
Wat betreft de gezinsstabiliteit is de aanpak wellicht moeilijker. Een betere en vooral snellere toegang tot de geestelijke gezondheidszorg zou op dat gebied al kunnen helpen. Aanslepende conflicten in onstabiele relaties zijn oorzaak van veel kinderleed. Een snelle toegang tot professionele bemiddeling in het kader van de geestelijke gezondheidszorg zou ervoor kunnen zorgen dat er sneller een oplossing komt die de stabiliteit herstelt. De vorige regeringen hebben zeker inspanningen gedaan op vlak van geestelijke gezondheidszorg, maar het werk is nog niet af en meer inspanningen zijn nodig.
Dus als jullie echt om kinderen geven, beste politici, maak van armoedebestrijding en geestelijke gezondheidszorg een topprioriteit in jullie regeerakkoorden en vergeet ook de klimaatzaak niet want die is ook voor onze kinderen.
Holebi-ouders worden dan ook futiel na deze analyse want #liefdeisliefde #LoveMakesAFamily