Naar aanleiding van het assisenproces omtrent de euthanasie van Tine Nys, schreef professor filosofie Johan Braeckman (UGent) vorige week een opiniestuk dat te lezen valt op de website van het Humanistisch Verbond. Daarin zet hij een aantal elementen en bedenkingen genuanceerd en duidelijk op een rijtje. Indien u dit wenst, kan u de tekst mee onderschrijven.

Ongegrond

Zo stelt Braeckman dat de essentiële voorwaarden om tot een euthanasie te kunnen overgaan in het geval van Tine Nys vervuld waren. Zo oordeelde de Federale Controle- en Evaluatiecommissie er over, en zo leek ook de familie van Tine Nys er aanvankelijk over te denken. Er waren geen juridisch-procedurele problemen gerezen. Dat één van de drie beschuldigde artsen op de begrafenis van Tine Nys het woord nam, blijkt dit te bevestigen, schrijft Braeckman.

Hoezo?

Nochtans ging de familie er aantal maanden later toch anders over denken, en ondernamen ze juridische stappen om de euthanasie aan te klagen. De raadkamer in Dendermonde achtte de klacht echter ongegrond. Dat de kamer van inbeschuldigingstelling in Gent hen dan later toch daarin is gevolgd, is op zijn minst opmerkelijk te noemen, volgens Braeckman. De doorverwijzing van de drie artsen naar het Hof van Assisen is dan ook zeer verwonderlijk. Braeckman verbaast zich ook over het feit dat niet enkel de uitvoerende arts zich moet verantwoorden, maar wel alle drie, ook al gaven de andere twee artsen enkel advies, dat niet eens bindend is.

Eigenlijke initiatiefnemers?

Dat de familie eerst niet en later toch klacht ging indienen, roept vragen op naar de onderliggende motivatie ervan. Braeckman vindt het hoogst bedenkelijk dat de 'eigenlijke initiatiefnemers' van dit proces de euthanasiewet ter discussie willen stellen via een juridisch proces. De euthanasiewet moet niet bediscussieerd, uitgeklaard en geëvalueerd worden op de rechtbank, maar wel in de media, op hogescholen en universiteiten, op congressen en studiedagen.

Als die zelfde 'eigenlijke initiatiefnemers' bovendien een precedent willen scheppen om artsen die in principe geneigd zijn een euthanasie uit te voeren onder druk te zetten, dan is ook dit bijzonder problematisch, nog volgens Braeckman. Ook patiënten die zich herkennen in het langdurige psychisch lijden van Tine Nys vrezen dat, wanneer een arts in dit proces effectief zou terechtstaan, het niet meer mogelijk zal zijn om op een waardige manier van het leven afscheid te nemen.

Houvast

Voor veel patiënten die langdurig psychisch lijden biedt de euthanasiewet een houvast om zich langer aan het leven te kunnen vastklampen. Uiteraard is de euthanasiewet er niet als alternatief voor zelfdoding, noch om zelfdoding te voorkomen, zo schrijft Braeckman nog, maar het zou onzinnig zijn volgens hem om hiermee geen rekening te houden.

Onderschrijven?

U kunt de tekst van Johan Braeckman hier vinden en indien u hem mee wil onderschrijven, kunt u dit formulier invullen. Via deze link kunt u de volledige namenlijst vinden van hen die de tekst reeds ondertekenden.

Naar aanleiding van het assisenproces omtrent de euthanasie van Tine Nys, schreef professor filosofie Johan Braeckman (UGent) vorige week een opiniestuk dat te lezen valt op de website van het Humanistisch Verbond. Daarin zet hij een aantal elementen en bedenkingen genuanceerd en duidelijk op een rijtje. Indien u dit wenst, kan u de tekst mee onderschrijven.OngegrondZo stelt Braeckman dat de essentiële voorwaarden om tot een euthanasie te kunnen overgaan in het geval van Tine Nys vervuld waren. Zo oordeelde de Federale Controle- en Evaluatiecommissie er over, en zo leek ook de familie van Tine Nys er aanvankelijk over te denken. Er waren geen juridisch-procedurele problemen gerezen. Dat één van de drie beschuldigde artsen op de begrafenis van Tine Nys het woord nam, blijkt dit te bevestigen, schrijft Braeckman. Hoezo?Nochtans ging de familie er aantal maanden later toch anders over denken, en ondernamen ze juridische stappen om de euthanasie aan te klagen. De raadkamer in Dendermonde achtte de klacht echter ongegrond. Dat de kamer van inbeschuldigingstelling in Gent hen dan later toch daarin is gevolgd, is op zijn minst opmerkelijk te noemen, volgens Braeckman. De doorverwijzing van de drie artsen naar het Hof van Assisen is dan ook zeer verwonderlijk. Braeckman verbaast zich ook over het feit dat niet enkel de uitvoerende arts zich moet verantwoorden, maar wel alle drie, ook al gaven de andere twee artsen enkel advies, dat niet eens bindend is. Eigenlijke initiatiefnemers?Dat de familie eerst niet en later toch klacht ging indienen, roept vragen op naar de onderliggende motivatie ervan. Braeckman vindt het hoogst bedenkelijk dat de 'eigenlijke initiatiefnemers' van dit proces de euthanasiewet ter discussie willen stellen via een juridisch proces. De euthanasiewet moet niet bediscussieerd, uitgeklaard en geëvalueerd worden op de rechtbank, maar wel in de media, op hogescholen en universiteiten, op congressen en studiedagen. Als die zelfde 'eigenlijke initiatiefnemers' bovendien een precedent willen scheppen om artsen die in principe geneigd zijn een euthanasie uit te voeren onder druk te zetten, dan is ook dit bijzonder problematisch, nog volgens Braeckman. Ook patiënten die zich herkennen in het langdurige psychisch lijden van Tine Nys vrezen dat, wanneer een arts in dit proces effectief zou terechtstaan, het niet meer mogelijk zal zijn om op een waardige manier van het leven afscheid te nemen.HouvastVoor veel patiënten die langdurig psychisch lijden biedt de euthanasiewet een houvast om zich langer aan het leven te kunnen vastklampen. Uiteraard is de euthanasiewet er niet als alternatief voor zelfdoding, noch om zelfdoding te voorkomen, zo schrijft Braeckman nog, maar het zou onzinnig zijn volgens hem om hiermee geen rekening te houden.Onderschrijven?U kunt de tekst van Johan Braeckman hier vinden en indien u hem mee wil onderschrijven, kunt u dit formulier invullen. Via deze link kunt u de volledige namenlijst vinden van hen die de tekst reeds ondertekenden.