Als kindercardioloog in opleiding mag ik dagelijks echobeelden maken van kinderharten, een fantastische job. Het is geweldig om te horen wat kinderen allemaal in mijn beelden zien: een regenboog, een school vissen, een octopus, een haai, en soms zelfs een dinosaurus. Ook hun ouders zien regelmatig alles behalve een hart in die echobeelden. Het is namelijk een kwestie van patroonherkenning: met een goede duiding door een arts wordt het beeld snel veel duidelijker.
Dat iedereen zijn medisch dossier kan oproepen via de smartphone, is in principe geen slechte zaak. Men kan nog eens rustig nalezen wat er in de laatste consultatie met een specialist beslist is, het verloop van een behandeling reconstrueren, of het resultaat van een labotest oproepen. In het kader van de huidige evolutie in de geneeskunde, waarbij de patiënt veel meer zeggenschap heeft in zijn eigen behandelproces, is het niet meer dan een logische stap.
Zeggenschap krijgen betekent echter niet dat de patiënt alleen hoort te staan met een lawine aan informatie die hij onmogelijk zelf kan interpreteren. Dan verschijnen de haaien en dinosaurussen snel op het toneel. Echt zeggenschap betekent dat de patiënt toelichting heeft gekregen over de uitgevoerde onderzoeken, over de behandelopties en over de eventuele voor- en nadelen van deze opties.
Zeggenschap krijgen betekent niet dat de patiënt alleen hoort te staan met een lawine aan informatie
Zo komen we meteen bij het grote nadeel van een vrije beschikbaarheid van alle medische gegevens voor de patiënt: hij kan via een gezondheidsapp een ingrijpende diagnose ervaren zonder enige omkadering. Hij kan ook een foute interpretatie maken van een medisch rapport doorspekt met vakjargon. Niet alleen de patiënten, maar ook vele huisartsen moeten hiervan de gevolgen uitbaden.
Huisartsen krijgen nu al regelmatig telefoons van verontruste patiënten over onderzoeken die net online zijn gekomen. Ze worden in snelheid gepakt, worden hierdoor gemakkelijker gewantrouwd terwijl ze eenvoudigweg nog niet op de hoogte van bepaalde resultaten, en moeten, eens er misverstanden zijn, veel harder werken om de relatie met de patiënt de herstellen.
Een van onze grote verantwoordelijkheden als arts is de geneeskunde helder houden voor patiënten. Het zorgvuldig lezen van verslagen, het verrichten van eventueel bijkomend opzoekingswerk of overleg met collega's, en het trekken van de juiste conclusies blijft daarom een kerntaak van elke arts. Dit vraagt tijd. Een vertraging inbouwen voordat de patiënt directe toegang krijgt tot alle verslagen, verzekert dat de arts hiertoe de kans krijgt, met een grotere tevredenheid voor arts en patiënt tot gevolg.
De auteur schrijft in eigen naam.