Er zijn dagen dat ik als haio thuiskom en tegen mijn vriend verzucht dat ik maar weer eens geen verslag van een specialistisch onderzoek ontvangen heb, ondanks mijn duidelijke verwijsbrief- en vraag. Er zijn dagen waarop mijn vriend als aso moppert over onbereikbare huisartsen: ook specialisten overleggen graag eens. Maar er zijn ook dagen dat ik uitroep wat een geweldig telefonisch overleg ik had met een specialist en dat ik daardoor mijn patiënt veel beter vooruit kon helpen.
Jawel, intercollegiale communicatie is van cruciaal belang. Laat dat misschien wel de grootste medische wijsheid zijn die ik tijdens mijn eerste maanden van de huisartsenopleiding opstak. We kunnen als arts allemaal uitstekend werk verrichten binnen onze eigen specialisatie, we helpen de patiënt niet echt vooruit wanneer we de diagnose, behandelplan of aandachtspunten niet delen met onze collega's.
Zeker als beginnende haio is een duidelijke specialistische conclusie en verklarende uitleg voor mij van essentieel belang. Uit een echocardiografisch verslag met enkel cijfertjes kan ik helaas niet het type en stadium hartfalen achterhalen en dat heeft toch weer zijn weerslag op de behandeling die ik verder opvolgen moet. Laatst was ik euforisch omdat een behandelend cardioloog een gouden brief had opgesteld na zijn consultatie: het optimale streefgewicht en de nodige dosisverhoging bij gewichtstoename stonden er duidelijk in neergeschreven. Is het niet jammer dat ik hiervoor juichen moest? Zou zulke cruciale informatie eigenlijk niet altijd vermeld mogen worden?
Zeker als beginnende haio is een duidelijke specialistische conclusie en verklarende uitleg voor mij van essentieel belang
Ik besef dat deze communicatie in twee richtingen werkt: wanneer ik weet dat een patiënt weer een jaarlijkse specialistische controle gepland heeft staan, zou ik vaker een verwijsbrief kunnen meegeven. Op deze manier ben ik zeker dat mijn collega verder kan werken met het meest accurate medicatieschema en diagnoselijstje. Het biedt bovendien ook een mogelijkheid om ook tijdens een regelmatige opvolging betrokken te worden in het beleid en bijkomende verduidelijkingen te vragen. Laat me dus gerust weten wanneer u een patiënt weer op uw consultatie verwacht, wij houden graag zulke actieplannen bij.
De kunst van een goede verwijs/consultatiebrief lijkt me aldus voor beide partijen een voordeel. Ik moet immers toegeven inmiddels vooral door te verwijzen naar specialisten die me betrekken bij hun medische acties en ik vermoed dat u het fijner vindt een goed opgevolgde patiënt op consultatie te krijgen. En daarvoor moet ik u minder opbellen wanneer ik alle nodige informatie in uw brief vind.
Laat ons dus maar met in plaats van naast elkaar spreken en schrijven. Uiteindelijk streven we allen naar hetzelfde doel: de meest optimale zorg verlenen aan onze patiënt. Niet?
De auteur schrijft in eigen naam.