Na het één uur-journaal bleef de tv opstaan. Plots barstte het spektakel los. Een moddergevecht tussen vrouwen rond het vriespunt daar in de Druivencross van Overijse. Pauline Ferrand-Prévot, in nog maar haar tweede cross van het seizoen, haalde het voor Sanne Cant. Wat een gracieuze atlete, wat een snelheid en wat een bescheidenheid - met de voeten in een warme bassin - tijdens het obligate interview. Kortom, wat een vrouw. Dit was sportief hoogstaander dan de slaapverwekkende wedstrijd van de mannen daarna.

Catherine De Bolle, Sophie Dutordoir, Dominique Leroy, Caroline Pauwels, Sabine Everaet, Mimi Lamote. In de gezondheidszorg kunnen we daar een aantal namen aanbreien. Maggie De Block, Inge Vervotte, Ilse Weeghmans, Marleen Temmerman, Maaike Van Overloop, Marleen Finoulst en wie weet binnenkort Margot Cloet. Stuk voor stuk straffe madammen.

Of het aantal vrouwen in topfuncties statistisch toeneemt, heb ik eerlijkheidshalve niet opgezocht. Er zijn genoeg studies die aantonen dat bedrijven met vrouwen in het topmanagement betere resultaten halen dan ondernemingen waar enkel mannen de beslissingen nemen. In de ziekenhuizen is die evolutie ook ingezet, weliswaar met een slakkengang. Vrouwelijke diensthoofden zijn geen rariteit meer. Hier en daar kom je een vrouwelijke hoofdarts tegen. En het verschil merk je. Het valt ten dele te herleiden tot eigenschappen als het beter kunnen omgaan met complexiteit, sneller ontcijferen van emoties, een andere stressreactie en het gedoodverfde multitasken.

Vrouwelijke artsen in een medische raad maken een wezenlijk verschil

De inefficiënte vergadercultuur in onze ziekenhuizen zet niet aan om de stap naar leidinggeven te zetten (ook niet voor de 'nieuwe' mannen trouwens). Je kan dat verder uitbuiten door vergaderingen bij voorkeur op een ontiegelijk avondlijk uur te organiseren. Ik houd surrealistische ervaringen over aan de late door mannen gedomineerde medicomut- en NRKP-vergaderingen. Moeten we daar geen livestream van maken in het kader van openbaarheid van bestuur? Linda de Win becommentarieert en duwt na afloop - zo rond 1u30 - een microfoon onder de neus van een boegbeeld van een ziekenfonds: "Waarom haalde u recent zwaar uit naar de supplementen en heeft u nu toch weer uw akkoord gegeven?"

Vrouwelijke artsen in een medische raad maken een wezenlijk verschil. Niet dat hun alfa-gehalte altijd lager ligt. Met enkele goedgemikte woorden of een al eens minachtend glimlachje laten ze menig mannelijke collega inbinden bij het filibusteren. Onderhandelen doen vrouwen sowieso beter. Ze houden meestal de financiële afspraken tot het einde en concentreren zich eerst op inhoud en meerwaarde voor patiënt, andere diensten en ziekenhuis. Succes verzekerd.

Is het glazen plafond aan het barsten? Ik vrees van niet. Binnenkort is meer dan de helft van de ziekenhuisartsen vrouwelijk. Bij sommige specialismen is het wel nog ver zoeken. Eens zien hoeveel symposia er in 2018 georganiseerd worden met overwegend vrouwelijk sprekers. En wie weet zien we ook enkele dames op de voorgrond treden bij de nakende selecties voor topmanagers in het gezondheidszorgbeleid. In aanloop van de 7de staatshervorming worden het dan ook daar boeiende 'moddergevechten'.

Na het één uur-journaal bleef de tv opstaan. Plots barstte het spektakel los. Een moddergevecht tussen vrouwen rond het vriespunt daar in de Druivencross van Overijse. Pauline Ferrand-Prévot, in nog maar haar tweede cross van het seizoen, haalde het voor Sanne Cant. Wat een gracieuze atlete, wat een snelheid en wat een bescheidenheid - met de voeten in een warme bassin - tijdens het obligate interview. Kortom, wat een vrouw. Dit was sportief hoogstaander dan de slaapverwekkende wedstrijd van de mannen daarna.Catherine De Bolle, Sophie Dutordoir, Dominique Leroy, Caroline Pauwels, Sabine Everaet, Mimi Lamote. In de gezondheidszorg kunnen we daar een aantal namen aanbreien. Maggie De Block, Inge Vervotte, Ilse Weeghmans, Marleen Temmerman, Maaike Van Overloop, Marleen Finoulst en wie weet binnenkort Margot Cloet. Stuk voor stuk straffe madammen.Of het aantal vrouwen in topfuncties statistisch toeneemt, heb ik eerlijkheidshalve niet opgezocht. Er zijn genoeg studies die aantonen dat bedrijven met vrouwen in het topmanagement betere resultaten halen dan ondernemingen waar enkel mannen de beslissingen nemen. In de ziekenhuizen is die evolutie ook ingezet, weliswaar met een slakkengang. Vrouwelijke diensthoofden zijn geen rariteit meer. Hier en daar kom je een vrouwelijke hoofdarts tegen. En het verschil merk je. Het valt ten dele te herleiden tot eigenschappen als het beter kunnen omgaan met complexiteit, sneller ontcijferen van emoties, een andere stressreactie en het gedoodverfde multitasken.De inefficiënte vergadercultuur in onze ziekenhuizen zet niet aan om de stap naar leidinggeven te zetten (ook niet voor de 'nieuwe' mannen trouwens). Je kan dat verder uitbuiten door vergaderingen bij voorkeur op een ontiegelijk avondlijk uur te organiseren. Ik houd surrealistische ervaringen over aan de late door mannen gedomineerde medicomut- en NRKP-vergaderingen. Moeten we daar geen livestream van maken in het kader van openbaarheid van bestuur? Linda de Win becommentarieert en duwt na afloop - zo rond 1u30 - een microfoon onder de neus van een boegbeeld van een ziekenfonds: "Waarom haalde u recent zwaar uit naar de supplementen en heeft u nu toch weer uw akkoord gegeven?" Vrouwelijke artsen in een medische raad maken een wezenlijk verschil. Niet dat hun alfa-gehalte altijd lager ligt. Met enkele goedgemikte woorden of een al eens minachtend glimlachje laten ze menig mannelijke collega inbinden bij het filibusteren. Onderhandelen doen vrouwen sowieso beter. Ze houden meestal de financiële afspraken tot het einde en concentreren zich eerst op inhoud en meerwaarde voor patiënt, andere diensten en ziekenhuis. Succes verzekerd.Is het glazen plafond aan het barsten? Ik vrees van niet. Binnenkort is meer dan de helft van de ziekenhuisartsen vrouwelijk. Bij sommige specialismen is het wel nog ver zoeken. Eens zien hoeveel symposia er in 2018 georganiseerd worden met overwegend vrouwelijk sprekers. En wie weet zien we ook enkele dames op de voorgrond treden bij de nakende selecties voor topmanagers in het gezondheidszorgbeleid. In aanloop van de 7de staatshervorming worden het dan ook daar boeiende 'moddergevechten'.