...
Foto's zijn een belangrijke hulpmiddel - zeker bij een letsel dat evolueert en, in het beste geval, weer verdwijnt - bij de diagnose en behandeling, en ook voor een medisch-juridische expertise. Foto's moeten goed 'leesbaar' zijn: scherpte, kleur, aantal pixels, duurzaam medium (format),... Ze moeten 'relevant' zijn: volledig beeld van het letsel, details, afmetingen, anatomisch lokalisatie...ToestemmingHet beeld moet de ruimte voor interpretatie beperken en vergezeld zijn van een schriftelijke beschrijving met vermelding van de datum. De Orde beveelt ook het gebruik van een (forensische) meetlat en identificatielabel bij het nemen van de foto aan.Het maken van een foto is een niet-invasieve medische handeling, het resultaat maakt deel uit van het medisch dossier. Het beeld moet de waardigheid en de gevoeligheid van de patiënt respecteren. De arts moet de toegang tot de informatie en de foto's kunnen bewaken."Het oordeelsbekwame kind mag niet gefotografeerd worden tegen zijn wil", stipt de Orde aan - maar waar normaal de toestemming van de ouder van de minderjarige patiënt voor het maken van een foto nodig is, ligt dat bij vermoeden van mishandeling anders. Toestemming voor het onderzoek of het nemen van de foto van de vertegenwoordiger van het kind isin dat geval volgens de Nationale Raad niet vereist - de Orde stipt ook aan dat het niet aan de arts is om strikt uit te maken wie de potentiële dader is.BeschermingEen arts die vermoedt dat een kind slachtoffer is van mishandeling, misbruik, uitbuiting of verwaarlozing moet onmiddellijk het nodige doen om het te beschermen. De vertrouwensrelatie is cruciaal - de arts vangt het kind op in een geschikte omgeving, is bereikbaar en toont zich luisterbereid . Wanneer het medisch onderzoek sporen van mishandeling aan het licht brengt, noteert de arts objectief de uitlatingen van het kind - zoveel mogelijk in de oorspronkelijke bewoordingen.In ernstige of spoedeisende situaties kan het nodig zijn het kind door te verwijzen naar een spoeddienst of het advies te vragen van een gespecialiseerd centrum.Het in behandeling nemen van een "vermoeden van kindermishandeling" impliceert het in het behandeling nemen van het gezin van het kind.De arts moet de ouders of de voogd op de hoogte brengen van de bevindingen en van de genomen maatregelen, behalve in uitzonderlijke omstandigheden of wanneer een oordeelsbekwaam kind zich daartegen verzet.De informatie moet "persoonlijk en gestructureerd " worden medegedeeld. Maar inzage door de ouders in het medisch dossier van het kind moet eventueel ondertussen, in het belang van het kind, tijdelijk op hold worden gezet .Schoolartsen spelen volgens de Orde een belangrijke rol in het op het spoor komen van kindermishandeling. Artsen maken hierbij het best gebruik van de besluitvormingsinstrumenten en aanbevelingen die voorhanden zijn - en zelfs van een gevalideerd protocol. Samenwerking met gespecialiseerde collega's en diensten is aangewezen.Het volledige advies a159007n vindt u op de website van de Orde van artsen.