Op 9 juni werden een aantal coronamaatregelen versoepeld. We kunnen opnieuw naar de wellness, op restaurant of café kan weer gezellig binnen, maar bovenal, de cultuursector kan weer 'open'. Opnieuw naar het derde pianoconcerto van Rachmaninov, waarbij je de drammerig-haastige slagen van de pianist bijna zelf op het klavier smijt? Of toch liever een hedendaagse uitvoering van Antigone of een oerklassieke Aida? Of gewoon losgehen op de Romeo's? Het kan allemaal opnieuw.

Geduld is een schone deugd voor wat men tot in der treure tot een niet-essentiële sector heeft gedegradeerd. Uiteraard, in onze samenleving is het belangrijker dat zieken worden verzorgd en het vuilnis wordt opgehaald, maar niet-essentieel? Laat mij het daar oneens mee zijn. Cultuur is de balsem van de ziel, de ontspanning van zowel de bouwvakker die het hard labeur even wil vergeten, als van de intellectueel wiens brein even vervliegt naar een andere wereld.

De beroepsgroep die men daarentegen wel essentieel vindt, is zeker weten de huisarts. U weet uit vorige afleveringen reeds dat u uw huisarts diende te contacteren voor vragen over vaccinatie, voor selectie van prioritaire vaccinatie, wanneer iemand anders covid heeft en u er net iets te lang mee heeft staan filibusteren zonder mondmasker (foei!) en uiteraard vooral wanneer u een attest nodig heeft omdat u wel wil maar niet mag gaan werken. Als u nu op reis wil vertrekken en een test nodig heeft, één adres. De huisarts! Oké, ik weet het, het kan ook in de testcentra. Maar wiens organisatie is dat? Natuurlijk, die van de huisarts! En wie zal u testen als de testcentra vol zitten? Natuurlijk, de huisarts!

Door al dat essentieel werk, vinden anderen dat wij geen tijd, kunde of belangstelling meer hebben voor niet-essentiële taken

En toch ben ik als huisarts een beetje droef. Want door al dat essentieel werk, vinden anderen dat wij geen tijd, kunde of belangstelling meer hebben voor niet-essentiële taken. Vaccineren, dat kan de apotheker minstens even goed. Vakinhoudelijk weten we van het VBS dat de huisarts eigenlijk maar een gebuisde specialist is. En dankzij Artsenkrant weten we ondertussen dat je zelfs voor acné op de spoedgevallen van een universitair ziekenhuis terechtkan.

Maar geen nood, together we change. Het werkstuk dat erudiete professoren hebben opgesteld om de huisartsgeneeskunde van de toekomst vorm te geven, wordt kwansuis door de wetenschappelijke vereniging met syndicale aspiraties gebruikt om tijdens deze crisis een hele hoop andere eerstelijnswerkers in een soort bloemblaadjesmodel rond de patiënt te scharen. De huisarts wordt dan niet langer de houder van het zorgvoorschrift, nee, hij wordt een van de actoren die de patiënt kan consulteren indien hij dat nuttig acht. Lees: in de rol van de boekhouder die het dossier moet managen.

Althans, tot zolang nieuwe spelers dat GMD niet als een soort gedeeld dossier op de hub omvormen. Dat laatste zien we trouwens nu al, als sommige specialisten geen brief meer sturen naar de huisarts omdat het toch op de hub geparkeerd staat. En over onze verloning ten slotte, daarvoor kunnen we terecht bij de visionairen van de CM.

Beste collega's, ik schrijf dit stuk met de finale van het vioolconcerto van Tsjaikovski op de achtergrond. Met passie. En liefde voor de job die morgen niet lijdt aan een gebrekkige financiële attractiviteit, maar wel aan inhoudelijke inflatie. Laat ons dit debat de komende maanden met open vizier aangaan. U bent bij deze uitgenodigd. Zorgt er iemand voor de accrediteringspunten? Want ook die blijven natuurlijk essentieel.

De auteur schrijft in eigen naam.

Op 9 juni werden een aantal coronamaatregelen versoepeld. We kunnen opnieuw naar de wellness, op restaurant of café kan weer gezellig binnen, maar bovenal, de cultuursector kan weer 'open'. Opnieuw naar het derde pianoconcerto van Rachmaninov, waarbij je de drammerig-haastige slagen van de pianist bijna zelf op het klavier smijt? Of toch liever een hedendaagse uitvoering van Antigone of een oerklassieke Aida? Of gewoon losgehen op de Romeo's? Het kan allemaal opnieuw. Geduld is een schone deugd voor wat men tot in der treure tot een niet-essentiële sector heeft gedegradeerd. Uiteraard, in onze samenleving is het belangrijker dat zieken worden verzorgd en het vuilnis wordt opgehaald, maar niet-essentieel? Laat mij het daar oneens mee zijn. Cultuur is de balsem van de ziel, de ontspanning van zowel de bouwvakker die het hard labeur even wil vergeten, als van de intellectueel wiens brein even vervliegt naar een andere wereld.De beroepsgroep die men daarentegen wel essentieel vindt, is zeker weten de huisarts. U weet uit vorige afleveringen reeds dat u uw huisarts diende te contacteren voor vragen over vaccinatie, voor selectie van prioritaire vaccinatie, wanneer iemand anders covid heeft en u er net iets te lang mee heeft staan filibusteren zonder mondmasker (foei!) en uiteraard vooral wanneer u een attest nodig heeft omdat u wel wil maar niet mag gaan werken. Als u nu op reis wil vertrekken en een test nodig heeft, één adres. De huisarts! Oké, ik weet het, het kan ook in de testcentra. Maar wiens organisatie is dat? Natuurlijk, die van de huisarts! En wie zal u testen als de testcentra vol zitten? Natuurlijk, de huisarts! En toch ben ik als huisarts een beetje droef. Want door al dat essentieel werk, vinden anderen dat wij geen tijd, kunde of belangstelling meer hebben voor niet-essentiële taken. Vaccineren, dat kan de apotheker minstens even goed. Vakinhoudelijk weten we van het VBS dat de huisarts eigenlijk maar een gebuisde specialist is. En dankzij Artsenkrant weten we ondertussen dat je zelfs voor acné op de spoedgevallen van een universitair ziekenhuis terechtkan.Maar geen nood, together we change. Het werkstuk dat erudiete professoren hebben opgesteld om de huisartsgeneeskunde van de toekomst vorm te geven, wordt kwansuis door de wetenschappelijke vereniging met syndicale aspiraties gebruikt om tijdens deze crisis een hele hoop andere eerstelijnswerkers in een soort bloemblaadjesmodel rond de patiënt te scharen. De huisarts wordt dan niet langer de houder van het zorgvoorschrift, nee, hij wordt een van de actoren die de patiënt kan consulteren indien hij dat nuttig acht. Lees: in de rol van de boekhouder die het dossier moet managen. Althans, tot zolang nieuwe spelers dat GMD niet als een soort gedeeld dossier op de hub omvormen. Dat laatste zien we trouwens nu al, als sommige specialisten geen brief meer sturen naar de huisarts omdat het toch op de hub geparkeerd staat. En over onze verloning ten slotte, daarvoor kunnen we terecht bij de visionairen van de CM. Beste collega's, ik schrijf dit stuk met de finale van het vioolconcerto van Tsjaikovski op de achtergrond. Met passie. En liefde voor de job die morgen niet lijdt aan een gebrekkige financiële attractiviteit, maar wel aan inhoudelijke inflatie. Laat ons dit debat de komende maanden met open vizier aangaan. U bent bij deze uitgenodigd. Zorgt er iemand voor de accrediteringspunten? Want ook die blijven natuurlijk essentieel.