...
Weinig verrassend zijn dit de grote lijnen van een memorandum dat het Vlaams Artsenverbond (VAV) uitdokterde in aanloop naar de 'moeder aller verkiezingen' op 26 mei. Het Verbond, geleid door dokter Geert Debruyne, opteert daarbij voor een communautarisering, geen regionalisering, "omdat we de band met de Vlamingen in Brussel niet willen doorknippen."Het VAV verwijst naar de andere voorkeuren in noord en zuid. Vlaanderen is voor een toelatingsproef voor de geneeskundestudies, legt de nadruk op preventieve geneeskunde, echelonnering, thuisverpleging enz. Franstalig België daarentegen ziet meer heil in medische beeldvorming, klinische biologie, ziekenhuiszorg en hanteert ook een andere aanpak rond palliatieve zorg en euthanasie. De gezondheidszorg overlaten aan de gemeenschappen zou toelaten eigen klemtonen te leggen.Meer homogene, samenhangende bevoegdheidspakketten -vooral ook eenheid tussen curatie en preventie- komen de efficiëntie ten goede. Idem dito wat betreft het 'lachwekkend' aantal ministers dat in België zijn zegje mag doen over de gezondheidszorg. Klassiek is ook de verwijzing naar de hoge financiële transfers. Want jaarlijks vloeien er, onder meer via de sociale zekerheid, miljarden van de Vlaamse naar de Franse gemeenschap. Op termijn is dat onhoudbaar, zo luidt het.Opdat de budgetten beter beheerd zouden worden, is responsabilisering van de deelstaten noodzakelijk. Financieringsautonomie -waarbij de deelstaten ook verantwoordelijk worden voor het innen van de inkomsten- is nog beter. Zo kan elke gemeenschap een eigen SZ-beleid voeren. Dat zou de efficiënte en een spaarzaam beleid ten goede komen, denkt het VAV.