Vanaf maart worden 65-plussers en chronisch zieken ingeënt in 95 vaccinatiecentra. De Vlaamse overheid zet daarvoor alle (financiële) zeilen bij.

Even rekenen. Elk vaccinatiecentrum ontvangt per maand 24.000 euro voor accommodatiekosten, 5.000 euro voor uitbatingskosten, 68.000 euro voor niet-medische personeelskosten en 10.000 euro voor mobiliteitskosten. Dertien centrumsteden vangen een bijkomend bedrag van 24.000 euro per maand. Komt bij: een eenmalig forfait tussen 15.000 en 30.000 euro en meer voor de opbouw.

Wie wordt er beter van al dit hemelse manna? Voor de centra is de financiering gegarandeerd, of er nu één spuit in een arm gaat of niet. Dat staat in schril contrast met de betaling van vaccinatoren, artsen en apothekers: per uur of per gevaccineerde.

De vaccinatiecentra stellen de eeuwenoude (ideologische) discussie tussen prestatiebetaling versus structuurfinanciering weer op scherp

Het doet denken aan het fiasco met de vaak onnuttige maar duur betaalde schakelzorgcentra tijdens de eerste golf. De vaccinatiecentra stellen de eeuwenoude (ideologische) discussie tussen prestatiebetaling versus structuurfinanciering weer op scherp. Piekmomenten zullen er zijn. Maar dat nogal wat centra regelmatig oases van rust worden, staat evenzeer buiten kijf.

Jammer toch dat de overheid ogenschijnlijk zo weinig oren heeft naar de eenvoud die met name de Bvas predikt. In een eerste fase chronisch zieken identificeren blijkt aartsmoeilijk. Is vaccinatie per leeftijdssegment dan zo'n gek idee? En inderdaad, elke arts kan een voorschrift voor een vaccin maken. Waarom wordt ook dat voorstel nauwelijks bekeken?

Vaccineren met het Pfizer-vaccin ligt moeilijk in de huisartsenpraktijk. In een volgende fase - waarbij massaal andere vaccins gebruikt worden - komt de (huis)arts echter nadrukkelijk in beeld. Artsen genieten immers het volle vertrouwen van de bevolking, zijn geen fabriekjes en werken stukken goedkoper dan de vaccinatiecentra. Zelfs in geval van een extra renumeratie.

Vanaf maart worden 65-plussers en chronisch zieken ingeënt in 95 vaccinatiecentra. De Vlaamse overheid zet daarvoor alle (financiële) zeilen bij. Even rekenen. Elk vaccinatiecentrum ontvangt per maand 24.000 euro voor accommodatiekosten, 5.000 euro voor uitbatingskosten, 68.000 euro voor niet-medische personeelskosten en 10.000 euro voor mobiliteitskosten. Dertien centrumsteden vangen een bijkomend bedrag van 24.000 euro per maand. Komt bij: een eenmalig forfait tussen 15.000 en 30.000 euro en meer voor de opbouw. Wie wordt er beter van al dit hemelse manna? Voor de centra is de financiering gegarandeerd, of er nu één spuit in een arm gaat of niet. Dat staat in schril contrast met de betaling van vaccinatoren, artsen en apothekers: per uur of per gevaccineerde. Het doet denken aan het fiasco met de vaak onnuttige maar duur betaalde schakelzorgcentra tijdens de eerste golf. De vaccinatiecentra stellen de eeuwenoude (ideologische) discussie tussen prestatiebetaling versus structuurfinanciering weer op scherp. Piekmomenten zullen er zijn. Maar dat nogal wat centra regelmatig oases van rust worden, staat evenzeer buiten kijf. Jammer toch dat de overheid ogenschijnlijk zo weinig oren heeft naar de eenvoud die met name de Bvas predikt. In een eerste fase chronisch zieken identificeren blijkt aartsmoeilijk. Is vaccinatie per leeftijdssegment dan zo'n gek idee? En inderdaad, elke arts kan een voorschrift voor een vaccin maken. Waarom wordt ook dat voorstel nauwelijks bekeken? Vaccineren met het Pfizer-vaccin ligt moeilijk in de huisartsenpraktijk. In een volgende fase - waarbij massaal andere vaccins gebruikt worden - komt de (huis)arts echter nadrukkelijk in beeld. Artsen genieten immers het volle vertrouwen van de bevolking, zijn geen fabriekjes en werken stukken goedkoper dan de vaccinatiecentra. Zelfs in geval van een extra renumeratie.