Denemarken heeft alle covidmaatregelen losgelaten.
Een gewaagde zet, dat in ieder geval. Terwijl omikron nog zeer prominent overal aanwezig is, ook in Denemarken, kiest het land niet voor een stapsgewijze loslating van de maatregelen, maar voor de vlucht vooruit.
Het is nog maar de vraag of dit wel verstandig is. Dat er nog varianten gaan opduiken, dat is een open deur intrappen. Dat weten we nu al.
Wat me nog het meeste verbaast, is het gegeven dat een leidinggevend expert die de Deense regering adviseert i.v.m. corona, laat verstaan dat het zeer onwaarschijnlijk is dat er nog een variant zal opduiken die én zeer besmettelijk is, én zeer virulent, én in staat is om onze bestaande opgebouwde immuniteit te omzeilen.
Blijkbaar beschikken zij over voldoende wetenschappelijk gegevens om tot dat besluit te komen. Merkwaardig... De meeste omringende landen kiezen voor een voorzichtigere strategie, waarbij de weg van de geleidelijkheid wordt bewandeld. Stapsgewijs wordt het keurslijf wat minder strak, tot wanneer we op een punt zullen beland zijn dat we kunnen spreken van de 'normale' situatie.
We hebben al een paar keer gezien tot wat een te voorbarige politiek aanleiding kan geven
De voorzichtige aanpak lijkt ook het meest logisch. We hebben al heel wat ervaring met varianten, waarbij we telkens dienden vast te stellen dat versoepelingen moesten teruggeschroefd worden.
Welke specifieke elementen Denemarken doet besluiten tot haar drastisch ingrijpen, blijft vooralsnog onduidelijk. Hopelijk gaan ze niet enkel af op het wetenschappelijk gegeven dat omikron minder ziekmakend is, en daardoor tot minder opnames leidt.
Hoe ingenieus en accuraat de modellen ook mogen zijn, altijd zit er een zekere foutenmarge op. Daar kan je niet omheen. Dus je zit met een zeker risico dat je analyse verkeerd is.
Het is niet omdat pandemieën uit het verleden een zekere tijdsduur hebben gehad, met opstoten en afkoelingsperiodes, dat dit deze keer ook zo zal geschieden. Natuurlijk blijft deze pandemie niet eeuwig duren. Toch hou je beter een slag om de arm. We hebben de voorbije jaren voldoende staaltjes gezien van ongefundeerde uitspraken die achter als een boemerang in het gezicht terugkwamen.
Ik ben geen viroloog, geen biostatisticus, ik ben een huisarts met enige ervaring op het terrein. Sta me toe vraagtekens te plaatsen bij die politiek van Denemarken.
Stel dat we Denemarken zouden volgen, en de cijfers schieten na een maand terug de hoogte in, annex overbelasting eerste en tweede lijn, het kot zou te klein zijn
België heeft verhoudingsgewijs meer dan behoorlijk veel bedden intensieve zorgen, een goed uitgebouwd ziekenhuisnetwerk, en een performante eerste lijn. Toch zien onze corona-adviseurs de weg naar die zogenaamde normaliteit op een gans andere manier verlopen dan in Denemarken.
Zonder de pretentie te bezitten de waarheid in pacht te hebben, denk ik dat het voor België beter is te kiezen voor een trapsgewijze afbouw. We hebben al een paar keer gezien tot wat een te voorbarige politiek aanleiding kan geven. Op het gevaar af te snel te hard willen gaan, ware het beter de nodige behoedzaamheid aan de dag te leggen.
Stel dat we Denemarken zouden volgen, en de cijfers schieten na een maand terug de hoogte in, annex overbelasting eerste en tweede lijn, het kot zou te klein zijn. Het zo al wankele vertrouwen van de burger in de politiek zou een bijkomende deuk krijgen. In het licht van 2024 is dat het allerlaatste waar de politiek nu op zit te wachten.
Het illustreert alleen maar de heterogeniteit in maatregelen die landen aanwenden om deze crisis te bedwingen. Natuurlijk zit niet elk land op hetzelfde ogenblik in dezelfde fase van de pandemie. Maar los daarvan zien we toch grote verschilpunten. Het toont ook aan dat het bewijs voor de effectiviteit van maatregelen niet altijd zo overtuigend is, als sommigen willen laten uitschijnen.
Landen binnen de EU hanteren verschillende inreisbeperkingen. Dit zou niet mogen in een gemeenschap van staten
Alleen al het verschil in visie omtrent de doelmatigheid van vaccinatieplicht tussen experts onderling, geeft aan dat er heel wat variabelen zijn waarvan het gedrag en de beheersbaarheid moeilijk te voorspellen valt.
Zie ook de discussie omtrent de dringende boostervacccinatie bij de jongeren boven de 12 jaar in dat verband. De WHO talmt met een duidelijk advies te verlenen. Ondertussen eisen een aantal landen een verplichte booster. Als België niet snel werk maakt van dit probleem, dreigen veel jongeren hun krokusvakantie te moeten missen.
Minister Beke heeft advies gevraagd aan de HGR. Die laat verstaan dat er onvoldoende wetenschappelijk bewijs is op dit ogenblik. De bal ligt nu in het kamp van de taskforce vaccinatie. Benieuwd wat daaruit zal komen.
Landen binnen de EU hanteren verschillende inreisbeperkingen. Dit zou niet mogen in een gemeenschap van staten. Het zorgt er alleen maar voor dat het zo al wankele vertrouwen in de EU instellingen nog meer onder druk komt. Je kan het een vorm van virusnationalisme noemen, naar analogie met vaccinnationalisme. Elk land afzonderlijk denkt dat haar beleid het juiste is. Er is totaal geen overkoepelende visie die de standaard zet voor een eendrachtig beleid.
Waarom op Europees niveau geen werk wordt gemaakt van gemeenschappelijke reisvoorwaarden, annex beperkingen, blijft voor mij een raadsel.