"Zwaluw vlieg naar verre landen, net als alle jaren.

Wees gerust, uw nestje zullen we tot april bewaren!"

Esther Van Ginderen - Verbeeck, alias Tante Terry (1931-2018).

Of de zwaluwen in april inderdaad aangekomen waren in Montloué, dat konden we niet nakijken, door de strenge Franse sanitaire maatregelen was het ons tot 9 juni verboden om af te reizen naar onze tweede woning. Vaststaat dat er bitter weinig van die zomergasten langs het zwerk scheerden toen we ons dorpje in de Thiérache eindelijk weer binnen mochten.

Onder het afdak boven het balkon hing een nestje van modder en spuug, maar tot voor enkele jaren hadden we twee of zelfs drie gezinnen van de Delichon urbicum te gast. Met hun neven de boerenzwaluwen was het nog droeviger gesteld: op de 48 uur die de Belgische overheid ons toestond zonder de plicht tot quarantaine, zagen we er welgeteld vijf. In een boerendorp! Over de gierzwaluwen - geen familie - kan ik kort zijn: onze teller staat op nul!

Voor een verklaring moet je de krant niet openslaan: de zwaluw in de boerenschuur is de kanarie in de koolmijn. Zwaluwen zijn insecteneters. De vliegenmepper ligt werkeloos op de vensterbank en slapen kan met open ramen, geen mug dringt het huis binnen op zoek naar kraamkost. Thuis in Hoboken hebben we gehoor gegeven aan de oproep van Knack Magazine een maand lang het gras ongeroerd gelaten. Tussen het opschietende sprieten zagen we duizend bloemen bloeien. Toch hoorden we nauwelijks beestjes brommen.

Wie erin slaagt zich twee minuten los te rukken van het EK, ziet de resultaten van biologisch veldonderzoek bevestigd. Volgens de universiteit van Wageningen is de biomassa van vliegende insecten in de afgelopen 27 jaar met 75% gedaald. Het tijdschrift PNAS (Proceedings of the National Academy of Science) spreekt van een 'insecten-apocalyps'!

Klimaat en milieu moeten ons even hard raken en motiveren als de coronacrisis

Veel mensen vinden onze kleine vrienden een beetje griezelig. Elke zespoter in huis zien ze als een doelwit, elke wesp of wilde bij als een potentiële zelfmoordterrorist. Toch moet zelfs de fanatiekste Baygonspuiter zo langzamerhand begrepen hebben dat we die vliegende wezentjes méér dan nodig hebben om als warmbloedige vierpoters te overleven.

Ik zie onszelf nog niet gauw van bloem tot bloem pendelen om de perenboom, de kruisbes of de kerselaar te bevruchten, en dan zwijg ik nog over meer essentiële teelten. De oorzaken van deze zoveelste milieuramp? Habitatverlies, overbemesting, de alomtegenwoordige neonicotinoïden en andere landbouwgiffen. Ook microplastics en de opwarming van de aarde spelen wellicht een rol.

"Waar heeft Bosmans het nu weer over?", denkt u wellicht, "dit is Artsenkrant, wat heeft dat begot met geneeskunde te maken?" Wel, als geneeskunde zich voor u beperkt tot wat zich tussen een patiënt en een dokter afspeelt, dan is uw opmerking terecht. Als u ons beschouwt als de bewakers van de volksgezondheid en bij uitbreiding van een kwaliteitsvol leven in een vitale, ademende, bloeiende wereld, dan kunnen we niet anders dan onze stem te laten horen. Dat impliceert actieve deelname aan het politieke proces, of ten minste krachtige acties naar de gewestelijke, federale en Europese instanties toe. Klimaat en milieu moeten ons even hard raken en motiveren als de coronacrisis!

"Zwaluw vlieg naar verre landen, net als alle jaren.Wees gerust, uw nestje zullen we tot april bewaren!"Esther Van Ginderen - Verbeeck, alias Tante Terry (1931-2018). Of de zwaluwen in april inderdaad aangekomen waren in Montloué, dat konden we niet nakijken, door de strenge Franse sanitaire maatregelen was het ons tot 9 juni verboden om af te reizen naar onze tweede woning. Vaststaat dat er bitter weinig van die zomergasten langs het zwerk scheerden toen we ons dorpje in de Thiérache eindelijk weer binnen mochten.Onder het afdak boven het balkon hing een nestje van modder en spuug, maar tot voor enkele jaren hadden we twee of zelfs drie gezinnen van de Delichon urbicum te gast. Met hun neven de boerenzwaluwen was het nog droeviger gesteld: op de 48 uur die de Belgische overheid ons toestond zonder de plicht tot quarantaine, zagen we er welgeteld vijf. In een boerendorp! Over de gierzwaluwen - geen familie - kan ik kort zijn: onze teller staat op nul! Voor een verklaring moet je de krant niet openslaan: de zwaluw in de boerenschuur is de kanarie in de koolmijn. Zwaluwen zijn insecteneters. De vliegenmepper ligt werkeloos op de vensterbank en slapen kan met open ramen, geen mug dringt het huis binnen op zoek naar kraamkost. Thuis in Hoboken hebben we gehoor gegeven aan de oproep van Knack Magazine een maand lang het gras ongeroerd gelaten. Tussen het opschietende sprieten zagen we duizend bloemen bloeien. Toch hoorden we nauwelijks beestjes brommen. Wie erin slaagt zich twee minuten los te rukken van het EK, ziet de resultaten van biologisch veldonderzoek bevestigd. Volgens de universiteit van Wageningen is de biomassa van vliegende insecten in de afgelopen 27 jaar met 75% gedaald. Het tijdschrift PNAS (Proceedings of the National Academy of Science) spreekt van een 'insecten-apocalyps'! Veel mensen vinden onze kleine vrienden een beetje griezelig. Elke zespoter in huis zien ze als een doelwit, elke wesp of wilde bij als een potentiële zelfmoordterrorist. Toch moet zelfs de fanatiekste Baygonspuiter zo langzamerhand begrepen hebben dat we die vliegende wezentjes méér dan nodig hebben om als warmbloedige vierpoters te overleven.Ik zie onszelf nog niet gauw van bloem tot bloem pendelen om de perenboom, de kruisbes of de kerselaar te bevruchten, en dan zwijg ik nog over meer essentiële teelten. De oorzaken van deze zoveelste milieuramp? Habitatverlies, overbemesting, de alomtegenwoordige neonicotinoïden en andere landbouwgiffen. Ook microplastics en de opwarming van de aarde spelen wellicht een rol. "Waar heeft Bosmans het nu weer over?", denkt u wellicht, "dit is Artsenkrant, wat heeft dat begot met geneeskunde te maken?" Wel, als geneeskunde zich voor u beperkt tot wat zich tussen een patiënt en een dokter afspeelt, dan is uw opmerking terecht. Als u ons beschouwt als de bewakers van de volksgezondheid en bij uitbreiding van een kwaliteitsvol leven in een vitale, ademende, bloeiende wereld, dan kunnen we niet anders dan onze stem te laten horen. Dat impliceert actieve deelname aan het politieke proces, of ten minste krachtige acties naar de gewestelijke, federale en Europese instanties toe. Klimaat en milieu moeten ons even hard raken en motiveren als de coronacrisis!