In deze aflevering het leven van de pelgrim in lemma's, van A tot Z.
Albergue (Spaans) - Refuge (Frans).
Een albergue/refuge is letterlijk een toevluchtsoord, vroeger de plek waar bewoners van abdijen en kloosters zich veilig konden terugtrekken. Op de camino is het de verblijfsplaats na je dagtocht. Bijna ieder dorp heeft zijn refuges, de municipal - van de gemeente- en privé. Klein of heel groot, één gemeenschappelijke ruimte of mogelijkheden van kamers voor 1, 2, 3 of meer personen. Soms slaap je alleen, vaak ook met meerderen. Mannen/vrouwen... er wordt zelden opgesplitst.
Sommige auberges hebben een wasmachine, WiFi is meestal voorhanden. Het leuke is dat je soms met alle pelgrims samen eet. De avond in Viloria de Rioja waar het hele gezelschap verrast werd met paëlla, zal me nog lang bijblijven. Voor Corona bleek dit standaard, nu is het een gelukkig toeval dit mee te maken.
Dé groet die iedereen hier in Spanje gebruikt, uiteraard ben je met je rugzak onmiddellijk als 'peregrino' herkenbaar. Ik ben na één dag in Spanje opgehouden met tellen hoe vaak ik deze wens meekrijg! Het thuiskomen in de grote groep Santiagogangers is zalig.
Douchen.
Heel lang was opstaan 's morgens voor mij hét moment van de dag! Hier is dat toch gewijzigd. Niets doet immers zoveel deugd als stof, zweet en vermoeidheid van je afspoelen. En daarna een deugddoende voetmassage, je niet-wandelkleding aantrekken en het dorp/de stad verkennen.
Eten en drinken.
Een aangenaam gevolg van zoveel fysieke inspanning: je kan eten wat je wil! Overdag veel fruit, rozijnen, kaas, brood en water. Perrier is vervangen door Coca-Cola! 's Avonds liefst een stevige maaltijd. Ook hierin bestaan er tradities, het pelgrimsmenu voorziet in entrada, secundo en postre. De enkele keren dat de hospita kookt worden extra gesmaakt.
Fantastisch Gevoel
Wat ik nu meemaak is gewoonweg een droom...
Hontanas..
Bovenop een heuvel verschijnt opeens - nadat er lange tijd geen leven te bespeuren is - een magnifiek dorp. Typisch voor de camino, altijd weer verrassingen!
Blaren vormen de meest voorkomende kwaal bij het wandelen. Het juiste schoeisel, wrijving (natte voeten!) voorkomen en iedere dag propere sokken doen al heel veel. Op dag 42 ben ik nog steeds blarenvrij! Tendinitis (ontstoken pezen) en rugpijn (door belasting met rugzak) komen eveneens vaak voor. En je kan altijd struikelen, je voet omslaan... voorzichtigheid is wel belangrijk. Ik viel één keer, door een sprongetje, de zware rugzak - 8kg - deed me voorover tuimelen in het gras. Ik kwam er met de schrik van af...
Juichen.
Een beklimming afronden zorgt voor euforie. Aankomen is altijd juichen! De 800 km (het blijken er 963 te zijn!) die al op de teller staan geven veel bevrediging. Straks volgt in Compostela de ontlading!
Katholiek.
Noord-Spanje is nog zeer katholiek. In een auberge ontmoet ik een pelgrim, hij overlaadt me met christelijke symbolen: een kruis, afbeelding van de Maria-figuur die hier vereerd wordt en een minirozenkrans om tijdens het wandelen te gebruiken. Om te koesteren!
Op 42 wandeldagen kreeg ik 2 uur regen mee... mijn jas toch niet voor niets meegebracht! Meseta Centraal-Spaanse hoogvlakte. Zo mooi! Hier ga ik een apart hoofdstuk aan wijden!
Njam Njam Do Do.
Dé gids voor de camino... blijkt achteraf (niet de mijne). Je vindt er een perfecte routebeschrijving en alle contactadressen. Gelukkig zijn maps.me (inmiddels peanuts) en booking.com (nog niet gebruikt) waardige alternatieven.
Ontmoetingen.
Iedereen praat met iedereen! Alle ontmoetingen zijn bijzonder. En sommige contacten smeden zich tot banden voor het leven!
Rugzak met kleding (bij mij van alles 3 stuks), slaapzak, sandalen, lichtgewicht handdoek, toiletgerief, zonnebril, pet, tasje met papieren, zitmatje en 2 waterflessen. 7 kg zonder eten en drinken.
Vriendinnen
De lieve vriendinnen van ? gaven me drie gouden regels mee (ze kennen mijn geweldige oriëntatievermogen)
Regel 1: aan de Frans/Spaanse grens moet je naar rechts!
Regel 2: in Spanje moet 's ochtends je schaduw voor je liggen.
Regel 3: als iedereen in een andere richting stapt als jij... draai dan toch maar om.
Wassen
Elke dag moet je een was doen, je zweet zoveel dat er geen andere optie is. Een enkele keer is er de mogelijkheid dit uit te besteden, meestal moet je zelf aan de slag. Wassen is één ding, drogen iets anders. Spullen aan het balkon hangen is soms de enige keuze... tot de helft wegwaait...
Albergue (Spaans) - Refuge (Frans). Een albergue/refuge is letterlijk een toevluchtsoord, vroeger de plek waar bewoners van abdijen en kloosters zich veilig konden terugtrekken. Op de camino is het de verblijfsplaats na je dagtocht. Bijna ieder dorp heeft zijn refuges, de municipal - van de gemeente- en privé. Klein of heel groot, één gemeenschappelijke ruimte of mogelijkheden van kamers voor 1, 2, 3 of meer personen. Soms slaap je alleen, vaak ook met meerderen. Mannen/vrouwen... er wordt zelden opgesplitst.Sommige auberges hebben een wasmachine, WiFi is meestal voorhanden. Het leuke is dat je soms met alle pelgrims samen eet. De avond in Viloria de Rioja waar het hele gezelschap verrast werd met paëlla, zal me nog lang bijblijven. Voor Corona bleek dit standaard, nu is het een gelukkig toeval dit mee te maken. Buen Camino. Dé groet die iedereen hier in Spanje gebruikt, uiteraard ben je met je rugzak onmiddellijk als 'peregrino' herkenbaar. Ik ben na één dag in Spanje opgehouden met tellen hoe vaak ik deze wens meekrijg! Het thuiskomen in de grote groep Santiagogangers is zalig. Douchen.Heel lang was opstaan 's morgens voor mij hét moment van de dag! Hier is dat toch gewijzigd. Niets doet immers zoveel deugd als stof, zweet en vermoeidheid van je afspoelen. En daarna een deugddoende voetmassage, je niet-wandelkleding aantrekken en het dorp/de stad verkennen. Eten en drinken.Een aangenaam gevolg van zoveel fysieke inspanning: je kan eten wat je wil! Overdag veel fruit, rozijnen, kaas, brood en water. Perrier is vervangen door Coca-Cola! 's Avonds liefst een stevige maaltijd. Ook hierin bestaan er tradities, het pelgrimsmenu voorziet in entrada, secundo en postre. De enkele keren dat de hospita kookt worden extra gesmaakt. Fantastisch GevoelWat ik nu meemaak is gewoonweg een droom... Hontanas.. Bovenop een heuvel verschijnt opeens - nadat er lange tijd geen leven te bespeuren is - een magnifiek dorp. Typisch voor de camino, altijd weer verrassingen! Injuries.Blaren vormen de meest voorkomende kwaal bij het wandelen. Het juiste schoeisel, wrijving (natte voeten!) voorkomen en iedere dag propere sokken doen al heel veel. Op dag 42 ben ik nog steeds blarenvrij! Tendinitis (ontstoken pezen) en rugpijn (door belasting met rugzak) komen eveneens vaak voor. En je kan altijd struikelen, je voet omslaan... voorzichtigheid is wel belangrijk. Ik viel één keer, door een sprongetje, de zware rugzak - 8kg - deed me voorover tuimelen in het gras. Ik kwam er met de schrik van af... Juichen.Een beklimming afronden zorgt voor euforie. Aankomen is altijd juichen! De 800 km (het blijken er 963 te zijn!) die al op de teller staan geven veel bevrediging. Straks volgt in Compostela de ontlading! Katholiek.Noord-Spanje is nog zeer katholiek. In een auberge ontmoet ik een pelgrim, hij overlaadt me met christelijke symbolen: een kruis, afbeelding van de Maria-figuur die hier vereerd wordt en een minirozenkrans om tijdens het wandelen te gebruiken. Om te koesteren!Lievekesweer.Op 42 wandeldagen kreeg ik 2 uur regen mee... mijn jas toch niet voor niets meegebracht! Meseta Centraal-Spaanse hoogvlakte. Zo mooi! Hier ga ik een apart hoofdstuk aan wijden! Njam Njam Do Do.Dé gids voor de camino... blijkt achteraf (niet de mijne). Je vindt er een perfecte routebeschrijving en alle contactadressen. Gelukkig zijn maps.me (inmiddels peanuts) en booking.com (nog niet gebruikt) waardige alternatieven.Ontmoetingen.Iedereen praat met iedereen! Alle ontmoetingen zijn bijzonder. En sommige contacten smeden zich tot banden voor het leven!Pelgrim-pèlerin-peregrino. Een van de mooiste rollen in mijn leven... zo eenvoudig, puur en universeel. Rust is onontbeerlijk Luister naar je lichaam, forceer je niet. Niet de aankomst is belangrijk, wel de reis... Stempels.Je kan van stempels verzamelen een wedstrijd maken, maar dat is niet aan mij besteed. Het blijft wel telkens leuk er eentje te krijgen! Together we are strongOftewel you'll never walk alone. In Frankrijk was dit wel het geval, vanaf SJPDP veranderde alles! Uitrusting.Rugzak met kleding (bij mij van alles 3 stuks), slaapzak, sandalen, lichtgewicht handdoek, toiletgerief, zonnebril, pet, tasje met papieren, zitmatje en 2 waterflessen. 7 kg zonder eten en drinken. VriendinnenDe lieve vriendinnen van ? gaven me drie gouden regels mee (ze kennen mijn geweldige oriëntatievermogen) Regel 1: aan de Frans/Spaanse grens moet je naar rechts! Regel 2: in Spanje moet 's ochtends je schaduw voor je liggen. Regel 3: als iedereen in een andere richting stapt als jij... draai dan toch maar om. WassenElke dag moet je een was doen, je zweet zoveel dat er geen andere optie is. Een enkele keer is er de mogelijkheid dit uit te besteden, meestal moet je zelf aan de slag. Wassen is één ding, drogen iets anders. Spullen aan het balkon hangen is soms de enige keuze... tot de helft wegwaait... Zonsopgang/Zonsondergang Zonder woorden...
