'We hebben een topgezondheidszorg' zeggen we. Maar we weten dat niet, meten te weinig en hebben geen enkel cijfer over medische ongevallen of medische incidenten in onze zorg. Voor ziekenhuizen vinden we een topje van de ijsberg terug via het Fonds medische ongevallen. Maar voor de eerste lijn zijn er geen cijfers beschikbaar. Al neemt een enkele eerstelijnsorganisatie wel al kleine initiatieven om incidenten in kaart te brengen.
Hoe beginnen we aan een degelijk patiëntveiligheidsbeleid? Laat mij u inspireren met een to do lijstje.
Cijfers over medische ongevallen en incidenten worden meestal afgeleid uit buitenlandse studies. België beschikt niet over eigen cijfers en onderzoek van medische ongevallen. De financiering van Belgisch wetenschappelijk onderzoek om ongevallen en bijna ongevallen in kaart te brengen is een noodzaak en een verantwoordelijkheid die alle partners samen: beleid, overheidsdiensten, koepel van ziekenhuizen en andere stakeholders samen met patiënten zouden moeten opnemen. Onderzoek rond second victims gebeurt wel al.
Belgische ziekenhuizen worden aangemoedigd om een eigen meldsysteem op te zetten. Uniformisering is helaas nooit aan de orde geweest en de centrale verzameling nog minder. Hier zouden we door centralisatie een grote stap vooruit kunnen zetten maar vooral samen uit kunnen leren. 'Bestraffen' is niet de opdracht, wel leren uit de ongevallen en bijna ongevallen en dit structureel meenemen in een kwaliteitsbeleid.
Uw patiënt in veilige handen? Onderzoek naar 'the first victims'? We zijn er nog niet...
Derde to do: patiëntveiligheid en eerste lijn zijn een onontgonnen terrein. Uit recent onderzoek[1] blijkt dat 25% van de patiënten in de eerste lijn zeggen dat ze al ooit een medisch incident hebben meegemaakt. 3% hield hier lichamelijke schade aan over. Een kwaliteitsveiligheidssysteem opzetten voor en met de eerste lijn is essentieel.
Vierde to do: de ontwikkeling van een pay for quality vergoedingssysteem in België: check, eerste aanzet is er! Binnen dit systeem zouden er 5 punten te verdienen zijn als er een incidentmeldingssysteem wordt opgezet. Laten we samen hard werken om het hele P4Q-systeem de komende jaren uit te breiden en te verfijnen.
Laatste to do: algemene richtlijnen uitwerken voor open communicatie na een medisch ongeval. Patiënten blijven veel te vaak in de kou staan en krijgen geen of nauwelijks informatie na een incident. Na een incident kan er heel wat leed voorkomen worden als de patiënt open alle info ontvangt.
Uw patiënt in veilige handen? Onderzoek naar 'the first victims'? We zijn er nog niet... maar laat ons eindelijk samen werk maken van een krachtig beleid rond patiëntveiligheid. Patiëntveiligheid is voor een patiënt immers een basisvoorwaarde voor kwaliteitsvolle zorg.
[1] Doctoraat van van Melissa Desmedt aan UHasselt.
Hoe beginnen we aan een degelijk patiëntveiligheidsbeleid? Laat mij u inspireren met een to do lijstje. Cijfers over medische ongevallen en incidenten worden meestal afgeleid uit buitenlandse studies. België beschikt niet over eigen cijfers en onderzoek van medische ongevallen. De financiering van Belgisch wetenschappelijk onderzoek om ongevallen en bijna ongevallen in kaart te brengen is een noodzaak en een verantwoordelijkheid die alle partners samen: beleid, overheidsdiensten, koepel van ziekenhuizen en andere stakeholders samen met patiënten zouden moeten opnemen. Onderzoek rond second victims gebeurt wel al. Belgische ziekenhuizen worden aangemoedigd om een eigen meldsysteem op te zetten. Uniformisering is helaas nooit aan de orde geweest en de centrale verzameling nog minder. Hier zouden we door centralisatie een grote stap vooruit kunnen zetten maar vooral samen uit kunnen leren. 'Bestraffen' is niet de opdracht, wel leren uit de ongevallen en bijna ongevallen en dit structureel meenemen in een kwaliteitsbeleid. Derde to do: patiëntveiligheid en eerste lijn zijn een onontgonnen terrein. Uit recent onderzoek[1] blijkt dat 25% van de patiënten in de eerste lijn zeggen dat ze al ooit een medisch incident hebben meegemaakt. 3% hield hier lichamelijke schade aan over. Een kwaliteitsveiligheidssysteem opzetten voor en met de eerste lijn is essentieel. Vierde to do: de ontwikkeling van een pay for quality vergoedingssysteem in België: check, eerste aanzet is er! Binnen dit systeem zouden er 5 punten te verdienen zijn als er een incidentmeldingssysteem wordt opgezet. Laten we samen hard werken om het hele P4Q-systeem de komende jaren uit te breiden en te verfijnen. Laatste to do: algemene richtlijnen uitwerken voor open communicatie na een medisch ongeval. Patiënten blijven veel te vaak in de kou staan en krijgen geen of nauwelijks informatie na een incident. Na een incident kan er heel wat leed voorkomen worden als de patiënt open alle info ontvangt. Uw patiënt in veilige handen? Onderzoek naar 'the first victims'? We zijn er nog niet... maar laat ons eindelijk samen werk maken van een krachtig beleid rond patiëntveiligheid. Patiëntveiligheid is voor een patiënt immers een basisvoorwaarde voor kwaliteitsvolle zorg. [1] Doctoraat van van Melissa Desmedt aan UHasselt.
