...

De redactie van Artsenkrant beschikt over de identiteitsgegevens van de arts in kwestie, maar die wil liever anoniem blijven. Zijn verhaal: vanaf het prille begin is hij geaccrediteerd. Jarenlang stuurde hij zijn accrediteringsaanvraag en alle bewijzen die daarvoor nodig zijn, tijdig in. Iemand met een onberispelijk parcours op dat vlak dus. Dit jaar verviel zijn accreditering op 31 maart. Het Riziv had hem een brief met de nodige documenten overgemaakt, zijn aanvraag moest binnen zijn voor eind januari. Hij verzamelde niet minder dan 154 creditpoints (CP) de jongste drie jaar, daar waar het minimum ligt op 60. "Ik ben dus volledig in orde. Mijn CP's staan op de server van het Riziv. De administratie kent ze dus al lang."Verzachtende omstandighedenToch ging het fout, de arts bleek te laat met zijn accrediteringsaanvraag, maar hij pleit verzachtende omstandigheden: "Mijn vrouw onderging eind december 2010 een borstamputatie wegens borstkanker. Dat had een behoorlijk zware impact op ons gezinsleven en alles is een beetje mis gelopen. Zo ook mijn accrediteringsaanvraag." Als de deadline voor de accreditering al een poosje verstreken is, beseft de arts dat hij snel orde op zaken moet stellen. Hij stuurt alle documenten op 15 maart aangetekend naar de Riziv-accrediteringsstuurgroep. Die komt samen op 16 maart. Zijn aanvraag wordt niet goedgekeurd omdat ze niet tijdig binnenliep.Voor onze dokter zijn de gevolgen zwaar. Minstens gedurende n maand is hij zijn accreditering kwijt. De stuurgroep vergadert immers pas opnieuw de derde week van april. Dus moet hij nu aan elke patit bij elke consultatie uitleggen waarom zijn erelonen gemiddeld met 3 euro dalen. Ongeveer 30 keer per dag. En mocht hij nadien zijn accreditering terugkrijgen, dan mag hij 30 keer per dag opdreunen waarom zijn ereloon opnieuw is aangepast. "Psychologisch is dat een klap. Ik heb meer dan 35 jaar gewerkt om het vertrouwen van mijn patiten te winnen en te behouden", drukt hij zijn ontgoocheling uit. Hij schat zijn financieel verlies op zowat 1.800 euro per maand, al is dat voor hem nog niet de zwaarste dobber. CarentieperiodeMoeten er volgens hem dan geen sancties volgen als hij zich niet houdt aan de voorgeschreven procedures? "Ik besef dat ik een fout beging en een straf moet krijgen, maar dit is buiten proportie", reageert hij. "Er is zelfs geen beroep mogelijk en verzachtende omstandigheden tellen blijkbaar niet mee. Waarom kan men in dergelijke gevallen geen carentieperiode voorzien?", oppert hij. De arts zond een brief naar de voorzitter van de accrediteringsstuurgroep naar administrateur-generaal van het Riziv Jo De Cock. Daarin legde hij zijn situatie nog eens omstandig uit, opnieuw met de vraag om enig begrip te tonen.Begin deze week liep een telefoontje binnen van het Riziv met de droge mededeling dat zijn aanvraag pas in de derde week van april zal worden behandeld. "Ik kan dus de pot op", concludeert hij bitter. "Men zou toch een andere straf dan een schorsing kunnen toepassen. Maar dat lijkt in ons land, verziekt door een bijna onmenselijke administratieve overlast, niet mogelijk te zijn."