Ik vertrouw de gezondheid van mijn kinderen aan hun huisarts toe. Beter dan wie ook is de huisarts immers in staat om die patiëntjes voor verschillende aandoeningen, gaande van luchtweginfecties over verstuikte enkels tot hechtingen na een iets te enthousiast trucje op de speeltuin, te behandelen.

Wanneer het nodig is, kan de huisarts daarbij rekenen op zijn/haar collega's pediaters. Een telefonisch advies, een dringend consult of een opvolgconsult bij ernstigere aandoeningen (bv : een ontwikkelingsstoornis, een plasproblematiek, een ongecontroleerde astma). De huisarts kan daarbij afhankelijk van de aandoening zelfs gericht doorverwijzen naar een pediater met een specifieke bekwaamheid. Een expertise die de pediater kan opdoen in zijn/haar interessedomein net omdat de pediater zich niet alleen moet bezig houden met de meer banale klachten.

De patiëntjes en hun ouders leren dan ook dat de huisarts een eerste aanspreekpunt is in de gezondheidszorg die hen op een excellente manier kan verzorgen. Zij zullen dus ook tijdens de weekeinden naar de wachtdienst van huisartsen gaan in plaats van vaak onnodig naar de spoeddiensten.

Suggereren dat huisartsen alleen nog maar kinderen zouden mogen behandelen als ze een jaar kindergeneeskunde hebben gevolgd, is te gek voor woorden

Huisartsen zijn de medische experts op de eerste lijn die de patiënt begeleiden van voor hun geboorte tot aan hun dood. Wij hebben daarbij een ongelooflijke kennis en kunde om in verschillende domeinen de patiënt te begeleiden. En wij kunnen daarbij rekenen op onze collega's specialisten om samen de beste zorg voor onze patiënten op te nemen.

Huisartsen zijn hier ook perfect voor opgeleid. Met een specifieke hoogstaande opleiding worden de huisartsen gevormd tot medisch experts van de eerste lijn. Suggereren dat huisartsen alleen nog maar kinderen zouden mogen behandelen als ze een jaar kindergeneeskunde (en dan nog wel in een ziekenhuis) hebben gevolgd, is te gek voor woorden en getuigt van weinig kennis van de huisartsgeneeskunde en haar opleiding. Wat is trouwens het vervolg: een jaar opleiding gastro-enterologie om een buikgriep te mogen behandelen, een jaar opleiding orthopedie om verstuikte enkels te diagnosticeren, een jaar opleiding gynaecologie om de pil te mogen voorschrijven?

Huisartsen hebben absoluut een taak in de opvang van kinderen en zijn hier ook goed voor opgeleid. Van preventieve, over diagnostische en therapeutische, en jammer genoeg soms ook palliatieve zorg.

Wij willen deze zorg graag samen met de pediaters uitbouwen, steeds ten dienste van de patiënt, maar wel gebaseerd op respect van de Belgische Academie voor Kindergeneeskunde voor de expertise en de plaats van de huisarts.

In mijn praktijk vertrouwen heel wat ouders de zorg voor hun kinderen aan mezelf en mijn collega's toe. Ik werk daarbij op een schitterende manier samen met de pediaters van het nabij gelegen ziekenhuis bij wie ik altijd terecht kan voor advies. Gaan we de uitdaging aan om dit model uit te rollen over heel België?

Ik vertrouw de gezondheid van mijn kinderen aan hun huisarts toe. Beter dan wie ook is de huisarts immers in staat om die patiëntjes voor verschillende aandoeningen, gaande van luchtweginfecties over verstuikte enkels tot hechtingen na een iets te enthousiast trucje op de speeltuin, te behandelen.Wanneer het nodig is, kan de huisarts daarbij rekenen op zijn/haar collega's pediaters. Een telefonisch advies, een dringend consult of een opvolgconsult bij ernstigere aandoeningen (bv : een ontwikkelingsstoornis, een plasproblematiek, een ongecontroleerde astma). De huisarts kan daarbij afhankelijk van de aandoening zelfs gericht doorverwijzen naar een pediater met een specifieke bekwaamheid. Een expertise die de pediater kan opdoen in zijn/haar interessedomein net omdat de pediater zich niet alleen moet bezig houden met de meer banale klachten.De patiëntjes en hun ouders leren dan ook dat de huisarts een eerste aanspreekpunt is in de gezondheidszorg die hen op een excellente manier kan verzorgen. Zij zullen dus ook tijdens de weekeinden naar de wachtdienst van huisartsen gaan in plaats van vaak onnodig naar de spoeddiensten.Huisartsen zijn de medische experts op de eerste lijn die de patiënt begeleiden van voor hun geboorte tot aan hun dood. Wij hebben daarbij een ongelooflijke kennis en kunde om in verschillende domeinen de patiënt te begeleiden. En wij kunnen daarbij rekenen op onze collega's specialisten om samen de beste zorg voor onze patiënten op te nemen.Huisartsen zijn hier ook perfect voor opgeleid. Met een specifieke hoogstaande opleiding worden de huisartsen gevormd tot medisch experts van de eerste lijn. Suggereren dat huisartsen alleen nog maar kinderen zouden mogen behandelen als ze een jaar kindergeneeskunde (en dan nog wel in een ziekenhuis) hebben gevolgd, is te gek voor woorden en getuigt van weinig kennis van de huisartsgeneeskunde en haar opleiding. Wat is trouwens het vervolg: een jaar opleiding gastro-enterologie om een buikgriep te mogen behandelen, een jaar opleiding orthopedie om verstuikte enkels te diagnosticeren, een jaar opleiding gynaecologie om de pil te mogen voorschrijven? Huisartsen hebben absoluut een taak in de opvang van kinderen en zijn hier ook goed voor opgeleid. Van preventieve, over diagnostische en therapeutische, en jammer genoeg soms ook palliatieve zorg.Wij willen deze zorg graag samen met de pediaters uitbouwen, steeds ten dienste van de patiënt, maar wel gebaseerd op respect van de Belgische Academie voor Kindergeneeskunde voor de expertise en de plaats van de huisarts. In mijn praktijk vertrouwen heel wat ouders de zorg voor hun kinderen aan mezelf en mijn collega's toe. Ik werk daarbij op een schitterende manier samen met de pediaters van het nabij gelegen ziekenhuis bij wie ik altijd terecht kan voor advies. Gaan we de uitdaging aan om dit model uit te rollen over heel België?